Υπάρχουν στιγμές που μια ολόκληρη χώρα δεν ανασαίνει απλώς – χτυπάει με τον ίδιο ρυθμό. Κι αυτός ο ρυθμός, φέτος, ήταν ο παλμός του νερού· μιας μπάλας που αναπηδά, μιας κραυγής νίκης που πνίγεται στα κύματα, ενός συνθήματος που γεννιέται μέσα από το χλώριο και φτάνει ως την καρδιά του λαού.
Τα κορίτσια της εθνικής πόλο, αυτά τα «αθόρυβα αστέρια» που κουβαλούν στις πλάτες τους όνειρα, πειθαρχία, αίμα και ιδρώτα, ανέβασαν την Ελλάδα στο ψηλότερο βάθρο του κόσμου. Κι εκεί, ανάμεσα σε μπάλες και βάθρα, σε δάκρυα και σημαίες, στέκει και η Ιωάννα Σταματοπούλου – η κορυφαία τερματοφύλακας του κόσμου. Μια αθλήτρια που δεν φυλάει απλώς το τέρμα της ομάδας της, αλλά και το δικαίωμα όλων των κοριτσιών να ονειρεύονται δυνατά.
Σε αυτή τη συνέντευξη, η Ιωάννα δεν μιλά μόνο ως πρωταθλήτρια. Μιλά ως άνθρωπος που κουράστηκε, έπεσε, σηκώθηκε, έσφιξε τα δόντια, έμεινε μόνη κάτω απ’ την εστία και κράτησε όρθιο ολόκληρο το έθνος.
Ο δρόμος της δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Ήταν πλακόστρωτος με ξενύχτια, άγχη, τραβηγμένες προπονήσεις, θυσίες χωρίς φώτα. Στην παλέτα του πρωταθλητισμού, το χρυσό βάφεται συχνά με γκρι. Κι όμως, αυτή η ομάδα, αυτή η γυναίκα, κατάφεραν να ζωγραφίσουν με ταπεινότητα, πείσμα και φλόγα ένα ελληνικό καλοκαίρι που δεν θα ξεχάσουμε.
Έχετε συνειδητοποιήσει πόση χαρά σκορπίσατε σε όλη τη χώρα;
Η αλήθεια είναι ότι τώρα που γυρίσαμε στην Ελλάδα και είδαμε όλο τον κόσμο που ήρθε στο αεροδρόμιο, που μας στέλνει μηνύματα, ήμασταν πραγματικά πάρα πολύ χαρούμενες που το προκαλέσαμε αυτό. Μας δίνει τρομερή δύναμη.
Πόσο πιεστικό είναι το πρόγραμμα για μια γυναίκα στον πρωταθλητισμό; Αναφέρομαι στην καθημερινότητα, την διατροφή, τις συνήθειες
Γενικά, ο πρωταθλητισμός είναι δύσκολος, ειδικά για μια γυναίκα. Να μην ξεχνάμε πως για εμάς υπάρχουν τα γυναικολογικά. Είναι πολύ δύσκολο να ανταπεξέλθει το σώμα της και λόγω των ορμονών. Στο θέμα της διατροφής, πρέπει να υπάρχει πειθαρχία. Επίσης σημαντικός είναι ο ύπνος. Πόση ώρα θα κοιμηθεί, πού θα βγει, τι θα κάνει… Το πρόγραμμα του πρωταθλητή είναι απαιτητικό. Πρέπει να ξυπνάμε νωρίς, να πηγαίνουμε γυμναστήριο, προπόνηση, και το απόγευμα ξανά προπόνηση. Οπότε είναι λίγο πιεστικό. Οι έξοδοι είναι περιορισμένοι, και οι διακοπές επίσης. Όλα είναι με πρόγραμμα.
