Ο Σωτήρης Σκουλούδης φιλοξενεί τον Δρ. Κωνσταντίνο Μπαλωμένο
Ελληνικό μπλόκο στα τουρκικά σχέδια να μπει από την «κερκόπορτα» στους ευρωπαϊκούς εξοπλισμούς, επιχειρούν να θέσουν ο πρωθυπουργός και ο υπουργός εθνικής άμυνας, και η προτεραιότητα αυτή τίθεται ψηλά στα εθνικά ζητήματα. Κυρίως, διότι κάποιοι, ανάλγητοι θα μπορούσε να πει κανείς, Ευρωπαίοι, ακόμα και παραδοσιακοί σύμμαχοι, θέτουν ξεκάθαρα το ενδιαφέρον τους για κέρδη στις πολεμικές βιομηχανίες τους, διακυβεύοντας φυσικά την ασφάλεια της Ελλάδας και φυσικά της Ευρώπης.
Φαίνεται ότι το Cassus Belli, που ο Έλληνας πρωθυπουργός ζήτησε επιτέλους να ακυρωθεί από τη γείτονα, οι τουρκικές προκλήσεις, τα σχέδια για τη Γαλάζια Πατρίδα και οι ευθείες απειλές για πόλεμο ακόμα κι όταν μια χώρα μέλος της Ε.Ε. δηλώνει τη βούληση να ασκήσει τα αυτονόητα κυριαρχικά της δικαιώματα, δεν τους «συγκινούν», θεωρώντας ως ανάγκη επανεξοπλισμού μόνο τη ρωσική απειλή εξαιτίας της εισβολής στην Ουκρανία. Και αντί να εκφράζονται όσο ξεκάθαρα θα έπρεπε απέναντι στον εκφρασμένος σε όλους τους τόνους τουρκικό αναθεωρητισμό, τη θεωρούν μάλιστα και «εταίρο» και συμμέτοχο στην άμυνα της Ευρώπης!
Αρκετές χώρες δηλώνουν ήδη πρόθυμες να παρακάμψουν την αρχή της ομοφωνίας στις αποφάσεις της Ε.Ε., και να κάνουν συμμέτοχο την Τουρκία στο πρόγραμμα επανεξοπλισμού της Τουρκίας, σε ένα ποσοστό μάλιστα που μπορεί να φτάσει και το 10%, στο κολοσσιαίο σχεδιασμό των 800 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Πρωταγωνίστρια, κι αυτό δεν είναι έκπληξη, είναι η Γερμανία. Ως πρόθυμοι «δούρειοι ίπποι» της Τουρκίας όμως εμφανίζονται και οι μεσόγειοι φίλοι μας: Η Ιταλία, που σχεδιάζει συμπαραγωγή πολεμικών drones, η Ισπανία με συμπαραγωγή μαχητικού αεροσκάφους αλλά και η Μεγάλη Βρετανία, που θέλει να παράξει με τη γείτονα πυραύλους και κινητήρες αεροσκαφών.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έθεσε το θέμα κατά την πρόσφατη επίσκεψη του στο Βερολίνο, στον Γερμανό καγκελάριο Φρίντριχ Μερτς, τονίζοντας ξανά το θέμα των ευρωπαϊκών αξιών της Ε.Ε. κι ότι θα πρέπει η Ένωση να συνεργάζεται μόνο με χώρες που εναρμονίζονται με αυτές.
Απέναντι σε αυτή τη δυσοίωνη, και ιδιαίτερα δυσάρεστη για την Ελλάδα αλλά και το ευρωπαϊκό οικοδόμημα όπως τουλάχιστον αυτό είχε χτιστεί, η χώρα μας με σαφείς διπλωματικές κινήσεις, που μάλλον θα τις δούμε να ξεδιπλώνονται στο άμεσο μέλλον, επιδιώκει να επαναφέρει στη λογική τους εταίρους μας και να προασπίσει τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών εδαφών και θαλασσών.
Το Υπουργείο Εξωτερικών έχει επιδώσει διαβήματα στις πρεσβείες ευρωπαϊκών χωρών τονίζοντας πως η Ελλάδα έχει επιδείξει επαρκή ευελιξία και πλέον αναμένει την έμπρακτη αναγνώριση των ανησυχιών της, ενώ «μάχη» θα γίνει στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων στις 27 Μαΐου, οπότε και οι διπλωμάτες μας θα επιμείνουν στη διατήρηση του δικαιώματος αρνησικυρίας (veto) σε συμφωνίες που αφορούν τρίτες χώρες, προβάλλοντας τις εύλογες ενστάσεις μας, αφού δεν γίνονται κατανοητές με άλλον τρόπο.
Μαζί μας, οι παραδοσιακοί καλοί σύμμαχοι η Γαλλία και η Σερβία.
