Το τροχαίο που προκάλεσε ο Βασίλης Μπισμπίκης επανέφερε στην επικαιρότητα ένα διαχρονικό πρόβλημα του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας: τη δυνατότητα που έχει ο οδηγός να εγκαταλείψει τον τόπο του ατυχήματος, αποφεύγοντας το αλκοτέστ και διατηρώντας τις πιθανότητες να πέσει «στα μαλακά» τόσο ποινικά όσο και ασφαλιστικά.
Το ισχύον πλαίσιο αφήνει επικίνδυνο κενό, καθώς επιτρέπει σε παραβάτες που έχουν καταναλώσει αλκοόλ να απομακρυνθούν από το σημείο, γνωρίζοντας ότι η καθυστέρηση στον έλεγχο μειώνει τις πιθανότητες απόδειξης της μέθης. Το αποτέλεσμα είναι μια ιδιότυπη «αμνήστευση» που λειτουργεί εις βάρος των θυμάτων.
Έχει προταθεί να εισαχθεί ρητή διάταξη στο άρθρο 43 του ΚΟΚ, ώστε να τεκμαίρεται ότι ο υπαίτιος οδηγός έχει καταναλώσει αλκοόλ στη μέγιστη κλίμακα (πάνω από 1,2 g/l) σε κάθε περίπτωση εγκατάλειψης ατυχήματος με υλικές ζημιές, σοβαρό τραυματισμό ή θάνατο. Το τεκμήριο αυτό θα καθιστά αδιάφορη την απόπειρα διαφυγής: όποιος φύγει θα αντιμετωπίζεται ως μεθυσμένος στο ανώτατο όριο, ανεξαρτήτως της πραγματικής του κατάστασης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η πρόταση αυτή είχε κατατεθεί ήδη στις 15 Ιανουαρίου 2025 από τον Κίμωνα Λογοθέτη και την ποινικολόγο Εβίτα Βαρελά κατά την προπαρασκευαστική διαδικασία του νέου ΚΟΚ. Η πρόταση κατατέθηκε στον Υφυπουργό Μεταφορών κ. Οικονόμου και σε όλους τους Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Παρά την τεκμηρίωση και τον αποτρεπτικό της χαρακτήρα, το Υπουργείο δεν την ενσωμάτωσε στις τελικές ρυθμίσεις.
«Με το σημερινό καθεστώς, δίνεται κίνητρο στον παραβάτη να εξαφανιστεί, να αποφύγει τον έλεγχο και να καλυφθεί εν τέλει από την ασφαλιστική εταιρεία. Με το τεκμήριο μέθης αφαιρείται κάθε τέτοιο περιθώριο», τονίζουν νομικοί που παρακολουθούν τις εξελίξεις.
Η αναθεώρηση του άρθρου 43 δεν είναι πλέον ζήτημα νομικής τεχνικής αλλά ζήτημα ζωής και κοινωνικής δικαιοσύνης. Η πολιτεία καλείται να αποφασίσει αν θα συνεχίσει να αφήνει ανοιχτά παράθυρα σε θανατηφόρες συμπεριφορές ή αν θα επιλέξει τη σαφή και αυστηρή προστασία της ανθρώπινης ζωής.
