Ο Κυριαζής Σωτηρίου, Γραμματέας ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στη συνέντευξη που παραχώρησε στους atticatimes.gr και την Οικονομική Αναλύτρια Δάφνη Γρηγοριάδη μιλά μεταξύ άλλων για το πώς μπορεί να συμβάλει η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στην κατάρτιση του προγράμματος των ευρωεκλογών της Νέας Δημοκρατίας για τα θέματα που αφορούν τη νεολαία καθώς και για την συμμετοχή των νέων στην πολιτική.
«Μόνο μέσα από τη συμμετοχή μπορούμε να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα. Μπορεί κάποιοι να θεωρούν και δικαίως κάποιες φορές, πως πολιτική είναι ο ξύλινος και ενίοτε διχαστικός λόγος που πλέον δεν συγκινεί τις δικές μας γενιές, όμως στην πραγματικότητα μόνο αυτό δεν είναι. Είναι οι πράξεις και οι πρωτοβουλίες που συμβάλλουν σε μία καλύτερη καθημερινότητα τόσο για τον φοιτητή, όσο και για τον πολίτη».
Ποιες πρωτοβουλίες θα προτείνατε για τη βελτίωση της ασφάλειας στα πανεπιστήμια;
Κ.Σ.: Διαχρονική πρόταση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ αποτελούσε η κατάργηση του ασύλου ανομίας. Και αυτό, διότι δεν ήταν λίγες οι φορές, που μέσα στα Πανεπιστήμια συνέβαιναν περιστατικά που, είτε έθεταν σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα των φοιτητών, είτε διατάρασσαν την ακαδημαϊκή ομαλότητα εν γένει. Από καταστροφές δημόσιας περιουσίας, άσκηση σωματικής βίας, μέχρι και εγκατεστημένα στέκια που λειτουργούσαν ως ορμητήρια. Όμως, το 2019 η κατάργηση του ασύλου ήταν ο πρώτος νόμος που ψήφισε αυτή η κυβέρνηση. Και το σημαντικότερο είναι πως αυτός ο νόμος εφαρμόζεται. Σίγουρα με την ανομία δεν έχουμε τελειώσει οριστικά, όμως η εικόνα των ελληνικών ΑΕΙ έχει αλλάξει. H αστυνομία όπου κρίνεται απαραίτητο παρεμβαίνει και το να αισθάνεται κανείς ασφαλής στο σπίτι του ουσιαστικά, δεν είναι ταμπού, αλλά δικαίωμα. Φυσικά σε κάθε περίπτωση, σύμμαχος στην προσπάθεια της πολιτείας οφείλουν να είναι και οι Πρυτανικές Αρχές, οι οποίες σε κάθε αντίστοιχο περιστατικό έχουν χρέος απέναντι σε φοιτητές και ακαδημαϊκούς να πράττουν το αυτονόητο.
Ποιες είναι οι κύριες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η νεολαία σήμερα, και πώς προτίθεται η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ να συμβάλει στην αντιμετώπισή τους;
Κ.Σ.: Αυτό που απασχολεί -κατά τη γνώμη μου- τους περισσότερους φοιτητές, είναι το επόμενο βήμα αφού αποφοιτήσουν και η επαγγελματική αποκατάσταση σε συνάρτηση βέβαια με τις εργασιακές συνθήκες, το βιοτικό τους επίπεδο, αλλά και τις ευκαιρίες που προσφέρει η χώρα μας. Και αυτή η ανησυχία άπτεται διαχρονικά στη σύνδεση των Πανεπιστημίων με την αγορά εργασίας. Στις διεξόδους που προσφέρει ο κλάδος τους και στο κατά πόσο έχουν ήδη προετοιμαστεί και εξοπλιστεί με δεξιότητες που θα τους βοηθήσουν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της αγοράς, οι οποίες βλέπουμε μάλιστα ότι διαρκώς εξελίσσονται παράλληλα με την τεχνολογία (βλ. ΑΙ).
Σε αυτό, η πρακτική άσκηση και τα γραφεία διασύνδεσης παίζουν καταλυτικό ρόλο και γι’ αυτό το λόγο ως ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, έχουμε προτείνει την ενεργοποίησή τους σε κάθε Πανεπιστήμιο, προχωρώντας μάλιστα και σε απαραίτητες ενέργειες, ενώ οι ημερίδες, τα συνέδρια, τα workshops και οι δράσεις που διοργανώνουμε αφορούν στην πλειοψηφία τους ακριβώς αυτό. Το σίγουρο είναι πως το περιβάλλον πλέον είναι πολύ πιο ευνοϊκό, έχουν ήδη γίνει πολλά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, οι εργασιακές ευκαιρίες στην Ελλάδα συνεχώς αυξάνονται, οι θέσεις εργασίας πληθαίνουν και η ανεργία συνεχώς μειώνεται. Έτσι και εμείς οι νεότεροι αισθανόμαστε πιο σίγουροι, αλλά και πιο έτοιμοι.
