Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης παρουσίασε στη Βουλή το νέο δωδεκαετές σχέδιο ενίσχυσης των Ενόπλων Δυνάμεων, το οποίο περιέγραψε ως τον πιο ριζικό μετασχηματισμό τους στη σύγχρονη ιστορία. Τόνισε ότι οι επενδύσεις στην άμυνα αποτελούν επένδυση στην κυριαρχία της χώρας.
Παράλληλα, έκανε αναφορά και στα Σώματα Ασφαλείας, επισημαίνοντας ότι “πέραν των αυξήσεων που έχουμε ήδη ανακοινώσει, αυτή η κυβέρνηση έχει αποδείξει τη διαχρονική της στήριξη όχι μόνο στα Σώματα Ασφαλείας, στην κοινωνία συνολικά, αλλά και σε κάθε ξεχωριστή κατηγορία, κάτι το οποίο θα φανεί μετά βεβαιότητας και στις οικονομικές επιλογές που θα αναπτύξουμε στην επόμενη διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης”, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά.
Η ομιλία του πρωθυπουργού:
“Το τίμημα της ελευθερίας είναι η διαρκής επαγρύπνηση, έλεγε προ δύο αιώνων ο Αμερικανός Πρόεδρος Τόμας Τζέφερσον. Τίμημα το οποίο η πατρίδα μας καταβάλλει σήμερα με ευθύνη και με συνέπεια, αναγνωρίζοντας πως δεν μπορεί να υπάρχει καμία προκοπή χωρίς ασφάλεια. Απόδειξη γι αυτό είναι και το αντικείμενο της σημερινής μας συνεδρίασης, που δεν είναι άλλο από τον μακροπρόθεσμο προγραμματισμό των αμυντικών δαπανών” τόνισε ο πρωθυπουργός.
“Θα έλεγα ότι είναι ένα συνολικό σχέδιο το οποίο αφορά, κατά την άποψή μας, στον πιο δραστικό μετασχηματισμό των Ενόπλων Δυνάμεων στη σύγχρονη ιστορία του τόπου. Όταν εξάλλου μιλάμε για πόρους που αφορούν στην εθνική άμυνα, δεν εννοούμε προφανώς μόνο τις δαπάνες, μόνο τις επενδύσεις για τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς όσο πρωτίστως την πάγια, τη σταθερή επένδυση της πατρίδας μας μα μένει ισχυρή, σταθερή, ανεξάρτητη σε έναν κόσμο ο οποίος αλλάζει με απρόβλεπτους ρυθμούς” σημείωσε και πρόσθεσε:
“Αναφερόμαστε συνεπώς σε μία πολιτική η οποία συνδέεται και η οποία αλληλεπιδρά με όλο το φάσμα των συλλογικών μας συμφερόντων. Γιατί σε ένα πρώτο επίπεδο, η σημασία των ισχυρών ενόπλων δυνάμεων είναι κάτι παραπάνω από προφανής. Χάρη σε αυτές η χώρα μας απέτρεψε κινδύνους όπως οι μεταναστευτικές ροές στον Έβρο. Υπερασπίστηκε τα δίκαια της σε κάθε κρίση που εκδηλώθηκε στο Αιγαίο, ενώ ήδη διαθέτει στρατηγικές συμφωνίες με κράτη όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία, συμμαχίες, οι οποίες παρέχουν εγγυήσεις ασφάλειας σε ένα ανασφαλές διεθνές περιβάλλον.
Σε ένα δεύτερο επίπεδο προφανώς και η άμυνα αναδεικνύεται και σε έναν πυλώνα ευημερίας. Γιατί χωρίς τη δική της ασφάλεια δεν υπάρχουν ούτε οι προϋποθέσεις για να αναπτυχθεί η οικονομία, ούτε και οι προϋποθέσεις για να σφυρηλατηθεί η κοινωνική συνοχή. Ενώ σε ένα τρίτο επίπεδο η προάσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας δεν μπορεί και θα επιμείνουμε σε αυτό να χρηματοδοτείται παρά μόνο από ανθεκτικά δημόσια ταμεία. Κάτι σημαίνει που με τη σειρά της, η δημοσιονομική ευρωστία γίνεται καθοριστικός μοχλός και επιτελεί καθοριστικό ρόλο για μία αποτελεσματική εθνική θωράκιση. Με άλλα λόγια, εάν δεν υπάρχει προστασία από εξωτερικές απειλές, δεν υπάρχει βιώσιμη ανάπτυξη”.
