Της Μαριάννας Γεωργαντή
Το τρένο ξεκινούσε. Κανείς δεν ήξερε, όμως, ποιο θα ήταν το τέλος του. Ένα συνηθισμένο απόγευμα του Αυγούστου του 2015, το Thalys 9364 είχε ξεκινήσει από το Άμστερνταμ με προορισμό το Παρίσι. Οι επιβάτες χαλάρωναν στις θέσεις τους, κάποιοι διάβαζαν, άλλοι κοιμόντουσαν ή απλώς απολάμβαναν το ταξίδι. Κι εκεί που όλα έμοιαζαν αμέριμνα, η καθημερινότητα ανετράπη από μια απειλή που ελάχιστοι θα μπορούσαν να φανταστούν: ένας τρομοκράτης με καλάσνικοφ και γεμάτους γεμιστήρες ετοιμαζόταν να σπείρει τον θάνατο.
Τότε, τρεις νεαροί Αμερικανοί ανάμεσά τους και ο Alek Skarlatos σηκώθηκαν από τις θέσεις τους και όρμησαν πάνω του, ακινητοποιώντας τον και σώζοντας δεκάδες ζωές. Η ηρωική τους αντίδραση έκανε τον γύρο του κόσμου. Ο Alek, που τότε ήταν μόλις 22 ετών και υπηρετούσε στην Εθνοφρουρά του Όρεγκον, έγινε σύμβολο θάρρους και αυτοθυσίας.
Η απίστευτη αυτή ιστορία έγινε βιβλίο και, στη συνέχεια, κινηματογραφική ταινία από τον Clint Eastwood με τίτλο The 15:17 to Paris, στην οποία ο Skarlatos και οι δύο φίλοι του υποδύθηκαν τους εαυτούς τους, μεταφέροντας με απόλυτη αμεσότητα το σοκ, την ένταση και την αλήθεια εκείνης της ημέρας.
Σήμερα, ο Alek Skarlatos έχει στραφεί στην πολιτική, διεκδικώντας την ψήφο των συμπολιτών του στο Όρεγκον, με στόχο να δώσει φωνή στους ανθρώπους που νιώθει ότι έχουν αφεθεί πίσω. Με ελληνικές ρίζες και βαθιά εκτίμηση για τη χώρα των προγόνων του, παρακολουθεί με ενδιαφέρον τις εξελίξεις στην Ελλάδα και δεν διστάζει να εκφράσει τις απόψεις του για όσα θεωρεί κρίσιμα.
Στη συνέντευξη που ακολουθεί, μιλά για όλα: την ημέρα που τον καθόρισε, τη στροφή του στην πολιτική, την έννοια του πατριωτισμού και την ανάγκη να βάζεις πρώτα τους ανθρώπους που σε εμπιστεύτηκαν. Ένας νέος με εμπειρίες που δεν συναντά κανείς εύκολα και με αποφασιστικότητα που τον ακολουθεί σε κάθε του βήμα.
Είναι αδύνατο να μη αναφερθώ στο περιστατικό με το τρένο Thalys. Αν κλείνατε τα μάτια αυτή τη στιγμή, ποια σκηνή θα ήταν η πρώτη που θα ξαναζωντάνευε στη μνήμη σας;
Η πρώτη εικόνα ενός τρομοκράτη ήταν η πιο έντονη που βίωσα σε όλη τη διάρκεια του περιστατικού. Κι έπειτα, ήρθε η αγαλλίαση από το γεγονός ότι επιβιώσαμε.
Ο Πρόεδρος Τραμπ σάς τίμησε για εκείνο το περιστατικό, τον Μάρτιο. Πώς σας επηρέασε προσωπικά εκείνη η στιγμή και τι σημαίνει για εσάς;
Συναντήσαμε τον Πρόεδρο Ομπάμα αμέσως μετά την επίθεση στο τρένο. Συναντήσαμε και τον Πρόεδρο Τραμπ και παρακολουθήσαμε μαζί του την ταινία όταν κυκλοφόρησε. Και μετά,
όταν με κάλεσε στη σκηνή τον Μάρτιο, ένιωσα —και πιστεύω πως για κάθε Αμερικανό ισχύει αυτό— ότι είναι η ύψιστη τιμή να σε τιμά ο ίδιος ο πρόεδρος της χώρας σου. Η Αμερική είναι μια τόσο μεγάλη χώρα, και λίγοι άνθρωποι έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν τον πρόεδρο, οπότε είναι πάντα μια τεράστια τιμή.
Τι σας παρακίνησε να εμπλακείτε ενεργά στην πολιτική;
Ειλικρινά, γύρισα σπίτι μετά από αυτά τα απίστευτα πράγματα που μου συνέβησαν. Γράφτηκε βιβλίο, κάναμε την ταινία με τον Clint Eastwood. Βίωσα μεγάλη επιτυχία τόσο νωρίς στη ζωή μου. Όμως συνειδητοποίησα πως όλοι οι φίλοι μου από το λύκειο ή το πανεπιστήμιο έχουν φύγει από την περιοχή για οικονομικούς λόγους. Δεν μπορούσαν να βρουν μια καλή δουλειά, και έτσι με έκανε να καταλάβω πως κάτι δεν πήγαινε καλά, επειδή η περιοχή μου είναι εξαιρετικά πλούσια σε φυσικούς πόρους. Έψαξα να βρω βαθύτερα τους λόγους και όσο ανακάλυπτα, τόσο εκνευριζόμουν. Αποφάσισα να κάνω κάτι γι’ αυτό.