Πώς μπορεί να συμβάλει η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στην κατάρτιση του προγράμματος των ευρωεκλογών της Νέας Δημοκρατίας για τα θέματα που αφορούν τη νεολαία;
Κ.Σ.: Αρχικά, κάπου εδώ αξίζει να ειπωθεί πως μας τιμάει ιδιαίτερα η συμμετοχή δύο νέων που προέρχονται από τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και την ΟΝΝΕΔ, στο ευρωψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας. Ο λόγος για την Άντρη Παράσχου και τον Βασίλη Σακελλάρη. Αυτό από μόνο του αποδεικνύει πως η γενιά μας έχει φωνή και ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας Πρωθυπουργός που της δίνει βήμα να ακουστεί.
Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ όντας μέλος της οικογένειας του EDS, της φοιτητικής Οργάνωσης του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, διαρκώς προτείνει, ανταλλάσσει απόψεις και άλλοτε υιοθετεί. Στην Εθνική Συνδιάσκεψη μάλιστα που πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο, θέσαμε ως προτεραιότητα την ενίσχυση της εξωστρέφειας και την ενδυνάμωση της σχέσης της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ με Οργανώσεις του εξωτερικού εστιάζοντας στους παρακάτω άξονες: Στην ανταλλαγή εμπειριών και πρακτικών που αφορούν την εκπαιδευτική διαδικασία, στην περαιτέρω ανταλλαγή φοιτητών, αλλά και στις κοινές δράσεις που θα προωθούν την ανταλλαγή τεχνογνωσίας. Η περαιτέρω διεθνοποίηση των ΑΕΙ επίσης, τα κοινά και τα ξενόγλωσσα προγράμματα σπουδών και η συνεργασία ξένων και ελληνικών Πανεπιστημίων που προωθεί η κυβέρνηση μέσα από το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε πριν από λίγο καιρό, μπορούμε να πούμε πως είναι κάτι που λειτουργεί ανασταλτικά σε αυτή την προσπάθεια.
Πώς θα ενθαρρύνετε τη συμμετοχή της νεολαίας στην πολιτική, ανεξάρτητα από πολιτικές πεποιθήσεις, λαμβάνοντας υπόψη το υψηλό ποσοστό αποχής των νέων που παρατηρείται;
Κ.Σ.: Δύο φράσεις με έχουν σημαδέψει. Η μία είναι «μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για εσένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου» και η άλλη «γίνε η αλλαγή που θες να δεις γύρω σου». Αυτές οι δύο φράσεις πιστεύω ότι τα λένε όλα. Μόνο μέσα από τη συμμετοχή μπορούμε να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα. Μπορεί κάποιοι να θεωρούν και δικαίως κάποιες φορές, πως πολιτική είναι ο ξύλινος και ενίοτε διχαστικός λόγος που πλέον δεν συγκινεί τις δικές μας γενιές, όμως στην πραγματικότητα μόνο αυτό δεν είναι. Είναι οι πράξεις και οι πρωτοβουλίες που συμβάλλουν σε μία καλύτερη καθημερινότητα τόσο για τον φοιτητή, όσο και για τον πολίτη. Αν υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος λοιπόν που με τη δική μας βούληση η ζωή του μπορεί να γίνει καλύτερη, αξίζει να ασχοληθεί κανείς.
Ποια οφέλη προβλέπετε ότι θα έχει η χώρα από την λειτουργία των μη κρατικών πανεπιστημίων;
Κ.Σ.: Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί πως η θεσμοθέτηση μη κρατικών Πανεπιστημίων στην Ελλάδα αποτελεί μία διαχρονική πρόταση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ η οποία συντάχθηκε για πρώτη φορά το 1987. Να ξεκινήσουμε από το πιο βασικό που αφορά τις ελληνικές οικογένειες και τους μαθητές. Αρχικά, θα δοθεί η δυνατότητα σε χιλιάδες νέους να μείνουν στην Ελλάδα, να σπουδάσουν εδώ με πολύ λιγότερα χρήματα και πιθανότατα να δουλέψουν εδώ, κάτι το οποίο δεν συνέβαινε στο παρελθόν.
Όμως, τα οφέλη είναι πολλαπλά γιατί μία τέτοια μεταρρύθμιση αποτελεί και ένα εργαλείο στην καταπολέμηση του brain drain, αφού η εγκατάσταση παραρτημάτων ξένων Πανεπιστημίων θα σημάνει τόσο την επιστροφή ακαδημαϊκών στη χώρα τους, όσο όμως και την προσέλκυση φοιτητών από άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα συμβαίνει και στην Κύπρο. Μάλιστα, ας μην ξεχνάμε πως το 6% του ΑΕΠ της Κύπρου προέρχεται από τα μη κρατικά Πανεπιστήμια. Δεν μπορεί, λοιπόν, κάτι τέτοιο να μη μας απασχολεί, όπως όμως δεν μπορεί και να μη μας απασχολεί ότι το 1/3 σχεδόν των φοιτητών που σπουδάζουν στην Κύπρο, προέρχονται από την Ελλάδα. Σε κάθε περίπτωση κερδισμένα θα είναι και τα δημόσια Πανεπιστήμια λόγω του υγιούς ανταγωνισμού που δημιουργείται. Η μεταρρύθμιση αυτή διορθώνει μία αδικία και ήταν ώρα να γίνει πράξη και στην Ελλάδα.