“Επενδύσεις, τουρισμός, καινοτομία, τα πάντα απαιτούν ένα σταθερό και ένα ασφαλές περιβάλλον. Ποιος άλλωστε θα τοποθετούσε τα κεφάλαιά του σε μία χώρα η οποία έχει αφύλακτα τα σύνορά της; Και ποιος θα πάρει το ρίσκο να επιχειρήσει σε ένα κράτος του οποίου η κυριαρχία δεν είναι άτρωτη; Από την άλλη πλευρά, πως είναι δυνατόν όλα αυτά να εδραιώνονται χωρίς μία ισχυρή οικονομία; Το παλαιότερο δίλημμα λοιπόν, το οποίο το ακούγαμε συχνά κυρίως από την Αριστερά κανόνια ή βούτυρο, αποδεικνύεται ένα δίλημμα το οποίο είναι σαθρό, αλλά και επικίνδυνο, ιδίως σήμερα, σε μία πραγματικότητα όπου ο παγκόσμιος χάρτης των γεωπολιτικών συμφερόντων αναδιατάσσεται συχνά με τρόπο δραματικό, με πολέμους οι οποίοι πλέον αμφισβητούν σύνορα και διεθνές δίκαιο. Με δασμούς. Αναμένουμε σήμερα εξ άλλου τις εξαγγελίες του Αμερικανού προέδρου, αλλά σίγουρα μπαίνουμε πια σε ένα περιβάλλον όπου οι δασμοί ενδέχεται να απειλούν συνολικά τις παγκόσμιες διεθνείς οικονομικές σχέσεις” δήλωσε ο κ. Μητσοτάκης.
“Και βέβαια, σε έναν κόσμο στον οποίο η τεχνολογία γίνεται όπλο παρέμβασης. Όχι μόνο για να πληγεί η εξωτερική ασφάλεια κρατών, αλλά και να διαταραχθεί συχνά η εσωτερική ισορροπία των κοινωνιών στην Ευρώπη. Η συνεχιζόμενη κρίση, η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία δοκιμάζει όλη την αρχιτεκτονική ασφάλειας μετά τον Ψυχρό Πόλεμο. Παράλληλα, στη Μέση Ανατολή η αστάθεια εντείνεται, καθώς δυστυχώς τις εύθραυστες εκεχειρίας τις διαδέχεται ξανά η ωμή βία, προκαλώντας νέες ανθρωπιστικές κρίσεις και πυροδοτώντας και πάλι τη μάστιγα της τρομοκρατίας. Ενώ αυτό το επικίνδυνο παζλ το συμπληρώνει πρόσφατα και η συνολική αβεβαιότητα της Συρίας που ανά πάσα στιγμή μπορεί να διαχυθεί σε ολόκληρη την περιοχή. Και αυτή τη φορά δεν πρόκειται για μεμονωμένες περιφερειακές εξάρσεις. Έχουμε να κάνουμε με κομμάτια ενός δυσεπίλυτου γρίφου που αφορά ευρύτερες μετατοπίσεις ισχύος, όχι μόνο γεωπολιτικής και στρατιωτικής, αλλά και οικονομικής και τεχνολογικής. Με εξελίξεις που μεταβάλλουν τις διεθνείς σχέσεις και επαναξιολογήσουν παραδοσιακές συμμαχίες. Συνεπώς και οι στρατηγικές επιλογές της πατρίδας μας, με αυτά τα νέα δεδομένα καθίστανται απολύτως κρίσιμες. Πολύ περισσότερο όταν από τη μία πλευρά η αμυντική αντίληψη της νέας ηγεσίας των Ηνωμένων Πολιτειών φαίνεται να διαφοροποιείται σε σχέση με το ρόλο του ΝΑΤΟ και από την άλλη, όταν η οικονομικοί σχεδιασμοί της υπερδύναμης φαίνεται να αποκλίνουν από ένα πλαίσιο ελεύθερων συναλλαγών που ίσχυαν ως τώρα.