Τι σημαίνει για εσάς σήμερα ο πατριωτισμός, μέσα από το πρίσμα ενός νέου πολιτικού;
Νομίζω ότι σημαίνει να κάνεις ό,τι είναι καλύτερο για τη χώρα σου. Και προφανώς αυτό σημαίνει διαφορετικά πράγματα για διαφορετικούς ανθρώπους. Αλλά στο τέλος της ημέρας, είμαι εδώ για να βοηθήσω τους ανθρώπους στην πόλη μου, στην περιοχή μου, στην εκλογική μου περιφέρεια (στο Όρεγκον). Μπορείς να έχεις υψηλούς στόχους, να προσπαθείς να κάνεις κάτι για τη χώρα ή και για τον κόσμο, αλλά πρέπει πρώτα να βάζεις τους ανθρώπους της τοπικής σου κοινωνίας, γιατί αυτοί σε έστειλαν στο αξίωμα που κατέχεις. Και αν αυτοί δεν τα πάνε καλά, ειλικρινά, θα έπρεπε να ξανασκεφτείς τη δουλειά σου ως πολιτικός.
Ο Ντόναλντ Τραμπ έστειλε ένα ξεκάθαρο μήνυμα σχετικά με τον νόμο και την τάξη.
Πιστεύετε ότι αυτή η ατζέντα είναι η απάντηση στο κύμα εγκληματικότητας που παρατηρείται σε πολλές πολιτείες;
Είναι μια πράξη εξισορρόπησης. Προφανώς, δεν θέλεις να φυλακίζεις τον καθένα για μικροεγκλήματα, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες, συγκεκριμένα, το παρατράβηξαν με την αποποινικοποίηση των πάντων, και αυτό, δυστυχώς, ενθάρρυνε περισσότερη εγκληματικότητα.
Ο Ντόναλντ Τραμπ επίσης έδωσε προτεραιότητα στους βετεράνους και στις ένοπλες δυνάμεις. Ως βετεράνος κι εσείς, νιώσατε εκείνη τη στήριξη διαφορετικά σε σχέση με την προηγούμενη κυβέρνηση;
Ναι, απολύτως. Και δεν έχει τόσο να κάνει με τη στήριξη σε επίπεδο χρημάτων ή εξοπλισμού. Έχει να κάνει με το να ξέρεις ότι ο πρόεδρος σε στηρίζει και δεν πρόκειται να σου ζητήσει να πεθάνεις σε έναν περιττό πόλεμο. Ο Πρόεδρος Τραμπ είχε κάνει προεκλογική εκστρατεία με τη δέσμευση να τελειώσει τον πόλεμο στο Ισραήλ και να τελειώσει τον πόλεμο στην Ουκρανία. Δυστυχώς, αυτό δεν έχει συμβεί ακόμη. Αλλά τουλάχιστον δεν κλιμακώνουμε άλλους πολέμους, κάτι για το οποίο ανησυχούσα με τον Τζο Μπάιντεν.
Ως Ελληνοαμερικανός, πώς βλέπετε τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα σήμερα;
Είναι δύσκολο να ξέρω ακριβώς τι εννοείτε με αυτό, αλλά θα έλεγα πως, τουλάχιστον για μένα, σ’ αυτό το ταξίδι έμαθα ότι ο μέσος Έλληνας βγάζει 18.000 ευρώ τον χρόνο. Και όταν το κόστος ζωής αυξάνεται τόσο πολύ κάθε χρόνο, αυτό απλώς δεν φαίνεται πολύ βιώσιμο. Εννοώ, υπάρχει μια κρίση κόστους ζωής, νομίζω, σε όλη την Ευρώπη και ακόμη και στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά στα περισσότερα μέρη οι άνθρωποι βγάζουν περισσότερα από 18.000 ευρώ τον χρόνο. Και νομίζω ότι αυτό είναι κρίση, και πιστεύω ότι η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να το έχει αυτό ως νούμερο ένα προτεραιότητα. Γιατί, ξανά, αν δεν υπηρετείς τους ανθρώπους που σε έβαλαν εκεί, μπορείς να έχεις κάθε είδους υψηλούς στόχους για την ασφάλεια στην περιοχή ή για τη σταθεροποίηση άλλων χωρών στην περιοχή. Πρέπει πάντα να βάζεις τους πολίτες σου πρώτους.
Είμαστε χαρούμενοι που καλωσορίζουμε την Κίμπερλι Γκίλφοϊλ στην Ελλάδα. Πιστεύετε ότι η άφιξή της μπορεί να ενισχύσει, να δυναμώσει τις σχέσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της Ελλάδας, και με ποιον τρόπο;
Νομίζω πως ναι, απολύτως. Ελπίζω, για το καλό της Ελλάδας, να γίνει αυτό με τη μορφή της άμυνας. Νομίζω ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι, προφανώς, ένας πολύ ισχυρός σύμμαχος για την Ελλάδα στην περιοχή. Ελπίζω οι Ηνωμένες Πολιτείες να συνειδητοποιούν ότι η Ελλάδα είναι πιο ισχυρός σύμμαχος για τις Ηνωμένες Πολιτείες από την Τουρκία. Πιστεύω ότι είναι προς το συμφέρον της Αμερικής να είναι σύμμαχος με την Ελλάδα. Και ανεξαρτήτως της Κίμπερλι Γκίλφοϊλ ή όποιου κι αν είναι ο πρέσβης, νομίζω πως αυτή είναι η πολιτική και η θέση της κυβέρνησης Τραμπ προχωρώντας μπροστά. Ξέρω ότι είναι ένθερμος υποστηρικτής της ειρήνης μέσω ισχύος, και ελπίζω να το τηρήσει αυτό. Αλλά ξανά, θα ήθελα να είναι πιο φιλελληνικός παρά φιλοτουρκικός.
