Με κάθε επισημότητα, ο Δήμος Ασπροπύργου τίμησε και φέτος τη Μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου στην ομώνυμη πλατεία, που βρίσκεται στη Γκορυτσά. Αρχικά, τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσόστομο ενώ αναφορά στη θλιβερή Επέτειο πραγματοποίησε ο Δήμαρχος Ασπροπύργου, κ. Νικόλαος Μελετίου.
Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε κατάθεση στεφάνων από τον Δήμαρχο Ασπροπύργου, κ. Νικόλαο Μελετίου, τον Αντιπρόεδρο της Βουλής, κ. Αθανάσιο Μπούρα, τον Υφυπουργό Δικαιοσύνης, κ. Γεώργιο Κώτσηρα, τον Γραμματέα της Βουλής, κ. Ευάγγελο Λιάκο, τον Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Γεώργιο Τσίπρα, τον Αντιπεριφερειάρχη Δυτικής Αττικής, κ. Ελευθέριο Κοσμόπουλο, τον Σεβασμιάτατο Μητροπολίτη Αττικής και Βοιωτίας, κ. Χρυσόστομο, την Υπαστυνόμο Β’ του Αστυνομικού Τμήματος Ασπροπύργου, κ. Σπυριδούλα Γραβουνιώτη, τον Πρόεδρο της ΔΗΜ.ΤΟ. της ΝΔ, κ. Δημήτριο Σερέπα, την Συντονίστρια και Νομαρχιακή Σύμβουλο Δυτικής Αττικής του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Ειρήνη Κωνσταντίνου, το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ- Κίνημα Αλλαγής, κ. Ιωάννη Καμπόλη και το στέλεχος του ΚΚΕ Ασπροπύργου, κ. Χρήστο Τσοκάνη.
Παράλληλα στεφάνι κατέθεσαν, η Πρόεδρος του Πνευματικού Κέντρου, κ. Γεωργία Πηλιχού, ο Πρόεδρος του ΟΑΦΝΤΗ, κ. Ιωάννης Κατσαρός, ο Πρόεδρος της ΚΕΔΑ, κ. Αναστάσιος Παπαδόπουλος, ο Πρόεδρος του ATIICA Tv, κ. Δημήτριος Καγιάς, ο Πρόεδρος της ΔΕΠ, κ. Γεώργιος Φίλης, ο Διευθύνων Σύμβουλος του Αναπτυξιακού Οργανισμού ΘΡΙΑΣΙΟ ΑΟΤΑ, κ. Σεραφείμ Τσόκας, η Διευθύντρια του 8ου Δημοτικού Σχολείου, κ. Χρυσάφω Παπακωσταντοπούλου, ο Διευθυντής του 3ου Γυμνασίου, κ. Γεώργιος Ζερβίδης, η Γενική Γραμματέας της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας, κ. Αθηνά Σωτηριάδου, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Ποντίων Ασπροπύργου «ΟΙ ΑΚΡΙΤΕΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ», κ. Ιωάννης Σεπτούχας, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Ποντίων Ασπροπύργου «ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ», κ. Πολύκαρπος Πεΐδης, ο Πρόεδρος του Αθλητικού Συλλόγου «ΠΥΡΡΙΧΙΟΣ», κ. Χρήστος Αποστολόπουλος, ο Πρόεδρος του Αθλητικού Σωματείου Ελληνορωμαϊκής Πάλης και Χειροπάλης «ΗΡΑΚΛΗΣ», κ. Αλέξιος Τσιλινγκιρίδης, μέλη της Ακαδημίας Απόλλων Ποντίων Ασπροπύργου και ο Πρόεδρος του Σκακιστικού Αθλητικού Συλλόγου «ΑΣΠΡΟΣ ΠΥΡΓΟΣ», Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την παρέλαση Σχολείων του Δήμου, Συλλόγων και Αθλητικών Σωματείων επί της οδού Γενοκτονίας με τη συνοδεία της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Πνευματικού Κέντρου.
Ομιλία Δημάρχου Ασπροπύργου, κ. Νικόλαου Μελετίου:
«Βρισκόμαστε μαζί, σήμερα, ετούτη εδώ την πένθιμη ημέρα, στην Πλατεία Γενοκτονίας των Ποντίων, στην Γκορυτσά, την ανεπίσημη πρεσβεία του Πόντου στη Χώρα. Στον Νέο Πόντο του Ασπροπύργου.
Σε έναν οικισμό της πόλης, που από Άξενο, αφιλόξενο, η άφιξη σας και η παρουσία σας εδώ, τον μετέτρεψε σε Εύξεινο, και φιλόξενο, όπως κάποτε οι πρόγονοι σας, Λακεδαιμόνιοι και Κορίνθιοι ταξίδεψαν στον Άξενο Πόντο, τον αφιλόξενο, και τον μετέτρεψαν σε Εύξεινο, φιλόξενο. Από τη μέρα που μας κάνατε την τιμή να έρθετε σε αυτόν τον τόπο, ο Ασπρόπυργος άρχισε την δική του δημιουργική πορεία. Χτίστηκαν κι άλλα σπίτια, δημιουργήσαμε σχολεία, εκκλησίες, δρόμους, πάρκα, γήπεδα γυμναστήρια, παιδικές χαρές, ΚΑΠΗ.