Έτσι, από την Αρκτική έως τον Ινδο-ειρηνικό, οι ισορροπίες διαφοροποιούνται. Κάτι που συνεπάγεται και νέες προκλήσεις για όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο, για την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και για χώρες όπως η δική μας, μικρές ίσως σε έκταση και πληθυσμό όμως μεγάλες σε σημασία και δυναμισμό. Γι αυτό και θα το ξαναπώ οι επενδύσεις στις αμυντικές μας δυνατότητες είναι επενδύσεις στην κυριαρχία μας. Επενδύσεις που αφορούν την προστασία της εθνικής αξιοπρέπειας. Ταυτόχρονα όμως είναι και πρωτοβουλίες που ισχυροποιούν την ελληνική διπλωματία, ενδυναμώνοντας τον ρόλο της πατρίδας μας σε πολλά και παράλληλα πεδία. Από την παγκόσμια πρόκληση του μεταναστευτικού μέχρι τους νέους συσχετισμούς που διαμορφώνονται στους ενεργειακούς δρόμους.
Με βάση τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, συνολικά καλείται να επαναπροσδιορίσει τη θέση της στο χάρτη των διεθνών συμφερόντων και των παγκόσμιων γεωπολιτικών ισορροπιών. Η Ελλάδα εδώ και καιρό και εγώ προσωπικά έχω μιλήσει για το ζήτημα της στρατηγικής αυτονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην αρχή ήμασταν λίγοι αυτοί που υπερασπιζόμασταν αυτή τη θέση. Όμως, αντιλαμβανόμενοι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και τις σημαντικές αλλαγές στον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη, αποφάσισαν να κάνουν σημαντικά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση. Προς μια κατεύθυνση η οποία όχι απλά ενισχύει τη στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης. Αλλά είναι και απολύτως συντονισμένη με πάγιες ελληνικές θέσεις, οι οποίες καλύπτονται απόλυτα από τις τελευταίες αποφάσεις για την άμυνα του πρόσφατου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Πολλοί θεωρούσαν ως ανέφικτες, όμως καταφέραμε με μεθοδική δουλειά να πετύχουμε ευρωπαϊκές αποφάσεις που είναι προς όφελος των εθνικών συμφερόντων. Η πιο σημαντική ίσως αφορά την ενεργοποίηση για την επόμενη τετραετία της λεγόμενης ρήτρας διαφυγής. Ενός εργαλείου δηλαδή που δίνει στην ελληνική κυβέρνηση πρόσθετο δημοσιονομικό χώρο να ενισχύσει τις επενδύσεις στην άμυνα, πρόσθετες επενδύσεις, οι οποίες δεν θα συνυπολογίζονται στις οροφές δαπανών όπως αυτές προσδιορίζονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό δίνει στη χώρα μας έναν πρόσθετο δημοσιονομικό χώρο έτσι ώστε να μπορέσει απρόσκοπτα να υλοποιήσει το πρόγραμμα για το οποίο θα μιλήσουμε στη συνέχεια.
Ανεξαρτήτως των δημοσιονομικών δυνατοτήτων που η ελληνική κυβέρνηση έχει ως αποτέλεσμα της ρήτρας διαφυγής, αυτή η δημοσιονομική ευελιξία σε καμία περίπτωση δεν πρέπει και δεν θα γίνει αφορμή για υπερβολές. Όχι μόνο γιατί οι αγορές μας παρακολουθούν και μας κρίνουν, αλλά και διότι οι επιδόσεις της οικονομίας συνολικά αποτελούν από μόνες τους σημαντικούς παράγοντες ασφάλειας και σταθερότητας. Στη σωστή κατεύθυνση επίσης κινείται και το Ταμείο Α, ύψους 150 δισεκατομμυρίων ευρώ, ένα χρηματοδοτικό εργαλείο το οποίο επιτρέπει στις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αυξήσουν τις επενδύσεις τους στην ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία. Θέλω να τονίσω ότι το Ταμείο αυτό αφορά δάνεια τα οποία μπορούν να δοθούν στα κράτη μέλη με προνομιακούς όρους. Δεν αφορά ουσιαστικά επιδοτήσεις, δεν είναι δηλαδή ένα ταμείο το οποίο έχει αντίστοιχα χαρακτηριστικά με την με το Ταμείο ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας.
