Μπορεί να μη μιλά όπως οι διπλωμάτες, μπορεί να μη γράφει όπως οι αναλυτές, αλλά ο λόγος του έχει την ταχύτητα κεραυνού και το βάρος εκσκαφέα: δεν περνά απαρατήρητος, δεν μένει χωρίς αντίκτυπο.
Από την υπόθεση Έπσταϊν και την αποστασιοποίησή του από σκοτεινά δίκτυα, μέχρι την αποκάλυψη της υγειονομικής του κατάστασης (χρόνια φλεβική ανεπάρκεια) που αντιμετωπίζει με αξιοπρέπεια και διαφάνεια, ο Τραμπ δεν κρύβεται, δεν φτιασιδώνει την εικόνα του. Όπως ένας στρατηγός που δεν αφήνει ούτε τον πόνο ούτε τη φήμη να τον αποδυναμώσουν, παραμένει ακλόνητος στο προσκήνιο.
Η Καρολάιν Λέβιτ, εκπρόσωπός του, λειτουργεί ως ασπίδα αλλά και αντανάκλαση της σταθερότητάς του. Απαντά χωρίς υπεκφυγές σε δημοσιογράφους, επιβεβαιώνει τις πιέσεις, αλλά επαναλαμβάνει: “ο πρόεδρος είναι σε επαφή με όλους, είναι ο ηγέτης του MAGA γιατί ακούει και προχωρά”.
Κι ενώ ο Έλον Μασκ επιχειρεί να σταθεί απέναντί του, όχι επειδή βλέπει κίνδυνο για το έθνος, αλλά επειδή ο Τραμπ δεν εξυπηρέτησε τα ιδιοτελή του συμφέροντα, φαίνεται πως η απόπειρά του γύρισε μπούμερανγκ. Σύμφωνα με το CNN, η δημοτικότητά του Μασκ έχει σημειώσει κατακόρυφη πτώση, φτάνοντας σε ιστορικά χαμηλά. Περίπου 66 μονάδες έπεσε η δημοτικότητα του φτάνοντας στο -37, ενώ το 74% φαίνεται ότι είναι κατά των πολιτικών του αποφάσεων. Κι όσο εκείνος προσπαθεί να “λιώσει” την εικόνα του Τραμπ μέσω της περιβόητης “λίστας Έπσταϊν”, η πραγματικότητα σφυροκοπά: η δημόσια απήχηση του Τραμπ παραμένει ακλόνητη.
Και στο διεθνές πεδίο; Ο Τραμπ δεν είναι με το μέρος κανενός, είναι με το μέρος της ανθρωπότητας. Το είπε ξεκάθαρα όταν ρωτήθηκε για τον πόλεμο στην Ουκρανία: «Θέλω να σταματήσει το αίμα, να σταματήσει η σφαγή. Δεν είμαι με κανενός το μέρος».
Σαν φάρος στη θύελλα, προσπαθεί να φέρει ειρήνη αλλά με τα σωστά εργαλεία: δύναμη όταν χρειάζεται, διπλωματία όταν επιτρέπεται. Όχι χάδια στη Ρωσία, αλλά και όχι τυφλή υποστήριξη σε όσους επιζητούν πόλεμο χωρίς φρένο. Το τελεσίγραφο των 50 ημερών προς τη Μόσχα δείχνει την αποφασιστικότητα του ηγέτη που δεν φοβάται την αλήθεια, ούτε την ευθύνη.
Στις 18 Ιουλίου 2025, υπέγραψε τον νόμο “GENIUS Act”, ορόσημο για την οικονομική τεχνολογία. Με τον νόμο αυτό καθιερώνεται ένα ξεκάθαρο πλαίσιο για τα κρυπτονομίσματα και ειδικά για τα stablecoins (ψηφιακά νομίσματα συνδεδεμένα με το δολάριο). Παράλληλα θεμελιώνεται η παγκόσμια οικονομική και τεχνολογική υπεροχή των ΗΠΑ στην ψηφιακή οικονομία. Στο ίδιο πλαίσιο, κατηγόρησε την συμμαχία BRICS (Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Βραζιλία, Νότια Αφρική και άλλες χώρες) πως επιχειρεί να υποσκάψει την κυριαρχία του δολαρίου. Τους έστειλε σαφές μήνυμα, 10% δασμούς αν συνεχίσουν την αποδολαριοποίηση. Κι όσο οι «βαθιές πολιτείες» προσπαθούν να του φορέσουν το στέμμα του Ρώσου πράκτορα, ο ίδιος τους επιστρέφει τον καθρέφτη.
Κι αν αυτά μοιάζουν βαριά, υπάρχει και η «ελαφρύτερη» πλευρά: ο Τραμπ, ο ίδιος άνθρωπος που ζητά drones για το Κίεβο, είναι και εκείνος που καλεί την Coca-Cola να πετάξει το σιρόπι καλαμποκιού και να βάλει… καθαρή ζάχαρη. Όχι για γεύση, αλλά για υγεία. Σε μια σπάνια ένωση εμπορικού πατριωτισμού και διατροφικής ευθύνης, λέει: «Θέλω το καλύτερο για τους Αμερικανούς, είναι απλώς καλύτερο!» Και ας συνεχίζει να πίνει Diet Coke. Κανείς δεν είναι τέλειος, αλλά λίγοι είναι τόσο ειλικρινείς με τις αντιφάσεις τους όσο ο Τραμπ.
Ο Τραμπ δεν ζητά χειροκροτήματα. Ζητά αποτέλεσμα, πράξη, τόλμη. Δεν είναι πολιτικός της στρογγυλεμένης πρότασης , είναι η φωνή που ξυπνά το πολιτικό κατεστημένο, είναι το άβολο αλλά αναγκαίο ξυπνητήρι μιας Αμερικής που έχει ξεχάσει πώς να μιλά ευθέως.
Στην εποχή της ουδετερότητας και της υποκρισίας, ο Τραμπ είναι το ρεύμα που δεν θέλει να σε βολέψει, αλλά να σε ταρακουνήσει. Και σε έναν κόσμο που τρέμει τις ρωγμές, ίσως αυτός που τις προκαλεί να είναι και εκείνος που φέρνει το φως.
