Η υπόθεση της λεγόμενης «Κρητικής Μαφίας» έχει ανοίξει έναν νέο κύκλο αποκαλύψεων που αγγίζει τόσο την τοπική κοινωνία όσο και την Εκκλησία. Στο επίκεντρο βρίσκεται ο αρχιμανδρίτης Μελχισεδέκ, ο οποίος υπήρξε υποψήφιος για τον μητροπολιτικό θρόνο Κυδωνίας και Αποκορώνου, αλλά φέρεται να συνδέεται με πρόσωπα που κατηγορούνται ως εγκέφαλοι της εγκληματικής οργάνωσης.
Σύμφωνα με τη δικογραφία, ο κληρικός διατηρούσε στενές σχέσεις με δύο ξενοδόχους που φέρονται να εμπλέκονται σε εκτεταμένη καταπάτηση γης της Μονής Αγίας Τριάδας, συνολικής έκτασης 175 στρεμμάτων, με σκοπό την πώλησή της σε ξένους επενδυτές. Οι ίδιοι κατηγορούνται ότι επιχείρησαν να επηρεάσουν την εκλογή του Μελχισεδέκ σε μητροπολίτη, ζητώντας μάλιστα ως αντάλλαγμα τμήμα ιερού λειψάνου του Αγίου Λαζάρου, που είχε στην κατοχή του ο αρχιμανδρίτης.
Η υπόθεση παίρνει και πολιτικές διαστάσεις, καθώς από τις απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες προκύπτει ότι ένας από τους κατηγορουμένους ζήτησε τη μεσολάβηση του πρώην υπουργού Πάνου Καμμένου. Σε συνομιλία που δημοσιοποιήθηκε, ο Καμμένος εμφανίζεται να υπόσχεται πως «αν είναι θέμα αμερικανικού παράγοντα, θα το καθαρίσει», αναφερόμενος στην εκλογή του Μελχισεδέκ. Ο ίδιος πάντως, σε νεότερες δηλώσεις του, παραδέχθηκε ότι μίλησε με τον ξενοδόχο, αλλά υποστήριξε πως τελικά δεν έκανε καμία ενέργεια και διέκοψε την επικοινωνία.
Η Ελληνική Αστυνομία επιβεβαιώνει ότι η έρευνα συνεχίζεται και ότι αναμένονται νέες ποινικές διώξεις, πιθανόν και συλλήψεις, για σοβαρά αδικήματα όπως εκβίαση, εμπορία επιρροής και δωροδοκία. Η υπόθεση έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων, με στελέχη της αντιπολίτευσης να κάνουν λόγο για επικίνδυνη διαπλοκή Εκκλησίας, πολιτικής εξουσίας και οργανωμένου εγκλήματος.
Η εμπλοκή ενός ανώτερου κληρικού σε τόσο βαρύ σκάνδαλο δεν αποτελεί απλώς ζήτημα εσωτερικής τάξης της Εκκλησίας. Αγγίζει ευθέως την αξιοπιστία των θεσμών και θέτει ερωτήματα για το κατά πόσο λειτουργούν επαρκώς τα φίλτρα ελέγχου, ώστε να αποτρέπεται η διείσδυση παράνομων κυκλωμάτων σε θέσεις επιρροής. Η κοινωνία της Κρήτης, που έχει ήδη στιγματιστεί από τη δράση παρακρατικών δομών, βλέπει τώρα να συνδέεται το όνομα ενός κληρικού με πρακτικές που προσβάλλουν την ίδια τη δημοκρατική λειτουργία και την εκκλησιαστική ηθική.
Η Δικαιοσύνη καλείται να δώσει απαντήσεις και η Εκκλησία να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, ώστε να μην αφήσει σκιές που θα πλήξουν περαιτέρω την αξιοπιστία της. Το ζητούμενο δεν είναι απλώς η τιμωρία των ενόχων, αλλά η διασφάλιση ότι τέτοια φαινόμενα δεν θα επαναληφθούν, και ότι η πίστη δεν θα εργαλειοποιείται για ιδιοτελή ή εγκληματικά συμφέροντα.