Οι απόψεις της ελληνικής κυβέρνησης είναι ότι κάποια στιγμή η Ευρώπη θα πρέπει να συζητήσει και τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού ταμείου, το οποίο θα μπορεί να είναι εστιασμένο με ευρωπαϊκούς πόρους και χρηματοδότηση έργων κοινής ευρωπαϊκής ωφέλειας, όπως παραδείγματος χάρη η δημιουργία μιας ευρωπαϊκής αντιπυραυλικής ασπίδας που θα καλύπτει όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και θα μπορεί να χρηματοδοτηθεί από ευρωπαϊκούς πόρους που θα διατεθούν στη συνέχεια στα κράτη μέλη με τη μορφή επιδοτήσεων και όχι με τη μορφή δανείων. Δεν είμαστε όμως εκεί ακόμα. Έχουμε κάνει όμως ένα σημαντικό βήμα και το σχέδιο SURE, το οποίο ήρθε προς ψήφιση στο Ευρωκοινοβούλιο. Θέλω να τονίσω ότι ψηφίστηκε από τους ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, καταψηφίστηκε όμως από τον ΣΥΡΙΖΑ, από το Κομμουνιστικό Κόμμα. Καμία έκπληξη εδώ πέρα από την Πλεύση Ελευθερίας, ενώ η υπερπατριώτες της Ελληνικής Λύσης, της Νίκης και της Φωνής Λογικής προτίμησαν να απέχουν. Ας βγάλει λοιπόν ο καθένας τα συμπεράσματά του. Για το ποιοι είναι οι πατριώτες στην πράξη και ποιοι οι πατριώτες στα λόγια.
Δεν θα μιλήσω αναλυτικά για την αντίληψή μας για την άμυνα και για τα όσα πετύχαμε αυτά τα σχεδόν έξι χρόνια που μας έχει εμπιστευθεί ο ελληνικός λαός. Όμως οφείλω να επισημάνω ότι τον Ιούλιο του 2019, όταν για πρώτη φορά οι Έλληνες πολίτες μας εμπιστεύτηκαν, παραλάβαμε μία κατάσταση στις Ένοπλες Δυνάμεις άκρως προβληματική. Ως αποτέλεσμα, σε μεγάλο βαθμό μιας αποεπένδυσης, η οποία προφανώς συνόδευσε την συνολικές επιδόσεις της οικονομίας, τα χρόνια της κρίσης. Έπρεπε λοιπόν να κινηθούμε με πολύ γρήγορους ρυθμούς και το πράξαμε. Και σήμερα η εικόνα των ελληνικών ενόπλων Δυνάμεων δεν έχει καμία σχέση με αυτή την οποία παραλάβαμε το 2019: 24 καινούργια μαχητικά Ραφάλ με τον πιο σύγχρονο εξοπλισμό, τρεις νέες φρεγάτες Belharra που θα αποτελούν τα πιο σύγχρονα πλοία που θα πλέουν στην Ανατολική Μεσόγειο. Η πρώτη φρεγάτα Κίμων θα παραληφθεί από το Πολεμικό Ναυτικό εντός του 2025. Μη επανδρωμένα αεροσκάφη χαίρων υπερσύγχρονα ελικόπτερα κτλ
Όμως και μια συνολική προσπάθεια που νομίζω ότι έχει ξεχωριστή σημασία να επενδύσουμε στην υποστήριξη οπλικών συστημάτων για τα οποία ο Έλληνας φορολογούμενος είχε δαπανήσει δισεκατομμύρια. Πλην όμως κάποιοι στο παρελθόν δεν είχαν προνοήσει ώστε να υπάρξουν πόροι για τις απαραίτητες συμβάσεις υποστήριξης αυτών των οπλικών συστημάτων. Τα λεγόμενα follow on support. Και εκεί κάναμε μαζί με τον υπουργό και τον νυν και τον προκάτοχό του μια μεγάλη προσπάθεια έτσι ώστε να μπορέσουμε να διορθώσουμε αστοχίες του παρελθόντος, με αποτέλεσμα σήμερα να έχουμε για παράδειγμα έναν επιχειρησιακό στόχο μεταγωγικών αεροσκαφών C-130 και C-27.