Κερδίζεις ,όμως, από τις στιγμές που είσαι με τις συναθλήτριές σου, από τις νίκες και από τις ήττες. Πιστεύεις ότι αυτό λειτουργεί σαν αντίβαρο σε όσα χάνεις;
Εννοείται. Όταν έρχονται οι επιτυχίες, τα ξεχνάς όλα. Είναι μαγικό αυτό. Ξεχνάς τον κόπο, τις θυσίες, και είναι σαν να σβήνονται όλα. Και συνεχίζεις. Όταν είμαστε όλες μαζί είναι αλλιώς. Όπως και το αποδείξαμε.
Έχει προσωπικό χρόνο μια πρωταθλήτρια; Εσύ, η Ιωάννα, βρίσκεις χρόνο για τον εαυτό σου; Να καθίσεις, να δεις μια ταινία, να μην κάνεις τίποτα;
Ναι, βρίσκω χρόνο. Με το σωστό πρόγραμμα, όλα γίνονται. Έχω χρόνο γιατί επιλέγω να έχω χρόνο. Και είμαι πολύ τυχερή που έχω ανθρώπους δίπλα μου που με καταλαβαίνουν και ξέρουν πόσο δύσκολο είναι το πρόγραμμά μου. Προτιμώ να αφιερώνω σε εκείνους ό,τι ελεύθερο χρόνο έχω.
Βρίσκεσαι σε μια κομβική θέση. Μου μίλησες για τις επιτυχίες, αλλά ο τερματοφύλακας είναι ουσιαστικά μόνος του.
Ναι. Η θέση του τερματοφύλακα γενικά είναι μια θέση ψυχολογίας. Εγώ προσπαθώ – και με βοηθάει και η σχέση με τον εαυτό μου – να βλέπω κάθε φάση ξεχωριστά και τον κάθε αγώνα ξεχωριστά. Εννοείται ότι θα υπάρξουν μέρες που δεν θα τα πάω καλά, προσπαθώ να μείνω σταθερή, και την επόμενη μέρα να συνεχίσω. Ή ακόμα και μέσα στον ίδιο αγώνα, να πάω στην επόμενη φάση.
Όταν δεν τα πας καλά, κάθεσαι και μιλάς με τον εαυτό σου ή υπάρχει κάποιος που συμβουλεύεσαι; Ο προπονητής σου για παράδειγμα; Ή αναζητάς μια διέξοδο;
Όλα, όλα μαζί. Όσο μεγαλώνω, νομίζω ότι έχω μάθει να το διαχειρίζομαι πιο εύκολα και να το ξεπερνάω πιο γρήγορα. Όταν ήμουν πιο μικρή, το έπαιρνα πολύ προσωπικά. Τα έβαζα με τον εαυτό μου, έλεγα ότι δεν αξίζω. Τώρα προσπαθώ να το βλέπω πιο λογικά, να εντοπίζω τα λάθη μου και να λέω: “Εντάξει, θα τα βελτιώσω την επόμενη φορά, θα προσπαθήσω να είμαι καλύτερη.” Μιλάω και με τους δικούς μου ανθρώπους, αυτό με βοηθάει. Με τον προπονητή μου, που του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη. Οπότε, στον επόμενο χρόνο, ξεκινάω ξανά απ’ την αρχή.
Υπάρχουν παιδιά που μπορεί να ξεκινάνε είτε το πόλο είτε κάποιο άλλο άθλημα και να μην τα πηγαίνουν καλά στην αρχή. Είχες ποτέ κι εσύ τέτοιες στιγμές; Σε αμφισβήτησε κάποιος ή εσύ η ίδια; Κι αν ναι, σου γύρισε τελικά;
Εννοείται. Γενικά ο πρωταθλητισμός έχει περισσότερες αποτυχίες από επιτυχίες. Έχω βρεθεί σε φάσεις που δεν είχα εμπιστοσύνη από προπονητή ή και από άλλους ανθρώπους – κάποιοι δεν πίστευαν σε μένα. Αλλά υπήρχαν κι αυτοί που πίστευαν. Οπότε προσπάθησα να ακούσω εκείνους, να πιστεύω στον εαυτό μου και να συνεχίσω.