Το απόγευμα της Παρασκευής μάλιστα η Ελλάδα ξεκαθάρισε με μεγαλύτερη σαφήνεια τη θέση της. Όπως αναφέρουν κυβερνητικές πηγές, «δεν μπορούμε να διανοηθούμε μια τρίτη χώρα, εν προκειμένω την Τουρκία, να μπει σε μια τέτοια συζήτηση όσο ακόμα έχει για τριάντα πλέον χρόνια το casus belli και για να γίνει αυτή η συζήτηση πρέπει η γείτονα να άρει το casus belli».
Οι ίδιες πηγές σημειώνουν ότι απαγορεύεται να χρησιμοποιούνται τα εξοπλιστικά κατά συμμαχικών χωρών κι ότι αυτό «δεν συζητείται, δεν μπαίνει στο τραπέζι, αυτό είναι δεδομένο».
«Η Ελλάδα δεν βάζει ποτέ στο ζύγι ζητήματα κυριαρχίας στη συζήτηση, έχουμε μόνο μία διαφορά με την Τουρκία, τον καθορισμό ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδας», καταλήγουν οι κυβερνητικές πηγές.
To Attica Times συνομίλησε με τον Δρ. Κωνσταντίνο Π. Μπαλωμένο, Πολιτικό Επιστήμονα – Διεθνολόγο, Πρώην Γενικό Διευθυντή – Γενικής Διεύθυνσης Πολιτικής Εθνικής Άμυνας και Διεθνών Σχέσεων του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας σχετικά με την κρίσιμη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί.
Ο έμπειρος στρατιωτικός επισημαίνει μεν ότι η Τουρκία τα τελευταία χρόνια έχει κάνει σημαντικά βήματα, ώστε να αυξήσει τη γεωπολιτική της αξία και να αναδειχθεί ως μια σημαντική μεσαία δύναμη στη διεθνή πολιτική, ενώ ο αντικειμενικός στόχος της Υψηλής Στρατηγικής της Τουρκίας είναι η ανάδειξη και εδραίωσή της ως μεσαίας δύναμης στο περιφερειακό σύστημα της ευρύτερης περιοχής μας.
Ωστόσο, «δεν δικαιούται να μιλά για τη συμβολή της στην Ειρήνη και Ασφάλεια όταν έχει εισβάλει στην Κύπρο και κατέχει παράνομα το 36,2% των εδαφών της, αγνοώντας επιδεικτικά όλα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ που καταδικάζουν την ενέργειά της» και «δεν επιτρέπεται να μιλά για τον μεσολαβητικό της ρόλο στην επίλυση διεθνών συγκρούσεων όταν αποτελεί τον καταλύτη για την πρόκληση περιφερειακών συγκρούσεων στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, τη Συρία, και τη Λιβύη».
Ο Κωνσταντίνος Μπαλωμένος προσθέτει ότι όπως η Τουρκία διακηρύσσει, «δεν θα επιτρέψει την απομόνωσή της στην Ανατολική Μεσόγειο. Άρα θεωρεί, ότι είναι απομονωμένη λόγω των κακών σχέσεων που διατηρεί με πολλές γειτονικές της χώρες (Ελλάδα, Κύπρος, Αίγυπτος, Ισραήλ) και παρά τις έως τώρα φιλότιμες προσπάθειές της όμως, η Τουρκία πόρρω απέχει από το να καταστεί μια αξιόπιστη μεσαία δύναμη και να διαδραματίσει το γεωπολιτικό ρόλο που επιθυμεί».
Και ένας τρόπος για να αυξήσει το γεωπολιτικό της αποτύπωμα, δεν είναι άλλος από την ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων – και η ευρωπαϊκή ή δυτική «βοήθεια» είναι απαραίτητη για αυτό, καθώς, όπως τονίζει, «η στρατιωτική βιομηχανία της Τουρκίας έχει να επιδείξει σημαντικές επιτυχίες, αλλά είναι ευάλωτη και εξαρτάται από την πολιτική βούληση μεγάλων δυνάμεων (ΗΠΑ, Γερμανία κ.α.) για το αν θα την προμηθεύσουν ή όχι με σημαντικά εξαρτήματα και υλικά που απαιτούνται για την παραγωγή των όπλων της».
Το πρώην στέλεχος του υπουργείου Εθνικής Άμυνας εκτιμά στο Attica Times ότι ενώ υπάρχει λόγος ανησυχίας, το πιο πιθανό είναι ότι η Άγκυρα δεν θα καταφέρει να εκπληρώσει τις επιδιώξεις της σε αυτόν τον τομέα, και αν το κάνει, τότε θα μιλάμε για μια τεράστια ήττα ολόκληρης της Ευρώπης.