Δεν θέλω να αναφερθώ στην κατάσταση την οποία παραλάβαμε τον Ιούλιο του 2019. Το πρόγραμμα αναβάθμισης των F-16 σε Viper, ένα πρόγραμμα το οποίο είχε υπογραφεί από την προηγούμενη κυβέρνηση, ουσιαστικά καρκινοβατεί και με σημαντικές παρεμβάσεις οι οποίες έγιναν στην ελληνική αμυντική βιομηχανία τρέχει πια με πολύ ικανοποιητικούς ρυθμούς και είμαστε αρκετά σίγουροι ότι θα ολοκληρωθεί εντός των συμφωνημένων χρονοδιαγραμμάτων. Έχουμε πια μια στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ ως προς την εκπαίδευση των Ικάρων μας. Με το Κέντρο της αεροπορικής εκπαίδευσης στην Καλαμάτα όχι απλά να λειτουργεί για να καλύψει τις ανάγκες της ελληνικής αεροπορίας, αλλά ταυτόχρονα να είναι σε θέση και να εκπαιδεύει και πιλότους από άλλες αεροπορίες, όπως ακριβώς είχε σχεδιαστεί.
Και βέβαια θέλω να σταθώ ιδιαίτερα στη φροντίδα, στη μέριμνα, την οποία δείξαμε για τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων. Για πρώτη φορά μετά από 14 χρόνια είδαν αύξηση στο μισθό και στα επιδόματα τους. Παρουσιάστηκε από τον υπουργό Εθνικής Άμυνας όχι το νέο μισθολόγιο μόνο των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά με διαφορετική φιλοσοφία για το πώς από εδώ και στο εξής θα διαχωρίσουμε το βαθμολόγιο από το μισθολόγιο και θα μπορέσουμε να δούμε τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων με έναν τέτοιο τρόπο που να αντιστοιχεί στις υπηρεσίες που προσφέρουν στην πατρίδα. Αλλά ταυτόχρονα το μισθολόγιο των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων να είναι αρκετό για να μπορούμε να προσελκύσουμε νέα παιδιά στις παραγωγικές σχολές των Ενόπλων Δυνάμεων, σε στρατιωτικές σχολές. Για τον απλούστατο λόγο ότι είχαμε ένα αντικειμενικό πρόβλημα σήμερα ως προς το ενδιαφέρον των 18 χρόνων να οραματιστούν μια καριέρα στις Ένοπλες Δυνάμεις και αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που οι ανακοινώσεις αυτές έγιναν τώρα, ώστε να μπορούμε να προφτάσουμε και τις δηλώσεις οι οποίες θα γίνουν στα μηχανογραφικά και όχι όπως γίνεται συνήθως στη Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης.
Και βέβαια θέλω να τονίσω ότι αυτές οι αυξήσεις, οι οποίες είναι ήδη συμφωνημένες, δίνονται ουσιαστικά σε τρεις διαφορετικές φάσεις. Τα 30 ευρώ, τα οποία ενσωματώθηκαν ήδη από την αύξηση του κατώτατου μισθού από την 1η Απριλίου. Από χθες δηλαδή τα 100 ευρώ τα οποία αφορούν όχι μόνο τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και τα στελέχη των Σωμάτων Ασφαλείας, τα οποία θα αποδοθούν την 1η Ιουλίου. Και προφανώς οι συμφωνημένες αυξήσεις που ουσιαστικά αφορούν την περίοδο από το 2026 και μετά για τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, οι οποίες έχουν ήδη ανακοινωθεί. Σε όσους εξέφρασαν και έναν δικαιολογημένο προβληματισμό για το τι συμβαίνει με τα Σώματα Ασφαλείας, πέραν των αυξήσεων που έχουμε ήδη ανακοινώσει, θέλω να επαναλάβω ότι αυτή η κυβέρνηση έχει αποδείξει τη διαχρονική της στήριξη όχι μόνο στα Σώματα Ασφαλείας, στην κοινωνία συνολικά, αλλά και σε κάθε ξεχωριστή κατηγορία, κάτι το οποίο θα φανεί μετά βεβαιότητας και στις οικονομικές επιλογές που θα αναπτύξουμε στην επόμενη διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης.
