Η υπόθεση της τουρκικής επιθυμίας για αγορά μαχητικών Eurofighter από την ευρωπαϊκή κοινοπραξία παραμένει ανοιχτή και ιδιαίτερα σύνθετη, αφού η πώληση προϋποθέτει την έγκριση και των τεσσάρων συμμετεχουσών χωρών: Βρετανίας, Γερμανίας, Ιταλίας και Ισπανίας.
Πρόσφατα είχε γίνει γνωστό πως η Γερμανία αντιδρά στην πώληση, λόγω των αυταρχικών τάσεων της κυβέρνησης Ερντογάν – με αποκορύφωμα τη σύλληψη του δημάρχου Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, βασικού πολιτικού αντιπάλου του Τούρκου προέδρου.
Ωστόσο, ο ίδιος ο Ιμάμογλου παρενέβη με μια δήλωση μέσα από τη φυλακή, υπερασπιζόμενος την αγορά των Eurofighter. Τόνισε ότι η Τουρκία είναι πιο σημαντική από τον ίδιο και κάλεσε τη Γερμανία να εγκρίνει την πώληση των μαχητικών.
«Από ό,τι έμαθα από τον Τύπο, η γερμανική κυβέρνηση άσκησε βέτο στην πώληση του μαχητικού αεροσκάφους Eurofighter, το οποίο περιμέναμε εδώ και πολύ καιρό, στην Τουρκία, μετά τη φυλάκισή μου στο Silivri. Θα ήθελα να απευθυνθώ στη νέα κυβέρνηση, η οποία ετοιμάζεται να αναλάβει τη Γερμανία: η Τουρκία δεν είναι μόνο ο Ερντογάν, αλλά η Τουρκία είναι μεγαλύτερη από τον Ερντογάν. Οι κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται. Τα εθνικά συμφέροντα της Τουρκίας είναι πιο πολύτιμα από τον Ερντογάν και τον Ιμάμογλου. Σας ικετεύω να πάρετε πίσω αυτή την απόφαση. Το τέλος της εξουσίας του Ερντογάν έχει εμφανιστεί. Η νέα εξουσία στην Τουρκία θα συνεργαστεί με όλους τους συμμάχους μας, συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Γερμανίας, στο πλαίσιο των αμοιβαίων συμφερόντων μας, του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας που βασίζεται στα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι η Τουρκία θα είναι πλήρες μέλος της ΕΕ κατά τη δική μας διακυβέρνηση».
Με τη δήλωσή του αυτή, ο Ιμάμογλου φαίνεται να επιχειρεί να προβάλει μια πατριωτική εικόνα, δίνοντας προτεραιότητα στα εθνικά συμφέροντα έναντι της προσωπικής του δίωξης. Έτσι, φέρνει σε δύσκολη θέση το καθεστώς που τον καταδιώκει, ενώ στοχεύει στο να ενισχύσει τη θέση του στο εσωτερικό της Τουρκίας.
Παρ’ όλα αυτά, στο εξωτερικό –και ειδικά στη Γερμανία– επικρατεί ακόμη δυσπιστία απέναντι στην τουρκική κυβέρνηση, τόσο για τις εσωτερικές της πρακτικές όσο και για την επεκτατική της πολιτική, κυρίως στη Συρία. Το θέμα παραμένει επίκαιρο και αναμένεται να τεθεί ενώπιον της νέας γερμανικής κυβέρνησης, καθώς οι αποφάσεις για τέτοια εξοπλιστικά προγράμματα δεν λαμβάνονται μόνο με βάση στρατηγικά, αλλά και πολιτικά κριτήρια.