Δουλέψατε σκληρά, άλλοι ως αφεντικά, άλλοι ως στελέχη, και φυτέψατε στην Γκορυτσά και τους τριγύρω Οικισμούς, στη Φούσα, στο Ψάρι, στη Τρύπα Αλεπούς, νέους σπόρους ζωής, που τους σκεπάσατε με τους δυνατούς χτύπους των ποδιών σας, καθώς χορεύατε τον Πυρρίχιο σας, και τους ποτίσατε με τις μελωδίες της Ποντιακής Λύρας … μαζί με μια αστείρευτη αγάπη και στοργή …
ΚΑΙ ΙΔΟΥ! ΩΣ ΕΚ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ, Ο ΝΕΟΣ ΠΟΝΤΟΣ ΖΕΙ ΞΑΝΑ, ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΕΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΩΣΑΝ!
Η ασφάλεια του παρόντος όμως, δεν θα μας οδηγήσει να ξεχάσουμε το παρελθόν. Η 19η Μαΐου είναι η αποφράδα ημέρα του Ποντιακού Ελληνισμού. Ένα βαρύτατο μνημόσυνο και ένα μαύρο πένθος πεντακοσίων χιλιάδων ψυχών. Ένα ολόκληρο έπος, μιας ένδοξης Αυτοκρατορίας, της Τραπεζούντας, που εξισλαμίστηκε βιαίως. Ενός Πόντου, που ξαναχτίστηκε με θάρρος και μεράκι, μέσα στο στόμα του λύκου, καταμεσής της Τουρκιάς, και έγινε η Ελβετία της Ανατολής, με κτίρια, δρόμους, εκπαιδευτήρια, επιχειρήσεις, τράπεζες, εμπορικά λιμάνια, ακμαία γεωργία και γράμματα. Και τι δε θα ‘δινα να μπορούσα να ταξιδέψω μέσα στον χρόνο και να επισκεφθώ το Δημαρχείο της Τραπεζούντας… τους αμπελώνες και ελαιώνες της Σινώπης.. Πράγματι οι Έλληνες ταξίδεψαν μόνο σε μέρη που φύτρωνε η ελιά και το αμπέλι. Και αυτοί οι τόποι ήταν ό,τι καλύτερο είχε να παρουσιάσει ο παροικιακός Ελληνισμός…
Τα μάτια της ψυχής μου ατενίζουν πολλές φορές, κάτι τέτοιες μέρες, τα λιμάνια της Κερασούντας, της Οινόης, της Ριζούντας, της Σαμψούντας…. τις πόλεις-λίκνα πολιτισμού, όπως η Αμισός, η Σεβάστεια, η Τοκάτη, και η Κρώμνη… Πράγματι δημιουργήσαμε μια Νέα Πολιτισμική Αυτοκρατορία στον Πόντο, ακόμα και υπό τον ζυγό των Οθωμανών… αυτό όμως δεν μπόρεσαν να το συγχωρέσουν οι ΖΗΛΟΦΘΟΝΕΣ Τούρκοι … Κι έτσι ο Μουσταφά Κεμάλ, μαζί με τον Γερμανό συνταγματάρχη φον Σάντερς και τον κουτσό θρασύδειλο Τοπάλ Οσμάν, μας ξεκλήρισαν …
Λένε πως η γενοκτονία των Ποντίων θα ελάμβανε μεγαλύτερες διαστάσεις, εάν ο ποντιακός λαός δεν αντιστεκόταν ένοπλα στην προσχεδιασμένη πολιτική αφανισμού του. Τα όπλα τους, τα κέρδισαν με το αίμα τους, και δεν τους τα χάρισε κανείς. Στην αρχή οι πρώτες ομάδες Ποντίων ανταρτών, είχαν για όπλα τσεκούρια, αξίνες, σφυριά και άλλα αγροτικά και οικοδομικά εργαλεία. Καθώς συγκρούονταν με τους Τούρκους, και τους νικούσαν, μονάχα τότε άρχισαν να φέρουν ελαφρύ οπλισμό και πολεμοφόδια. 20.000 μαχητές, περισσότεροι ένοπλοι άνδρες από αυτούς που μάχονταν στην ηπειρωτική Ελλάδα κατά τις αρχές της Επαναστάσεως του 1821! Η Πάφρα, η Αμισός, η Οινόη και η Αμάσεια στον δυτικό Πόντο και η Σάντα στον ανατολικό, έδωσαν γερά χαστούκια στον Τούρκο βάρβαρο. Προσωπικότητές όπως ο Μητροπολίτης Tραπεζούντος Χρύσανθος και ο Μητροπολίτης Aμασείας Γερμανός Kαραβαγγέλης, ο Δήμαρχος Σαμψούντας Γεώργιος Κωνσταντινίδης, και οι μαχητές Κοτσά Αναστάς, ο Πόντιος Κολοκοτρώνης, ο Ιστύλ Αγάς, ο Καπετάν Ευκλείδης, ο Βασίλ Ουστάς, ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, ο