Όμως ένα είναι βέβαιο. Θα παραμείνουμε υπεύθυνοι και δεν πρόκειται αυτή η κυβέρνηση σε καμία περίπτωση να υποταχθεί σε ένα καταστροφικό σπιράλ παροχολογίας. Η δημοσιονομική υπευθυνότητα και σοβαρότητα είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο χτίζουμε όλες τις πολιτικές μας. Και αυτή η δημοσιονομική υπευθυνότητα σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να τεθεί σε αμφισβήτηση. Έχουμε αποδείξει, πιστεύω, ότι όταν η οικονομία πηγαίνει καλύτερα από αυτό το οποίο και εμείς, περιμένουμε. Έχουμε τρόπο να επιστρέφουμε αυτό το πλεόνασμα της ανάπτυξης πίσω σε κοινωνικές ομάδες, ανάλογα με τις προτεραιότητες που θέτουμε. Και το ίδιο θα κάνουμε και τώρα. Θα το κάνουμε όμως στη σωστή ώρα και με την υπευθυνότητα που πάντα μας διακρίνει.
Ο μακροπρόθεσμος προγραμματισμός των αμυντικών εξοπλισμών
“Νομίζω ότι είναι απολύτως σαφές γιατί η χώρα μας χρειάζεται ένα τέτοιο μακροχρόνιο σχέδιο, το οποίο θα δίνει ορατότητα όχι μόνο στις Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά και στην αμυντική βιομηχανία, έτσι ώστε να μπορούμε να κάνουμε έναν προγραμματισμό με ορίζοντα τις ανάγκες του σήμερα, αλλά επιχειρώντας να προβλέψουμε και ποιες θα είναι και οι ανάγκες και οι δυνατότητες του αύριο. Και επιτρέψτε μου εδώ να μιλήσω για μία διαφορετική φιλοσοφία πια στον τρόπο με τον οποίο εγκρίνουμε τα εξοπλιστικά προγράμματα. Η αλήθεια είναι το έχω συζητήσει εκτενώς με τον Υπουργό ότι στο παρελθόν, πολύ συχνά βάζαμε το κάρο μπροστά από το άλογο. Τι σημαίνει αυτό; Ερχόμασταν στη Βουλή παίρνοντας τις, θα έλεγα επιθυμίες των Ενόπλων Δυνάμεων. Εγκρίναμε σωρηδόν εξοπλιστικά προγράμματα. Όταν αθροίζουμε το κόστος των εξοπλιστικών προγραμμάτων, διαπιστώναμε ότι όλα αυτά δεν μπορούσαν ουσιαστικά να υλοποιηθούν. Και το αποτέλεσμα ήταν ότι ουσιαστικά είχαμε ένα τυπικό σχεδιασμό στα χαρτιά ο οποίος ξεπερνούσε κατά πολύ όμως τις πραγματικές δημοσιονομικές δυνατότητες της χώρας.
Τώρα κάνουμε κάτι διαφορετικό. Ο υπουργός Άμυνας γνωρίζει ότι για την περίοδο του προγράμματος έχει στη διάθεσή του 25 δισεκατομμύρια ευρώ, ένα σημαντικότατο ποσό μέσα στο οποίο πρέπει με τη σειρά του να προτεραιοποίηση και να χωρέσει εκείνες τις επιλογές, οι οποίες πραγματικά είναι κρίσιμες και απαραίτητες, λαμβάνοντας πάντα υπόψη τις εισηγήσεις των Γενικών Επιτελείων και στη συνέχεια να έρθει στη Βουλή να πάει στην Επιτροπή Εξοπλισμών, ώστε αυτά να εγκριθούν και από το Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Ποια είναι λοιπόν η φιλοσοφία αυτού του νέου προγράμματος για το οποίο ο Υπουργός θα μιλήσει πολύ πιο αναλυτικά, προφανώς διότι αφορά και σε διαβαθμισμένες πληροφορίες; Εγώ θέλω σήμερα να περιγράψω και να επιχειρήσω μαζί σας να συμφωνήσουμε στη βασική του φιλοσοφία. Βασική του φιλοσοφία λοιπόν, έχει πρώτα και πάνω από όλα να κάνει με την ενσωμάτωση των νέων αμυντικών τεχνολογιών και του τρόπου με τον οποίο ουσιαστικά βλέπουμε στην πράξη ότι αλλάζει το θέατρο των επιχειρήσεων από την Ουκρανία μέχρι αυτά τα οποία συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή. Έχουμε πια να κάνουμε με έναν διαφορετικό πόλεμο από αυτόν τον οποίο γνωρίζαμε τουλάχιστον για αυτόν για τον οποίο ενδεχομένως οι ένοπλες Δυνάμεις ήταν έτοιμες να διεξάγουν. Μη επανδρωμένα οχήματα, περιπλανώμενα πυρομαχικά, drones, μέθοδοι πολέμου, συστηματικότητα, την αξιοποίηση της τεχνητής νοημοσύνης, έμφαση και στην κυβερνοεπίθεση. Όλες αυτές είναι τεχνολογίες οι οποίες πια πρέπει να ενσωματωθούν στον μακροχρόνιο σχεδιασμό των ενόπλων δυνάμεων.
