Τις ημέρες που προηγήθηκαν των βίαιων διαδηλώσεων στο Νεπάλ, φωτογραφίες και βίντεο που φέρονταν να απεικονίζουν την πολυτελή καθημερινότητα των παιδιών της πολιτικής ελίτ κυκλοφόρησαν ευρέως στα κοινωνικά δίκτυα. Συνοδεύονταν από το hashtag #nepokids και πολλοί Νεπαλέζοι τα χαρακτήρισαν προκλητικά και εκτός τόπου, σε μια χώρα όπου το 25% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο φτώχειας.
Παρότι δεν έχει επιβεβαιωθεί αν οι εικόνες είναι αληθινές ή κατασκευασμένες, έγιναν γρήγορα σύμβολο της διαφθοράς και των ανισοτήτων. Η οργή απέναντι στην αδικία λειτούργησε ως καταλύτης για τις κινητοποιήσεις, που εντάθηκαν μετά την κυβερνητική απόφαση να απαγορεύσει τα social media, αλλά είχαν βαθύτερες ρίζες σε χρόνια δυσαρέσκεια.
Στην τάση #nepokids αναρτήθηκαν σκηνές από πολυτελείς διακοπές, επώνυμα ρούχα και ακριβά αυτοκίνητα παιδιών πολιτικών προσώπων, σε αντιπαραβολή με την καθημερινή μάχη των φτωχών Νεπαλέζων. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές εικόνες έδειχνε –υποτίθεται– τον γιο υπουργού μπροστά σε κουτιά Louis Vuitton και Cartier στοιβαγμένα σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο. Άλλο βίντεο εμφάνιζε τον γιο πρώην δικαστή να τρώει σε ακριβά εστιατόρια και να ποζάρει με Mercedes.
«Χιλιάδες τέτοια βίντεο γίνονται trend σε ολόκληρο το ψηφιακό οικοσύστημα του Νεπάλ», δήλωσε ο Ρακίμπ Ναΐκ, εκτελεστικός διευθυντής του Center for the Study of Organized Hate. Όπως σημείωσε, η αντίθεση «ανάμεσα στα προνόμια της ελίτ και τις καθημερινές δυσκολίες άγγιξε βαθιά τη Gen Ζ και γρήγορα έγινε κεντρική αφήγηση του κινήματος».
Η ονομασία «nepo kids», δανεισμένη από τον όρο «nepo babies» που χρησιμοποιείται στη Δύση για τα προνομιούχα παιδιά διασήμων, έγινε συνώνυμη της αδικίας στο Νεπάλ. Σε πολλές αναρτήσεις, οι εικόνες τους πλαισιώνονταν από σκηνές στέρησης, υπογραμμίζοντας την πεποίθηση ότι ο πλούτος της πολιτικής τάξης δημιουργήθηκε εις βάρος του λαού.
Η Transparency International κατατάσσει το Νεπάλ ανάμεσα στις πιο διεφθαρμένες χώρες της Ασίας. Σκάνδαλα υπεξαίρεσης και παράνομων δοσοληψιών έχουν δει το φως της δημοσιότητας, όπως η υπόθεση με τα 71 εκατ. δολάρια που χάθηκαν από την κατασκευή του αεροδρομίου στην Ποκάρα ή οι κατηγορίες ότι πολιτικοί εκμεταλλεύτηκαν το καθεστώς πρόσφυγα για οικονομικό όφελος. Ωστόσο, ελάχιστες υποθέσεις κατέληξαν σε καταδίκες.
Η αγανάκτηση των νέων κορυφώθηκε βλέποντας λίγες οικογένειες να συγκεντρώνουν αμύθητο πλούτο, ενώ πολλοί ζητούν πλέον έρευνα για την προέλευσή του. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να φιμώσει τη συζήτηση με την προσωρινή απαγόρευση των social media λειτούργησε αντίστροφα, φουντώνοντας ακόμη περισσότερο τις διαδηλώσεις.
