Του Κίμωνα Λογοθέτη
Σοβαρή βλάβη στον μηχανισμό της κινητής γέφυρας της Χαλκίδας έχει προκαλέσει ασφυκτικές κυκλοφοριακές συνθήκες στην πόλη, με ουρές χιλιομέτρων, πολύωρη ταλαιπωρία οδηγών και πλήρη αποδιοργάνωση της τοπικής καθημερινότητας. Το πρόβλημα προέκυψε εν μέσω της τουριστικής περιόδου, όταν η Χαλκίδα αποτελεί δημοφιλή προορισμό τόσο για ημερήσιες εκδρομές όσο και για θερινή διαμονή, με αποτέλεσμα οι επιπτώσεις να είναι πολλαπλάσιες. Η κινητή γέφυρα του Ευρίπου, που συνδέει το κέντρο της Χαλκίδας με τη στεριανή Ελλάδα, αποτελεί κομβικό σημείο διέλευσης για ιδιωτικά και επαγγελματικά οχήματα, τουρίστες, λεωφορεία, ακόμα και έκτακτες μεταφορές. Η παράκαμψη μέσω της υψηλής γέφυρας αποδείχθηκε ανεπαρκής, ενώ η κυκλοφοριακή πίεση μεταφέρθηκε στο εσωτερικό της πόλης, προκαλώντας αλυσιδωτές επιπτώσεις στην τοπική οικονομία, στην πρόσβαση των κατοίκων και στην εικόνα της Χαλκίδας στους επισκέπτες της.
Η αρμοδιότητα για τη συντήρηση και λειτουργία της γέφυρας ανήκει στο Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, μέσω των τεχνικών υπηρεσιών της Περιφερειακής Ενότητας Εύβοιας. Η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας έχει επικουρικό ρόλο, ενώ ο Δήμος Χαλκιδέων, παρότι πρώτος δέχεται τη δυσαρέσκεια των πολιτών, δεν έχει τη διαχειριστική ευθύνη της υποδομής. Ωστόσο, για τους πολίτες που βιώνουν την ταλαιπωρία και την αβεβαιότητα, η κατανομή των αρμοδιοτήτων δεν αρκεί ως εξήγηση. Εκείνο που μετρά είναι πως μια βασική υποδομή έχει τεθεί εκτός λειτουργίας χωρίς ενημέρωση, χωρίς ορατό σχέδιο και χωρίς χρονοδιάγραμμα αποκατάστασης.
Η ζημιά στη γέφυρα δεν είναι μόνο τεχνικό πρόβλημα – είναι πρόβλημα εικόνας, λειτουργίας και εμπιστοσύνης. Η Χαλκίδα βασίζεται στην τουριστική κίνηση του καλοκαιριού, που ενισχύει την τοπική αγορά, τη στήριξη των επαγγελματιών και τη σύνδεση με την ευρύτερη Στερεά Ελλάδα και την Αττική. Αν αυτή η εικόνα που θα αποκομίσει ο επισκέπτης είναι εκείνη της συμφόρησης, της αναρχίας στην κυκλοφορία και της απουσίας υπευθύνων, τότε η ζημιά ξεπερνά το τεχνικό και αγγίζει το πολιτικό. Χρειάζεται άμεση ενημέρωση για την πορεία αποκατάστασης, ενίσχυση της τροχαίας στα κρίσιμα σημεία, προσωρινά κυκλοφοριακά μέτρα και – πάνω απ’ όλα – ανάληψη ευθύνης. Γιατί η ακινητοποίηση μιας γέφυρας μπορεί να παραλύσει μια ολόκληρη πόλη. Κι αυτό, σε μια περίοδο αιχμής, δεν είναι απλώς αμέλεια – είναι πλήρης απουσία σχεδιασμού.