Διότι πια δεν αρκεί μόνο να εστιαζόμαστε στις ακριβές πλατφόρμες, στις φρεγάτες Belharra, στα +20 F-35, τα οποία η χώρα μας θα αποκτήσει. Αυτά είναι πολύ σημαντικά και δαπανηρά οπλικά συστήματα. Πρέπει να συνοδεύονται όμως από επενδύσεις οι οποίες θα συμπληρώνουν αυτές τις μεγάλες πλατφόρμες με νέα ευέλικτα οπλικά συστήματα, τα οποία μπορούν διαρκώς να προσαρμόζονται, να αναβαθμίζονται και να βελτιώνονται. Αυτό εξάλλου μας έχει δείξει και η εμπειρία του πολέμου στην Ουκρανία, την οποία όχι μόνο εμείς μελετάμε και φροντίζουμε να ενσωματώσουμε σε κάθε επιλογή μας. Κατά συνέπεια, η τεχνολογική υπεροχή είναι αναμφισβήτητα ένα σημαντικό συστατικό των προτάσεων για τις οποίες σήμερα συζητούμε.
Η δεύτερη σημαντική παράμετρος, η οποία πια σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αγνοηθεί, είναι η εγχώρια προστιθέμενη αξία. Η αλήθεια είναι ότι στο παρελθόν η χώρα μας έχει δαπανήσει δεκάδες δισεκατομμύρια σε πανάκριβα οπλικά συστήματα, χωρίς να μπορέσει ουσιαστικά να χτίσει και να εισπράξει από αυτές τις προμήθειες, το αντισταθμιστικό όφελος για να μπορέσει να χτίσει μία εύρωστη, μία δυναμική εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Θα έλεγα το αντίθετο μάλιστα. Επειδή τα αντισταθμιστικά είναι ταυτισμένα στη συνείδηση της κοινής γνώμης με άλλου είδους παροχές, αποτελούν από τη φύση τους και απαρχαιωμένο όρο. Σήμερα πρέπει να μιλάμε για ελληνική προστιθέμενη αξία, για τη συμμετοχή δηλαδή της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας σε όλα τα προγράμματα τα οποία το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας θα δρομολογήσει τα επόμενα χρόνια. Και αυτός πια είναι ένας απαράβατος όρος προκειμένου να μπορούμε να προχωρήσουμε σε οποιαδήποτε μεγάλη αμυντική επένδυση.
Πάρτε για παράδειγμα το πιο εμβληματικό ίσως από τα έργα τα οποία δρομολογεί το υπουργείο, που δεν είναι άλλο από αυτό το οποίο έχουμε ονομάσει την “Ασπίδα του Αχιλλέα“. Τι είναι αυτό; Ένας θόλος ουσιαστικά, ο οποίος συνδυάζει τα υφιστάμενα υπάρχοντα μέσα αεράμυνας με νέες δυνατότητες που θα μπορεί να μας προστατεύει σε πέντε επίπεδα αντιπυραυλικά αντί-βαλλιστικά, δηλαδή αντιαεροπορικά αντι πλάκα, άνθη, υποβρύχια κ.
Αλλά και αν την Τρώων αυτό το σημαντικότατο έργο που αποτελεί ίσως τη μεγαλύτερη επένδυση την οποία θα κάνουμε τα επόμενα χρόνια.
Είναι απαραίτητο να μπορεί να συμπεριλαμβάνει και εγχώρια προστιθέμενη αξία.
Και υπάρχουν σήμερα.
