Η Μόνα Λίζα του Λεονάρντο ντα Βίντσι είναι ένα από τα πιο γνωστά και αγαπημένα έργα τέχνης στον κόσμο. Το αινιγματικό της μειδίαμα αποτελεί σημείο συζήτησης και διαξιφισμών εδώ και αιώνες.
Εκατομμύρια άνθρωποι κάθε χρόνο επισκέπτονται το Λούβρο για να φωτογραφηθούν μπροστά από το εμβληματικό πορτραίτο της Αναγέννησης που εικονίζει την Λίζα Γκεραρντίνι, γνωστή και ως Τζιοκόντα. Θεωρείται δικαίως το πολυτιμότερο κόσμημα της συλλογής του γαλλικού μουσείου και ένας πίνακας που είναι αδύνατο να αποτιμηθεί, αφού θεωρείται από καλλιτεχνικής άποψης ανεκτίμητος.
Η πιο πρόσφατη επίθεση κατά του πίνακα (που είναι προστατευμένος πίσω από αλεξίσφαιρο γυαλί) έγινε χθες έγινε από δύο διαδηλώτριες που πέταξαν σούπα στη Μόνα Λίζα, όμως αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά.
Ο Λεονάρντο ξεκίνησε να ζωγραφίζει τη Μόνα Λίζα το έτος 1503 ή το 1504στη Φλωρεντία της Ιταλίας. Το άφησε ημιτελές και συνέχισε να ασχολείται με την ολοκλήρωσή του αφότου εγκαταστάθηκε στη Γαλλία. Την τελείωσε λίγο πριν πεθάνει το 1519. Αφού πέρασε πιθανότατα μέσω των κληρονόμων του βοηθού του Λεονάρντο ντα Βίντσι, από το παλάτι της Fontainebleau, στην κατοχή του Λουδοβίκου ΙΔ΄ στο Παλάτι των Βερσαλλιών, κατέληξε στο Λούβρο μετά τη Γαλλική Επανάσταση. Ο Ναπολέοντας τοποθέτησε το έργο στο δωμάτιό του, στο Παλάτι του Κεραμεικού, ενώ αργότερα ο πίνακας επεστράφη στο Μουσείο του Λούβρου, όπου και παρέμεινε.
Υπήρξαν διάφορα περιστατικά στα οποία η Μόνα Λίζα κινδύνεψε κάθε φορά όμως “αναδύθηκε” χωρίς ζημιές. Και χωρίς να υπολογίσουμε τους διάφορους τρόπους με τους οποίους άλλοι καλλιτέχνες έχουν αλλοιώσει την εικόνα της, μεταξύ οποίων ο Marcel Duchamp, που το 1919 ζωγραφίζει ένα μουστάκι σε μια φωτογραφία της και στο κάτω μέρος γράφει την περίφημη επιγραφή “L.H.O.O.Q.” (Elle a chaud au cul).
