Η σχέση ανάμεσα στον Ντόναλντ Τραμπ και τον Βλαντίμιρ Πούτιν φαίνεται πως έχει περάσει από τη φάση της στενής συνεννόησης σε εκείνη της επικίνδυνης αντιπαράθεσης. Χαρακτηριστική είναι η μεταφορά ρωσικής ταμπλόιντ που περιγράφει την κατάσταση ως εξής: «Η ατμομηχανή Τραμπ και η ατμομηχανή Πούτιν τρέχουν η μία πάνω στην άλλη» και «καμία δεν πρόκειται να σταματήσει ή να αλλάξει πορεία».
Το BBC εξηγεί πως για τη «μηχανή Πούτιν», αυτό σημαίνει πλήρη επιμονή στην «Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση» — δηλαδή, στον πόλεμο στην Ουκρανία. Αντί για μια εκεχειρία, ο Ρώσος πρόεδρος εντείνει τη δράση του. Αντίθετα, η «μηχανή Τραμπ» ανεβάζει στροφές με κινήσεις πίεσης: προθεσμίες, «τελεσίγραφα», απειλές νέων κυρώσεων και επιβολή δασμών σε συμμάχους της Μόσχας, όπως η Ινδία και η Κίνα. Ο ίδιος ο Τραμπ αποκάλυψε τη μετακίνηση δύο αμερικανικών πυρηνικών υποβρυχίων πιο κοντά στη ρωσική επικράτεια — μια ένδειξη της σοβαρότητας της κατάστασης.
Όμως, τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι. Στην αρχή της νέας προεδρικής θητείας του Τραμπ, η σχέση Ουάσιγκτον–Μόσχας έδειχνε να αναθερμαίνεται. Υπήρξαν συνομιλίες για αμοιβαίες επισκέψεις, κοινές θέσεις στον ΟΗΕ (όπως η απόρριψη ψηφίσματος κατά της «ρωσικής επιθετικότητας») και σκληρή ρητορική κατά των Ευρωπαίων συμμάχων του ΝΑΤΟ — στοιχεία που το Κρεμλίνο χαιρέτισε ως «μουσική στα αυτιά» του.
Ο πολιτικός αναλυτής Κονσταντίν Μπλοχίν δήλωνε τότε ότι «η Αμερική έχει πλέον περισσότερα κοινά με τη Ρωσία παρά με τις Βρυξέλλες ή το Κίεβο». Η εφημερίδα Izvestia έγραφε πως «οι Τραμπιστές είναι επαναστάτες… Ο Τραμπισμός διέλυσε τη διατλαντική συναίνεση».
Η στενή σχέση φαινόταν να επιβεβαιώνεται και από τις συχνές επισκέψεις στη Μόσχα του Στιβ Γουίτκοφ, ειδικού απεσταλμένου του Τραμπ, που είχε συναντήσεις με τον Πούτιν, ο οποίος του χάρισε πορτρέτο του Τραμπ. Ο Αμερικανός πρόεδρος λέγεται ότι ήταν «ιδιαιτέρως συγκινημένος».
Ωστόσο, τα περιθώρια συνεργασίας εξανεμίστηκαν όταν ο Τραμπ ζήτησε από τον Πούτιν να δεχτεί «άνευ όρων και πλήρη κατάπαυση του πυρός». Ο Πούτιν, πεπεισμένος ότι έχει πλεονέκτημα στο πεδίο, αρνήθηκε.
Η απογοήτευση του Τραμπ μεγάλωσε: χαρακτήρισε τις ρωσικές επιθέσεις «αηδιαστικές» και «ντροπιαστικές», ενώ απέρριψε ως «μια σειρά από ανοησίες» τις δηλώσεις του Πούτιν για την Ουκρανία. Έθεσε προθεσμία 50 ημερών για τον τερματισμό του πολέμου, η οποία αργότερα περιορίστηκε σε μόλις 10 ημέρες — χωρίς να υπάρξει ανταπόκριση από τη Μόσχα.
Όπως σημειώνει η καθηγήτρια διεθνών σχέσεων Νίνα Χρουστσέβα: «Δεν πιστεύω ότι ο Πούτιν τον παίρνει στα σοβαρά». Σύμφωνα με την ίδια, ο Πούτιν «θεωρεί ότι εκπληρώνει τα όνειρα των Ρώσων τσάρων και του Στάλιν» και δεν σκοπεύει να υποκύψει σε πιέσεις.
Παρόλα αυτά, η προσπάθεια για διπλωματική διέξοδο δεν έχει τερματιστεί εντελώς. Ο Γουίτκοφ ετοιμάζει νέα επίσκεψη στη Ρωσία, με πιθανές «δελεαστικές προσφορές συνεργασίας» που, σύμφωνα με αναλυτές, ίσως διευκολύνουν την πορεία προς μια συμφωνία.
Προς το παρόν, όμως, ο Πούτιν δεν έχει παρεκκλίνει από τις «μέγιστες απαιτήσεις» του: τον έλεγχο εδαφών, την «ουδετερότητα της Ουκρανίας» και τον περιορισμό στο «μέγεθος του ουκρανικού στρατού».
Ο Ντόναλντ Τραμπ θέλει «συμφωνία». Ο Βλαντίμιρ Πούτιν θέλει «νίκη».
