Μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση έγινε στο πλαίσιο του ετήσιου Gala Dinner του περιοδικού «Economist» στην Αθήνα. Σε αυτήν συμμετείχαν ο Λάρι Σάμερς, πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, πρώην πρόεδρος του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και νυν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της OpenAI, ο Γεράσιμος Καλογηράτος, διευθύνων σύμβουλος της Capital Product Partners και η Αγγελική Φράγκου, πρόεδρος και διευθύνουσα σύμβουλος της Navios Maritime Partners. H συζήτηση, την οποία συντόνισε ο Ντάνιελ Φράνκλιν, εκ των διευθυντών σύνταξης του «Economist», περιστράφηκε γύρω από τα ανοιχτά ερωτήματα για την παγκόσμια οικονομία και τον ρόλο της ναυτιλίας σε ένα αβέβαιο περιβάλλον γεωπολιτικών αναταράξεων.
Αμερικανική οικονομία
Αφού υπογράμμισε τη μεγάλη πρόοδο που έχει κάνει η ελληνική οικονομία και την ορθή επιλογή του «Economist» να τη χαρακτηρίσει «χώρα της χρονιάς», ο Λάρι Σάμερς δήλωσε αισιόδοξος για μια «ομαλή προσγείωση» της αμερικανικής οικονομίας, σημειώνοντας όμως ταυτόχρονα ότι έχουμε μικρή εμπειρία για τον συνδυασμό ανάμεσα σε «υψηλό πληθωρισμό και χαμηλή ανεργία». Θεώρησε ότι «είμαστε σε ένα καλύτερο σημείο», όμως «η Fed δεν θα μειώσει τα επιτόκια τόσο γρήγορα» και ότι οι κίνδυνοι προέρχονται από την υπεραισιοδοξία των αγορών, τους «διεθνείς γεωπολιτικούς κινδύνους», και μακροπρόθεσμα από τον λαϊκισμό που στο τέλος «καταστρέφει οικονομίες». Σε αυτό το φόντο επεσήμανε ότι «μια δεύτερη διακυβέρνηση Τραμπ θα είναι πιο καταστροφική». Σημείωσε, μάλιστα, ότι τα προβλήματα προκύπτουν όταν θέματα που θεωρούμε αυτονόητα, όπως το κράτος δικαίου, αρχίζουν να συζητιούνται δημόσια, ενώ υπογράμμισε ότι ενώ τα συμβάντα αρκετά συχνά τείνουν να είναι αρνητικά, οι τάσεις κατά βάση τείνουν να είναι θετικές.
Ως προς τις πολιτικές εξελίξεις στις ΗΠΑ, ο Λάρι Σάμερς αφού αναφέρθηκε στο σοβαρό πρόβλημα που κατά τη γνώμη του αποτελεί η έξαρση ενός κλίματος αντισημιτισμού στα αμερικανικά πανεπιστήμια, με αφορμή και την αντιπαράθεση που οδήγησε στην πρόσφατη παραίτηση της προέδρου του Χάρβαρντ, δήλωσε τελικά πιο αισιόδοξος για τις επερχόμενες εκλογές: «Το μάθημα της αμερικανικής ιστορίας είναι η δύναμη της αυτοαναιρούμενης προφητείας», είπε χαρακτηριστικά, για να συμπληρώσει ότι «πιστεύω πως ο Τζο Μπάιντεν θα κερδίσει τις εκλογές».
Η πρόκληση της πράσινης μετάβασης
Για τον ρόλο της ναυτιλίας στην πράσινη μετάβαση, η CEO της Navios Maritime Partners είπε ότι «πρέπει να κατανοήσουμε πως οι νέες τεχνολογίες της ηλεκτροκίνησης δεν είναι πρακτικά ακόμα διαθέσιμες για τον κλάδο της ναυτιλίας» σε αντίθεση με τα αυτοκίνητα. «Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να έχουμε νεότερους στόλους, κάτι στο οποίο ήδη επενδύουμε και χτίζουμε πλοία με 50% καλύτερη ενεργειακή απόδοση, χρήση του LNG το οποίο έχει μικρότερο αποτύπωμα άνθρακα και μεθανόλης».
Από τη μεριά του ο Γεράσιμος Καλογηράτος επεσήμανε ότι με συνολικό αποτύπωμα άνθρακα περίπου 3%, η ναυτιλία είναι πολύ αποδοτική, όμως και αυτή πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί για την απανθρακοποίηση, υπογραμμίζοντας ότι η ενεργειακή αποδοτικότητα έχει αυξηθεί πάνω από 20%, ενώ «έχουμε πλοία καθαρότερων καυσίμων, ενώ ερευνώνται νέα καύσιμα και μηχανισμοί πρόωσης». Παράλληλα, επεσήμανε ότι η ναυτιλία θα παίξει σημαντικό ρόλο στην πράσινη οικονομία. «Το υδρογόνο που αναμένεται να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ενεργειακή μετάβαση θα χρειάζεται να μεταφέρεται επειδή θα παράγεται μακριά από τα σημεία κατανάλωσης. Πιθανότατα θα μεταφορτώνεται σε πλοία, όπως και η αμμωνία ή η μεθανόλη. Υπάρχει επίσης η βιομηχανία δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα. Θα χρειάζεται πλοία να παραλαμβάνουν υγροποιημένο διοξείδιο του άνθρακα το οποίο κατόπιν θα αποθηκεύεται. Ηδη – και ήμασταν πρωτοπόροι σε αυτό – έχουν αρχίσει να εμφανίζονται τέτοια είδη πλοίων». Σημείωσε ότι «όπως η ναυτιλία υπήρξε απαραίτητη για τη μεταφορά υδρογονανθράκων, θα παραμείνει απαραίτητη για τη μεταφορά των νέων καυσίμων που θα απαιτηθούν στην εποχή της πράσινης οικονομίας».
Πράσινη μετάβαση
Μιλώντας για την πράσινη μετάβαση ο Λάρι Σάμερς επεσήμανε τον κίνδυνο μιας «φούσκας αισιοδοξίας» που δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα καθώς εξακολουθεί να μην επιλύεται το πρόβλημα του μεγάλου χρηματοδοτικού κενού που υπάρχει, το οποίο δεν συζητιέται όσο πρέπει: «Ο ιδιωτικός κόσμος λέει ότι έχει επενδύσει πολλά χρήματα και ζητά μεγαλύτερη στήριξη από το δημόσιο. Ωστόσο, οι κυβερνήσεις δεν έχουν τα χρήματα για να παρέχουν αυτές τις εγγυήσεις και τη στήριξη». Γι’ αυτό θεώρησε «γελοίο» να θεωρούμε ότι θα επιτευχθεί ο στόχος να περιοριστεί η αύξηση της θερμοκρασία στον 1,5°C ενώ πιο εφικτό θεώρησε τον στόχο των 2°C. Αντιθέτως, πολύ πιο αισιόδοξος φάνηκε για την πρόοδο σε σχέση με την Τεχνητή Νοημοσύνη, σημειώνοντας ότι είναι «η πιο μεγάλη επανάσταση στον τρόπο που μαθαίνουμε μετά την επιστημονική μέθοδο».
