Τα τελευταία χρόνια, ο Εμανουέλ Μακρόν προβάλλει διεθνώς ως δραστήριος και επιδραστικός ηγέτης. Με αλλεπάλληλες διπλωματικές πρωτοβουλίες, έφερε τη Γαλλία στο επίκεντρο των διεθνών εξελίξεων. Στο εσωτερικό, όμως, η εικόνα είναι τελείως διαφορετική: πολιτική παράλυση, συνεχείς αλλαγές πρωθυπουργών και μια κοινή γνώμη που χάνει όλο και περισσότερο την υπομονή της.
Διεθνείς επιτυχίες – Εσωτερικά αδιέξοδα
Μόνο τους τελευταίους μήνες, ο Μακρόν:
- δημιούργησε συμμαχία 26 χωρών υπέρ της Ουκρανίας,
- έπεισε αρκετά κράτη να αναγνωρίσουν την Παλαιστίνη,
- υπέγραψε εμπορικές συμφωνίες με Βιετνάμ, Ινδονησία, Βραζιλία και Σιγκαπούρη,
- προώθησε τη Συνθήκη για τις Ανοιχτές Θάλασσες.
Παράλληλα όμως, η πολιτική του βάση στη Γαλλία κλονίζεται. Η αποπομπή του πρωθυπουργού που ο ίδιος είχε επιλέξει ύστερα από μόλις 270 ημέρες θητείας, όπως αναφέρει το The Conversation, ανέδειξε ξανά το αδιέξοδο.
Οι πρωθυπουργοί σαν «πιόνια σε σκακιέρα»
Από το 2022, χωρίς απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή, ο Μακρόν είδε τέσσερις πρωθυπουργούς να αποχωρούν:
- Η Ελιζαμπέτ Μπορν παραιτήθηκε λόγω του συνταξιοδοτικού,
- ο Γκαμπριέλ Ατάλ άντεξε λιγότερο από έξι μήνες,
- ο Μισέλ Μπαρνιέ αποχώρησε μετά από τρεις μήνες,
- ο Φρανσουά Μπαϊρού έπεσε από πρόταση μομφής.
Στη θέση τους τώρα ο Σεμπαστιέν Λεκορνί, στενός συνεργάτης του Μακρόν και πρώην υπουργός Άμυνας, αναλαμβάνει το δύσκολο έργο να περάσει τον προϋπολογισμό του Οκτωβρίου. Ωστόσο, με ένα κατακερματισμένο κοινοβούλιο, η αποστολή του θεωρείται εξαιρετικά δύσκολη.
Ο Μακρόν απέναντι σε περιορισμένες επιλογές
Οι δυνατότητές του είναι δύο:
- είτε να διαλύσει ξανά τη Βουλή, ρισκάροντας ενίσχυση ακροδεξιάς και ακροαριστεράς,
- είτε να ενδώσει στις πιέσεις για παραίτηση, κάτι που δεν υποχρεούται νομικά να κάνει.
Δηλώνει πάντως αποφασισμένος να ολοκληρώσει τη θητεία του.
Η κοινωνική δυσαρέσκεια και το «Bloquons Tout»
Από το 2017, όταν έφερε στο προσκήνιο μια πλειοψηφία στο κέντρο, ο Μακρόν αποδυνάμωσε τους Σοσιαλιστές και τους Ρεπουμπλικανούς, αφήνοντας χώρο στην ακροαριστερά και την ακροδεξιά να γίνουν πιο θορυβώδεις. Η κοινή γνώμη του χρεώνει τόσο αυτή την αναδιάταξη όσο και το απερίσκεπτο – κατά πολλούς – στοίχημα των πρόωρων εκλογών.
Η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού, οι επιλογές του στην οικονομία και η εντύπωση ότι «ευνοεί τους πλούσιους» τροφοδοτούν την οργή. Στο κλίμα αυτό, η χώρα ετοιμάζεται για μαζικές κινητοποιήσεις με το σύνθημα «Bloquons Tout» («Ας τα μπλοκάρουμε όλα»), με αιτήματα για δικαιότερη κατανομή πλούτου και καλύτερη διαβίωση.
Τι διακυβεύεται για τον Γάλλο πρόεδρο
Ο Μακρόν επιμένει ότι είναι καθήκον του να «υπερασπιστεί τους θεσμούς της Γαλλίας», αξιοποιώντας όλες τις συνταγματικές του αρμοδιότητες. Όμως η «υπομονή της κοινής γνώμης εξαντλείται» και η δημοτικότητά του φθίνει.
Αν καταφέρει να ψηφίσει τον προϋπολογισμό και να αποκαταστήσει έστω και προσωρινά τη σταθερότητα, ίσως διασώσει τη δεύτερη θητεία του. Αν όχι, η Γαλλία απειλείται με παρατεταμένη παράλυση μέχρι τις προεδρικές εκλογές του 2027.
Ο ίδιος δεν μπορεί να διεκδικήσει τρίτη συνεχόμενη θητεία, ωστόσο δεν αποκλείεται να επιχειρήσει επιστροφή το 2032. Μέχρι τότε, η υστεροφημία του θα κριθεί από το πώς θα χειριστεί τη σημερινή κρίση – γνωρίζοντας ότι, για πολλούς Γάλλους, οι εναλλακτικές, όπως η Μαρίν Λεπέν, φαντάζουν ακόμη πιο επικίνδυνες.
