Του Σωτήρη ΣΚουλούδη
Πόσο «αθώα», τυχαία και περιορισμένη στα στενά συμφέροντα της επέκτασης των θαλάσσιων πεδίων της αλίευσης, είναι η διαρκής -σε βαθμό προκλητικότητας- παρουσία των τουρκικών αλιευτικών σκαφών, που παρατηρήθηκε σχεδόν σε όλο το Αιγαίο, αυτό το καλοκαίρι;
Από τη Σαμοθράκη μέχρι τα Δωδεκάνησα κι από εκεί μέχρι και τις ακτές της Τήνου, δεκάδες τουρκικά αλιευτικά εθεάθησαν και καταγράφηκαν να παραμένουν εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων. Έλληνες ψαράδες κάνουν λόγο για ολόκληρη καταστροφή του βυθού και των ιχθυαποθεμάτων, με τις παράνομες μεθόδους που ακολουθούν οι παράνομα βρισκόμενες εκεί τουρκικές μηχανότρατες και άλλα σκάφη.
Σε κάποιες περιπτώσεις υπήρξε αντίδραση από το Λιμενικό Σώμα, με καταδιώξεις των τουρκικών σκαφών, ωστόσο σε γενικές γραμμές κι όπως ενημερώνει άτυπα το υπουργείο Ναυτιλίας, οι περιπτώσεις αυτές καταγράφονται και υποβάλλονται σε εκθέσεις στις Αρχές της χώρας -μεταξύ αυτών και στο υπουργείο Εξωτερικών – καθώς και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αρκεί όμως αυτό για να αντιμετωπιστεί η άτυπη αυτή «εισβολή» στις θάλασσες μας και ποιες είναι οι προεκτάσεις, σε αυτό το εύθραυστο γεωπολιτικό τοπίο, με τη γείτονα να «διεκδικεί» το μισό Αιγαίο για τα θαλάσσια υποτιθέμενα πάρκα της, κι ενώ η προκλητική ρητορική έχει επιστρέψει κοντά στα επίπεδα του 2020;
Όπως φαίνεται αυτή η δραστηριοποίηση των τουρκικών αλιευτικών σκαφών στα ελληνικά ύδατα αποτελεί μια πρακτική που εκφράζει τη βαθύτερη στρατηγική στόχευση του τουρκικού κράτους. Ο λόγος, για την εφαρμογή της «Γαλάζιας Πατρίδας» στο πεδίο, αν και άτυπα σε αυτή τη φάση. Στο πεδίο, είναι εκεί που θα απαντήσει και η χώρα μας, αν χρειαστεί, όπως είπε πρόσφατα ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης.
Η Άγκυρα λοιπόν χρησιμοποιεί την παρουσία των αλιευτικών για να νομιμοποιήσει de facto τα «δικαιώματά της» εντός αυτού που θεωρεί ως Γαλάζια Πατρίδα, μετατρέποντάς τα ουσιαστικά σε υβριδικά εργαλεία αμφισβήτησης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Αυτό που θέλει να καλλιεργήσει η Άγκυρα είναι η πεποίθηση ότι οι επίμαχες περιοχές είναι «γκρίζες ζώνες» στις οποίες μπορεί να διεκδικήσει την εκμετάλλευσή τους.
Από την αλιεία στην πρόκληση
Οι Attica Times συνομίλησαν με τον Νικόλαο Σπανό, Ναύαρχο Λ.Σ./ΕΛ.ΑΚΤ. (ε.α.), Πρώην Διευθυντή Λιμενικής Αστυνομίας. Διεθνή Πραγματογνώμονα Επιστημών Ναυτιλίας, ο οποίος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για αυτή την καθόλου «αθώα» ή περιορισμένης σημασίας επεκτατική πολιτική αμφισβήτησης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.
«Οι συνεχείς παραβιάσεις των τουρκικών αλιευτικών στα ελληνικά χωρικά ύδατα δεν μπορούν πλέον να θεωρηθούν ούτε τυχαία περιστατικά ούτε αθώες παρασπονδίες αλιέων. Πρόκειται για οργανωμένη πρακτική, η οποία τελεί υπό την ανοχή – αν όχι την καθοδήγηση – της Άγκυρας. Ο στόχος είναι σαφής: δημιουργία τετελεσμένων στο πεδίο, άσκηση τρομοκρατίας στους Έλληνες ψαράδες και σταδιακή υπονόμευση της εθνικής μας κυριαρχίας στο Αιγαίο.