Ρόλος της πολιτείας. Εισπράττω από πολλούς αθλητές πικρία. Πλέον χαρακτηρίζουμε το πόλο, εθνικό άθλημα. Αλλά είναι όντως, έμπρακτα; Ο ποδοσφαιριστής για παράδειγμα έχει τα πάντα – γυμναστές, εγκαταστάσεις, δημοσιότητα, χρήματα. Εσείς όμως παλεύετε, και όχι με τις καλύτερες συνθήκες, σωστά;
Παλεύουμε για τα βασικά. Δυστυχώς έτσι είναι. Γενικά δεν υπάρχει προβολή στο άθλημά μας. Αν υπήρχε προβολή – και στους άντρες, και στις γυναίκες, ειδικά όμως στο γυναικείο πόλο – τα πράγματα θα ήταν καλύτερα. Δεν είναι στις πρώτες προτεραιότητες. Δεν το βλέπει πολύς κόσμος, και είμαστε λίγο αδικημένοι. Αν υπήρχε περισσότερη κάλυψη, θα μπορούσαν περισσότερα κορίτσια να συνεχίσουν. Αλλά εδώ δεν υπάρχουν ούτε τα βασικά. Δεν έχουμε καλές εγκαταστάσεις. Είμαστε εθνική ομάδα και δεν έχουμε ένα σταθερό κολυμβητήριο. Έχουμε το ΟΑΚΑ, αλλά μένουμε πολύ μακριά – Πειραιά, Γλυφάδα, οι περισσότερες. Και πηγαίνουμε δύο φορές την ημέρα. Είναι πολύ δύσκολο αυτό.
Σας έχουν τάξει ποτέ κάτι συγκεκριμένο; Ή απλώς λένε λόγια μετά από μεγάλες επιτυχίες και στην συνέχεια … εξαφανίζονται;
Η αλήθεια είναι ότι ακούω πολλά χρόνια για καινούργια κολυμβητήρια, αλλά δεν έχουν γίνει. Ελπίζω στο καλύτερο και ότι όντως θα γίνουν.
Έχεις σκεφτεί ποτέ να τα παρατήσεις λόγω όλων αυτών; Να πεις: “Ξέρεις τι; Πολλά λεφτά δεν παίρνω, ταλαιπωρούμαι κάθε μέρα, δεν αντέχω άλλο…”
Η αλήθεια είναι ότι ναι, το έχω πει. Αλλά την επόμενη μέρα πάω στην προπόνηση σαν να είναι μια καινούργια αρχή. Λέω “εντάξει, συνεχίζουμε”. Αλλά ότι έχω πέσει πολλές φορές και το έχω σκεφτεί, ναι.
Όπως το λέμε κι εμείς οι νέοι, κανονικά εσύ θα έπρεπε να ήσουν influencer – να παραδειγματίζεις τα παιδιά. Τι είναι αυτό που θα ήθελες να εισπράξουν από εσένα τα νέα παιδιά;
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι τα όνειρα δεν έχουν ταβάνι. Και ότι με ό,τι κι αν ασχοληθούν – άθλημα, σπουδές, δουλειά – να συνεχίσουν να ονειρεύονται και να προσπαθούν. Έτσι θα τα καταφέρουν.
Ποιος είναι ο επόμενος στόχος της Εθνικής μας ομάδας;
Έχουμε το Ευρωπαϊκό τον χειμώνα στην Πορτογαλία. Ελπίζουμε να τα πάμε όσο καλύτερα μπορούμε και να κατακτήσουμε ξανά την πρώτη θέση. Αλλά πρώτα πρέπει να ξεκουραστούμε και να βρούμε τα πατήματά μας για τη νέα χρονιά.