Όπως αναφέρει: «Παρά τις προσπάθειες της Τουρκίας (εδώ και τέσσερα χρόνια), και την πίεση σε φιλικές προς αυτήν χώρες (π.χ. Γερμανία), η επιδίωξη αυτή δεν έχει επιτευχθεί ακόμη και δεν είναι βέβαιο αν επιτευχθεί και υπό ποιες προϋποθέσεις. Δεν έχει επιτευχθεί λόγω της σθεναρής στάσης της Ελλάδας και πολλών συμμάχων της που τηρούν επιφυλάξεις σε μια τέτοια προοπτική. Για του λόγου το αληθές, ο Γάλλος Πρόεδρος κ. Μακρόν είναι αντίθετος σε μια τέτοια προοπτική και έχει διαφωνήσει ανοικτά με τον Γερμανό ομόλογό του. Ειδικότερα, ο κ. Μακρόν τάσσεται υπέρ μιας αυστηρά ευρωπαϊκής αμυντικής πολιτικής, υποστηρίζοντας ότι οι πόροι που θα διατεθούν δεν θα πρέπει να κατευθυνθούν σε εξοπλισμούς από τρίτες χώρες. Επίσης, υποστηρίζει ότι η χρηματοδότηση για την ευρωπαϊκή άμυνα θα πρέπει να αξιοποιηθεί για την ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής και τη μείωση της εξάρτησης της Ε.Ε. από εξωτερικούς προμηθευτές.
Ακόμη και αν τελικά αποφασιστεί η συμμετοχή της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα, η εξέλιξη αυτή δεν αποτελεί νίκη της Τουρκίας, αλλά ήττα της Ευρώπης. Αποτελεί ήττα της Ευρώπης διότι αποδεικνύει περίτρανα ότι η Ευρώπη σε μια εποχή κοσμογονικών γεωπολιτικών εξελίξεων δεν έχει ξεκάθαρη και ενιαία στρατηγική για την ευρωπαϊκή άμυνα και ασφάλεια και επίσης, δηλώνει αδυναμία να αναπτύξει μόνη της την αμυντική της βιομηχανία προσφεύγοντας στη βοήθεια τρίτων χωρών.
Αν και το ζήτημα είναι υπό διαπραγμάτευση, η πρόθεση να ληφθούν οι τελικές αποφάσεις με ειδική πλειοψηφία και όχι με ομοφωνία αποτελεί κάτι πρωτόγνωρο για την Ευρώπη και υποδηλώνει εκφυλισμό του αξιακού οικοδομήματος και λειτουργικού συστήματος της Ευρώπης. Τέλος, αν η εξέλιξη αυτή συμβεί, θα αποδείξει την άγνοια κινδύνου των Ευρωπαίων Ηγετών, αφού θα βάλουν στα πόδια τους την Τουρκία που αποτελεί το Δούρειο Ίππο της Ρωσίας».
Τι πρέπει να γίνει; Ο Κωνσταντίνος Μπαλωμένος καταλήγει:
«Θα πρέπει να καταστεί σαφές στους ευρωπαίους ηγέτες ότι το ζήτημα της συμμετοχής της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα δεν είναι ζήτημα που αφορά μόνο την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά είναι πρωτίστως ευρωπαϊκό ζήτημα και σχετίζεται με την υπόσταση και την επιβίωση της Ε.Ε. Σε μια περίοδο κοσμογονικών γεωπολιτικών εξελίξεων αν η Ε.Ε. συνεχίσει να μην έχει ξεκάθαρη και ενιαία στρατηγική για την ευρωπαϊκή άμυνα και ασφάλεια, υπονομεύει τη συνοχή της και το γεωπολιτικό της ρόλο. Η διατήρηση και υπεράσπιση των ευρωπαϊκών αξιών όπως η ευρωπαϊκή ομοφωνία στη λήψη αποφάσεων και η εξασφάλιση των συμφερόντων ασφάλειας και άμυνας όλων των κρατών μελών, αποτελούν υπαρξιακά ζητήματα για την Ευρώπη.
Αν επικρατήσει το εθνικό συμφέρον έναντι του συλλογικού και ευρωπαϊκού συμφέροντος, θα εκφυλιστεί το αξιακό οικοδόμημα και το λειτουργικό σύστημα της Ευρώπης. Οι ηγέτες της Ευρώπης πρέπει να διασφαλίσουν ότι το ευρωπαϊκό αμυντικό τοπίο θα σταματήσει να είναι κατακερματισμένο και να στερείται συνοχής.
Η ανάπτυξη των αμυντικών δυνατοτήτων της Ε.Ε., θα πρέπει να γίνει με αυστηρά ευρωπαϊκά κριτήρια και είναι βέβαιο, πως δεν χρειάζεται τη βοήθεια τρίτων χωρών που δεν «μοιράζονται τις κοινές ευρωπαϊκές αξίες» και δεν σέβονται τις «σχέσεις καλής γειτονίας» με τα κράτη-μέλη της Ε.Ε..Η ευρωπαϊκή τεχνογνωσία και τεχνολογία θα πρέπει να διαχυθεί μόνο στην ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία και όχι στην αμυντική βιομηχανία χωρών που μπορεί να την αξιοποιήσουν εναντίον κρατών-μελών της ΕΕ, δεδομένου ότι η Τουρκία απειλεί την Ελλάδα ακόμη και με πόλεμο».