Δεν μιλάμε για απλή αναζήτηση ψαριών. Μιλάμε για μια στρατηγική τακτική, εν πολλοίς υποκινούμενη από κεντρικό σχεδιασμό, που εντάσσεται στη γνωστή πολιτική αμφισβήτησης των τουρκικών κυβερνήσεων. Η παρουσία τουρκικών αλιευτικών σε ελληνικά χωρικά ύδατα είναι εργαλείο πίεσης, που στοχεύει να εμπεδώσει την εικόνα «γκρίζων ζωνών» και να πλήξει το αίσθημα ασφάλειας των Ελλήνων πολιτών στα νησιά.
Η Τουρκία αξιοποιεί ακόμη και τα αλιευτικά σκάφη ως μοχλό ενός ευρύτερου υβριδικού σχεδίου: παραβιάσεις, ψυχολογικός πόλεμος, απονομιμοποίηση της ελληνικής κυριαρχίας», επιβεβαιώνει και ο ίδιος στην εκτίμησή του, περιγράφοντας και την επιχειρησιακή διάσταση του θέματος, αλλά και το τι οφείλει να κάνει το Λιμενικό Σώμα:
«Το Λιμενικό Σώμα, σε άμεσο συντονισμό με το Πολεμικό Ναυτικό, εφαρμόζει ένα σύστημα συνεχούς επιτήρησης και ελέγχου. Περιπολικά σκάφη, εναέρια μέσα και θαλάσσια ραντάρ παρακολουθούν την κίνηση, καταγράφουν τις παραβιάσεις και παρεμβαίνουν όπου απαιτείται.
Κάθε τέτοιο περιστατικό δεν αντιμετωπίζεται ως «αλιευτική διαφορά», αλλά ως μέρος μιας στρατηγικής αμφισβήτησης. Για τον λόγο αυτόν, η επιχειρησιακή απάντηση περιλαμβάνει:
-Άμεση παρουσία περιπολικών στα κρίσιμα πεδία.
-Καταγραφή και τεκμηρίωση κάθε παραβίασης, ώστε να υπάρχει πλήρης φάκελος για διεθνή χρήση.
-Συντονισμό με το ΕΚΣΕΔ και τις κατά τόπους Λιμενικές Αρχές για ταχεία κινητοποίηση.
-Διαρκή ενημέρωση του ΥΠΕΞ ώστε να υποβάλλονται επίσημα διαβήματα προς την Τουρκία.
«Πρέπει να προστατευθούν οι Έλληνες αλιείς»
«Πέραν του καθαρά επιχειρησιακού σκέλους», συνεχίζει ο ναύαρχος, «οι ελληνικές αρχές οφείλουν να προστατεύουν τους ίδιους τους Έλληνες αλιείς. Η ψυχολογική πίεση που ασκείται σε αυτούς είναι μεγάλη, καθώς βλέπουν την καθημερινότητά τους να απειλείται από παρανόμους που λειτουργούν με την κάλυψη ενός ξένου κράτους.
Γι’ αυτόν τον λόγο, το Λιμενικό βρίσκεται παρόν σε αλιευτικές δραστηριότητες, αποτρέποντας επιθέσεις ή παρενοχλήσεις, παρέχεται διαρκής ενημέρωση και γραμμή επικοινωνίας με τους ψαράδες, ενισχύεται η συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες, ώστε οι κάτοικοι να γνωρίζουν ότι το κράτος είναι δίπλα τους».
Καταλήγοντας, ο Νικόλαος Σπανός κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και προτείνει: «Η Ελλάδα δεν μπορεί να επιτρέψει τα χωρικά της ύδατα να μετατραπούν σε «ουδέτερη ζώνη» όπου δρουν ανενόχλητα τουρκικά αλιευτικά. Δεν πρόκειται μόνο για ψάρεμα· πρόκειται για ζήτημα εθνικής κυριαρχίας.
Η απάντησή μας πρέπει να είναι ψύχραιμη, αποφασιστική και θεσμική:
-Απαρέγκλιτη εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου.
-Ενίσχυση της επιχειρησιακής παρουσίας σε κρίσιμες περιοχές.
-Συνεχής στήριξη στους Έλληνες ψαράδες που αποτελούν τους «φύλακες» της πρώτης γραμμής.
Η θαλάσσια κυριαρχία μας δεν είναι διαπραγματεύσιμη. Και σε αυτή τη γραμμή το Λιμενικό Σώμα, με εμπειρία, αποφασιστικότητα και επαγγελματισμό, θα συνεχίσει να στέκεται ασπίδα της πατρίδας».
