Κορίνα Τριανταφύλλου
Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε μια πολιτική καμπή, με την κοινωνία να διχάζεται και την πολιτική σκηνή να δοκιμάζεται από ταυτόχρονες προκλήσεις. Από τη μία, η οικονομία βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο, με την ακρίβεια να επιβαρύνει τα νοικοκυριά και την αγοραστική δύναμη των πολιτών να μειώνεται δραματικά. Παρά τις προσπάθειες για ανάπτυξη, τα οικονομικά προβλήματα συνεχίζουν να πνίγουν την καθημερινότητα των Ελλήνων, ενώ η αβεβαιότητα για το μέλλον εντείνεται.
Από την άλλη, υπάρχει η ανασφάλεια που τρέφεται από το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, το οποίο έχει αφήσει βαθιές πληγές στην κοινωνία. Η απώλεια τόσων ανθρώπων σε έναν τόσο προφανή τομέα όπως η ασφάλεια των συγκοινωνιών έφερε στην επιφάνεια τη βαθιά κρίση που υπάρχει στην αξιοπιστία των δημόσιων υπηρεσιών και των κρατικών δομών. Οι πολίτες νιώθουν ότι η πολιτική ηγεσία αδυνατεί να προσφέρει λύσεις στα προβλήματα που καθημερινά τους επηρεάζουν. Το γεγονός ότι το κράτος δεν μπόρεσε να προστατεύσει τις ζωές των πολιτών, λόγω είτε αμέλειας είτε διαρθρωτικών ελλείψεων, έχει καλλιεργήσει ένα κλίμα βαθιάς αμφισβήτησης και ανασφάλειας απέναντι στην πολιτική εξουσία.
Η συνεχής αντίδραση των Ελλήνων πολιτών στα τραγικά γεγονότα των Τεμπών εκδηλώνεται μέσα από σειρά μεγάλων και δυναμικών συλλαλητηρίων σε όλη τη χώρα. Οι πολίτες, βυθισμένοι στη θλίψη και την οργή για την ανείπωτη τραγωδία, απαιτούν από την κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της και να λάβει άμεσα μέτρα για την ασφάλεια των μεταφορών και των δημόσιων υποδομών. Τα συλλαλητήρια, γεμάτα από την αγανάκτηση των πολιτών, εκφράζουν τη διάθεση για αλλαγή και τη βαθιά απογοήτευση από τις παραλείψεις που οδήγησαν στο τραγικό δυστύχημα. Η ένταση αυτών των κινητοποιήσεων δείχνει την απόγνωση και την ανάγκη για πραγματικές πολιτικές αλλαγές, ώστε να μη θρηνήσουμε ξανά θύματα από την αδιαφορία και την κακοδιοίκηση.
Στην άλλη όχθη, η έλλειψη μιας αξιόλογης και αποτελεσματικής αντιπολίτευσης καθιστά την πολιτική κατάσταση ακόμη πιο περίπλοκη. Ενώ η κυβέρνηση δέχεται κριτική για τις αδυναμίες της, η αντιπολίτευση φαίνεται να μην μπορεί να παρουσιαστεί ως μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση. Τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα φαίνεται να έχουν αποτύχει στην ανανέωσή τους, δημιουργώντας την αίσθηση στους πολίτες ότι δεν υπάρχει ουσιαστική πολιτική αντιπαράθεση ή ελπίδα για πραγματική αλλαγή. Αντί να συγκροτούν ένα συνεκτικό σχέδιο για την αντιμετώπιση των κρίσεων που πλήττουν τη χώρα, οι πολιτικοί ηγέτες φαίνεται να αδυνατούν να ξεφύγουν από τις μικροπολιτικές αντιπαραθέσεις και να προσφέρουν έναν ξεκάθαρο δρόμο για το μέλλον.
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις στην Ελλάδα δείχνουν μια συνεχή ανατροπή στις πολιτικές προτιμήσεις του εκλογικού σώματος. Παρά το προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας στην πολιτική σκηνή, τα ποσοστά της φαίνεται να μειώνονται, με τα ποσοστά στήριξης για κόμματα όπως η Πλεύση Ελευθερίας και η Ελληνική Λύση να καταγράφουν αύξηση. Αυτή η τάση αντικατοπτρίζει την απογοήτευση που επικρατεί σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας από τη σημερινή πολιτική κατάσταση και την αίσθηση ότι οι παραδοσιακοί πολιτικοί φορείς δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες και τις προσδοκίες των πολιτών. Η άνοδος αυτών των κομμάτων φανερώνει την ενδυνάμωση των περιθωριακών πολιτικών δυνάμεων, οι οποίες εκμεταλλεύονται την απογοήτευση και την πολιτική αναστάτωση για να προσελκύσουν τους πολίτες που αναζητούν εναλλακτικές λύσεις σε ένα πολιτικό σύστημα που θεωρούν ξεπερασμένο και αναποτελεσματικό.
Έτσι, η Ελλάδα βρίσκεται σε μια περίοδο έντονης πολιτικής αβεβαιότητας, όπου οι πολίτες αισθάνονται εγκλωβισμένοι ανάμεσα σε μια κυβέρνηση που δεν αποδίδει και μια αντιπολίτευση που δεν πείθει. Η χώρα μοιάζει σαν καζάνι που βράζει γεγονός που δείχνει πως χρειάζεται επειγόντως αλλαγή, ανανέωση και πολιτική ευθύνη για να αντιμετωπίσει τις βαθιές κρίσεις που τη μαστίζουν.
