Του Κίμωνα Λογοθέτη
Στο ύψος του Ελληνικού, εγκαταστάθηκαν φορτιστές για ηλεκτρικά οχήματα χωρίς πρόβλεψη πρόσβασης ή ασφαλούς διέλευσης πεζών.
Σε μια εποχή όπου η ηλεκτροκίνηση επεκτείνεται με ταχύτατους ρυθμούς και η ανάγκη για δημόσιους σταθμούς φόρτισης είναι μεγαλύτερη από ποτέ, η προχειρότητα κάποιων υποδομών θέτει σοβαρά ερωτήματα. Στο ύψος του Ελληνικού, επί της λεωφόρου Βουλιαγμένης, δύο θέσεις φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων με ισχύ 22 kW δημιουργήθηκαν στο πεζοδρόμιο, φαινομενικά για να εξυπηρετήσουν τους οδηγούς νέας τεχνολογίας. Ωστόσο, η υλοποίηση μοιάζει να μην λαμβάνει υπόψη ούτε την προσβασιμότητα των οχημάτων, ούτε την ασφάλεια των πεζών.
Το σημείο δεν διαθέτει ράμπα για να επιτρέψει την ομαλή είσοδο των οχημάτων στις θέσεις φόρτισης. Το κράσπεδο έχει ύψος περίπου 20 εκατοστά, καθιστώντας αδύνατη την πρόσβαση για τα περισσότερα αυτοκίνητα, εκτός ίσως από οχήματα τύπου SUV ή 4×4. Αλλά και στην περίπτωση που κάποιο όχημα καταφέρει να ανέβει το υψηλό κράσπεδο, καταλαμβάνει ολόκληρο το πλάτος του πεζοδρομίου, αναγκάζοντας τους πεζούς –ακόμα και γονείς με καρότσια ή ΑμεΑ– να κατέβουν στον δρόμο για να συνεχίσουν την πορεία τους.
Η εικόνα αυτή δεν τιμά ούτε την τεχνολογική μετάβαση στην ηλεκτροκίνηση ούτε την έννοια του δημόσιου χώρου. Αντιθέτως, δείχνει πόσο επιπόλαια μπορεί να υλοποιηθεί ένα έργο που υποτίθεται πως σχεδιάστηκε για να υπηρετεί την αστική κινητικότητα και τη βιώσιμη ανάπτυξη.
Το ερώτημα είναι απλό και εύλογο: Πώς εγκρίθηκε η εγκατάσταση φορτιστών σε σημείο όπου δεν έχει προβλεφθεί η στοιχειώδης πρόσβαση για τα ίδια τα ηλεκτρικά οχήματα και, πολύ περισσότερο, η απρόσκοπτη διέλευση των πεζών;
Ναι στους σταθμούς φόρτισης, ναι στην υποστήριξη της ηλεκτροκίνησης. Όμως με μελέτη, με σωστή υποδομή, με σεβασμό στον δημόσιο χώρο και στους πολίτες. Η βιώσιμη κινητικότητα δεν μπορεί να προχωρήσει με εμπόδια και αυτοσχεδιασμούς.
