Στην έκθεση χτίζεται μια ποιητική σχέση ανάμεσα στην ενέργεια που παράγεται από τον ήλιο και στους τρόπους με τους οποίους αυτή γίνεται εκμεταλλεύσιμη
Η σύγχρονη σειρά εκθέσεων THF Raw, τουΙδρύματος Β. & Μ. Θεοχαράκη παρουσιάζει από τις 30 Σεπτεμβρίου έως τις 23 Νοεμβρίου την ατομική έκθεση της εικαστικού Δέσποινας Χαριτωνίδη με τίτλο ‘‘Ways to lose energy” σε επιμέλεια Οντέτ Κουζού.
Στην έκθεση χτίζεται μια ποιητική σχέση ανάμεσα στην ενέργεια που παράγεται από τον ήλιο και στους τρόπους με τους οποίους αυτή γίνεται εκμεταλλεύσιμη. Τα έργα της Δέσποινας Χαριτωνίδη θέτουν ερωτήματα σχετικά με την παραγωγή και απώλεια ενέργειας, σχολιάζοντας την ανθρώπινη παρέμβαση, καθώς και την προσπάθεια κυριαρχίας του ανθρώπου στη φύση.
Η εικαστική γλώσσα που χρησιμοποιεί εκφράζεται μέσω της γλυπτικής, των site-specific εγκαταστάσεων και των επιτελεστικών (performative) έργων. Χρησιμοποιώντας φυσικά στοιχεία – όπως χρυσός, μέταλλα και πηλός – ως δομικά υλικά, επαναδιαπραγματεύεται τις μεταξύ τους υλικές και εννοιολογικές σχέσεις.
Στα έργα της συναντάμε έννοιες, όπως η ευθραυστότητα, το βάρος, η πτώση, η ισορροπία, καθώς και συνθήκες, όπως οι σχέσεις εξουσίας, που εντείνουν το δίπολο μεταξύ ανθρώπου και φύσης. Η Χαριτωνίδη αντιλαμβανόμενη αυτό το δίπολο ως φαντασιακό, ασκεί κριτική στην ανθρωπόκαινο εποχή και κατ’ επέκταση στην ανθρώπινη επιθετικότητα προς τη φύση
Αποτελούμενη από τρία κεντρικά σημεία, η έκθεση ξεκινάει με τη γλυπτική εγκατάσταση nelumbo urbanis. Η Χαριτωνίδη χρησιμοποιεί μέταλλα, φαινομενικά σκληρά υλικά, όπως οι ατσάλινες βέργες, δημιουργώντας ένα παιχνίδι υλικότητας σε σχέση με τις ιδιότητες του λωτού. Οι κεραμικές φόρμες δημιουργούν μια ψευδαίσθηση του άνθους του λωτού, σύμβολο με έντονη εννοιολογική και θρησκευτική αξία, που σηματοδοτεί τον κύκλο της ζωής, την αναγέννηση της φύσης, αλλά και μια κατάσταση πνευματικής αναγέννησης.
Ο λωτός, όντας υδρόβιο φυτό, γεννιέται μέσα στη λάσπη, ζει και επιβιώνει στο γλυκό νερό και τρέφεται από τις ακτίνες του ήλιου. Το άνθος του υπακούει στον ήλιο, ανοίγοντας και κλείνοντας τα πέταλά του με την ανατολή και τη δύση, καταγράφοντας έτσι την αρχή και το τέλος της ημέρας. Η ζωή του λωτού λειτουργεί ως αλληγορία, υπογραμμίζοντας την προσπάθεια του ανθρώπου να μιμηθεί τη φύση, μεταφράζοντας τη φυσική ενέργεια σε μηχανική.
Στην ομώνυμη γλυπτική εγκατάσταση, Ways to lose energy, μεγάλα πάνελ καλυμμένα με φύλλα χρυσού, καταλαμβάνουν το μπαλκόνι του 5ου ορόφου. Ο χρυσός συνδιαλέγεται με τον ήλιο, εντείνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τη μεταξύ τους αντίθεση. Η εγκατάσταση, τοποθετημένη με βιομηχανική διάταξη φωτοβολταϊκών
κυττάρων, δημιουργεί μια οξύμωρη αλλά και παράλογη, μη χρηστική συνθήκη, λειτουργώντας ως σχόλιο στους τρόπους εκμετάλλευσης της φύσης. Η εικαστικός επιχειρεί να θέσει ερωτήματα γύρω από τη σύγχρονη ενεργειακή οικονομία, όπου η παραγωγή και η απώλεια ενέργειας, αλλά και τα οικονομικά κέρδη που αποφέρουν, κατέχουν κεντρική σημασία. Μπορεί ο άνθρωπος να δαμάσει ακόμα και τον ήλιο; Και αν ναι, πόση ενέργεια απαιτείται από εκείνον;
Παράλληλα, στην περφόρμανς Νo-body εξετάζεται η εξάντληση των σωμάτων σε μια σχεδόν χορογραφική συνθήκη, όπου δύο performers φυσούν ένα φύλλο χρυσού με στόχο να μην ακουμπήσει το έδαφος. Το σώμα λειτουργεί ως εργαλείο με περιορισμένες δυνατότητες, όντας μη ελέγξιμο, εύθραυστο και με μιμητική επαναληπτικότητα.