Πατμάν Ανέστης ή Παντέλαγας, ο Βασίλειος Ανθόπουλος, ο Στυλιανός Κοσμίδης, ο Ευκλείδης Κουρτίδης, ο Δημήτριος Χαραλαμπίδης, πολέμησαν, ο καθείς με τα δικά του μέσα, τον Τούρκο, και γλύτωσαν άλλες 500,000 ψυχές. Το ότι υπάρχουν σήμερα Πόντιοι, το χρωστάμε σε όλους αυτούς … Τώρα, τα Τάγματα Εργασίας, τα «Αμελέ Ταμπουρού», και οι ατέλειωτες πορείες θανάτου, αυτό το «Άουσβιτς εν ροή», θα μείνουν για πάντα, μαύρα δάκρυα μες την καρδιά μας…
Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, Πόντιες Ασπροπύργιες και Πόντιοι Ασπροπύργιοι, Συνδημότισσες και Συνδημότες, ήταν πριν από 30 περίπου χρόνια που πρωτομπήκα σε Ποντιακό σπίτι, εδώ στην Γκορυτσά. Ήμουν τότε Δημοτικός Σύμβουλος ακόμα, και είχατε αρχίσει να με εμπιστεύεστε. Έκτοτε με βγάλατε 4 φορές Δήμαρχο. Στο μεσοδιάστημα αυτό πάντρεψα ζευγάρια. Βάφτισα παιδιά. Χόρεψα «Τικ» και «Διπάτ» με κέφι και καμάρι … και επειδή δεν κατάφερα να παίξω Λίρα, γι’ αυτό και φτιάξαμε μία μεγάλη, δίπλα στο Ποντιακό Θέατρο, να την καμαρώνουμε όλοι μαζί. Όλα όμως έχουν αρχή και τέλος, ανατολή και δύση. Και έτσι, αυτή είναι η τελευταία φορά που σας μιλώ από αυτό το βήμα ως Δήμαρχος σας. Αυτή εδώ είναι η Δύση μου, και έχω την τιμή να δύω ετούτη τη στιγμή εδώ μαζί σας, στον τόπο που όλα αυτά τα χρόνια είχα μες την καρδιά μου και το μυαλό μου, και πάσχισα να ενσωματώσω με το κέντρο του Ασπροπύργου… να γεφυρώσω πράγματα, να αποδώσω κοινωνική δικαιοσύνη… Και νομίζω τα κατάφερα … με τόσα έργα, με τόσες δράσεις, τόσες ενέργειες, τόση σπουδή, είστε ίσοι μες τους ίσους, περήφανοι και αξιοσέβαστοι … Και είμαι σίγουρος πως και οι επόμενοι που θα αναλάβουν την Διοίκηση της πόλης, θα ακολουθήσουν τα χνάρια μου και την λεωφόρο που τόσα χρόνια με ενάργεια κατασκευάσαμε … Την λεωφόρο της κοινωνικής συνοχής, της ειρήνης, της αλληλοκατανόησης, της αλληλοσυνεργασίας, του αλληλοσεβασμού και της ομόνοιας…
Όπως γλυκόπικρη είναι αυτή εδώ η μέρα, από τη φύση της, έτσι γλυκόπικρα είναι και τα συναισθήματα μου αυτή τη στιγμή. Όμως, για να μη χάσουμε τον προσανατολισμό μας, το θέμα δεν είναι τα δικά μου συναισθήματα και ο αποχωρισμός μας, μα η παγκόσμια αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων! Να αναπαυθούν εν δικαίω οι ψυχές των πεσόντων. Από την Τουρκία φυσικά ποτέ δεν περιμένουμε να την δεχτεί και να ζητήσει συγγνώμη, και ούτε και μας ενδιαφέρει. Θα έρθει κι αυτωνών η ώρα τους… Μέχρι και σήμερα, ό,τι περνάει από το χέρι μου, γι’ αυτό τον σκοπό, το έκανα.
Και παραστάσεις και υπομνήματα στείλαμε στα Υπουργεία και σε Διεθνείς Οργανισμούς, και με Πόντιους λογίους συνεργαστήκαμε, και με Ποντιακούς συλλόγους, και στη Βουλή μιλήσαμε, και άρθρα γράψαμε, και κάθε διπλωματικό μέσο το εκμεταλλευτήκαμε, και Σύνδεσμο Δήμων με Ποντιακό πληθυσμό φτιάξαμε. Θα έρθει και αυτή η δικαίωση.. είμαι βέβαιος … Υπομονή…
Αιωνία η Μνήμη των Πεσόντων. Ο Θεός ας αναπαύσει τις Ψυχές τους…
Σας ευχαριστώ για όλα, εκ βαθέων! Θα σας έχω πάντα μες την καρδιά μου !!! Ποτέ μου μα ποτέ μου, ούτε εγώ θα σας ξεχάσω…»
