Σε νέα πρόκληση προχώρησε η Λιβύη, γνωστοποιώντας επίσημα στον ΟΗΕ τη θέση της για τα εξωτερικά όρια της υφαλοκρηπίδας της στη Μεσόγειο, αμφισβητώντας ευθέως τις θέσεις της Ελλάδας και της Αιγύπτου. Η ρηματική διακοίνωση της Τρίπολης κατατέθηκε στις 27 Μαΐου 2025, στο πλαίσιο της 79ης Συνόδου της Γενικής Συνέλευσης, με θέμα «Ωκεανοί και Δίκαιο της Θάλασσας». Συνοδεύεται από χάρτη και πίνακα συντεταγμένων που αποτυπώνουν τις διεκδικήσεις της Λιβύης και τις ενστάσεις της απέναντι στις πρόσφατες ενέργειες Αθήνας και Καΐρου στην Ανατολική και Κεντρική Μεσόγειο.
Η ελληνική πλευρά επιχειρεί να μειώσει τη σημασία της λιβυκής κίνησης, υπογραμμίζοντας τη μονομερή και νομικά ανίσχυρη φύση της. Όπως τονίζουν διπλωματικές πηγές, «οι θέσεις αυτές έχουν τεθεί στο παρελθόν και απαντηθεί προσηκόντως από την Ελλάδα και την Αίγυπτο», ενώ προσθέτουν: «Το διεθνές δίκαιο δεν επικαθορίζεται από μονομερείς ρηματικές διακοινώσεις, ούτε από ευσεβείς πόθους τρίτων. […] Η Ελλάδα θα συνεχίσει στον δρόμο του διεθνούς δικαίου και των στέρεων περιφερειακών συμμαχιών που πολλαπλασιάζουν τη διπλωματική της ισχύ».
Η Λιβύη, από την πλευρά της, παραπέμπει στο Μνημόνιο Κατανόησης που υπέγραψε με την Τουρκία το 2019 για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών και το οποίο χαρακτηρίζει «δίκαιη λύση που επετεύχθη βάσει του διεθνούς δικαίου». Στο ίδιο πνεύμα, απορρίπτει τη συμφωνία Ελλάδας – Αιγύπτου για την ΑΟΖ του 2020, την οποία χαρακτηρίζει «άκυρη και ανίσχυρη» και «ασύμβατη με το διεθνές δίκαιο».
Η Τρίπολη επικρίνει επίσης τις ελληνικές άδειες για υδρογονάνθρακες «νοτίως της Κρήτης τον Απρίλιο του 2024», κατηγορώντας την Αθήνα ότι αγνοεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Λιβύης και παραβιάζει το διεθνές δίκαιο. Ειδική αναφορά γίνεται στον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό (MSP) της Ελλάδας, ο οποίος – κατά τη Λιβύη – θίγει τη λιβυκή υφαλοκρηπίδα, στην οποία φέρεται να έχει «αυτοδικαίως και εξ αρχής […] κυριαρχικά δικαιώματα και δικαιοδοσία σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο». Όπως δηλώνεται, «ο ελληνικός θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός δεν θα έχει καμία νομική ισχύ έναντι της Λιβύης».
Η Λιβύη διαμαρτύρεται ακόμη για την απόφαση της Αθήνας να ανακηρύξει ΑΟΖ στο Ιόνιο, τον Απρίλιο του 2025, επικαλούμενη άνιση απόσταση από τις ακτές της και παραβίαση της λιβυκής υφαλοκρηπίδας. Όπως υποστηρίζει, τέτοιες κινήσεις αντίκεινται στο πνεύμα του διεθνούς δικαίου της θάλασσας που επιτάσσει διαβουλεύσεις και προσωρινές ρυθμίσεις μεταξύ κρατών.
Η Λιβύη δηλώνει ότι «απορρίπτει πλήρως τις παράνομες και μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις της Ελλάδας και της Αιγύπτου» και, παραθέτοντας συντεταγμένες και χάρτες, ορίζει την υφαλοκρηπίδα της από ανατολάς (βάσει του τουρκολιβυκού μνημονίου) έως τις θαλάσσιες ζώνες με Ιταλία, Μάλτα και Τυνησία, κάνοντας επίκληση σε αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου του 1982 και 1985.
Παράλληλα, επαναλαμβάνει πως «η οριοθέτηση θαλασσίων συνόρων μεταξύ δύο κυρίαρχων κρατών πρέπει να καθορίζεται μέσω διαλόγου και διαπραγματεύσεων στη βάση του διεθνούς δικαίου και της αρχής της ευθυδικίας», καλώντας Ελλάδα και Αίγυπτο «να αναστείλουν όλες τις άδειες εξόρυξης υδρογονανθράκων και τις ερευνητικές τους δραστηριότητες στις περιοχές αυτές, έως ότου επιλυθούν οι σχετικές θαλάσσιες διαφορές μέσω διαπραγματεύσεων και έγκυρων συμφωνιών».
