Από τη Δευτέρα 13 Οκτωβρίου επιστρέφει ο δακτύλιος στο κέντρο της Αθήνας, χωρίς καμία ουσιαστική αλλαγή. Ένα μέτρο που εφαρμόστηκε πιλοτικά στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και καθιερώθηκε οριστικά το 1981–1982 επανέρχεται για να ρυθμίσει την κυκλοφορία του 2025, στη μοναδική ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που εξακολουθεί να στηρίζεται στο σύστημα «μονά–ζυγά».
Η εκ περιτροπής κυκλοφορία με βάση το τελευταίο ψηφίο της πινακίδας δεν ανακουφίζει την πόλη, απλώς μεταφέρει την κίνηση στους περιφερειακούς δρόμους. Η συμφόρηση αυξάνεται στον Κηφισό, στη Μεσογείων και σε άλλες βασικές αρτηρίες, ενώ αρκετοί οδηγοί διατηρούν δεύτερο όχημα ώστε να κυκλοφορούν καθημερινά, ακυρώνοντας έτσι το νόημα του περιορισμού.
Οι εξαιρέσεις παραμένουν περιορισμένες και άνισες. Από τον δακτύλιο εξαιρούνται τα αμιγώς ηλεκτρικά οχήματα, τα υβριδικά, όσα κινούνται με φυσικό αέριο ή υγραέριο, καθώς και τα οχήματα τεχνολογίας Euro 6 που εκπέμπουν κάτω από 120 γραμμάρια διοξειδίου του άνθρακα ανά χιλιόμετρο (ή κάτω από 145 γραμμάρια αν ταξινομήθηκαν μετά το 2021). Ελεύθερη κυκλοφορία έχουν επίσης τα οχήματα μόνιμων κατοίκων του δακτυλίου, τα οχήματα ΑμεΑ και οι υπηρεσίες ασφαλείας και έκτακτης ανάγκης. Οι άδειες εκδίδονται ηλεκτρονικά μέσω του gov.gr, αλλά ο έλεγχος παραμένει δειγματοληπτικός σε λίγους δρόμους, όπως η Πειραιώς και η Αμαλίας, αφήνοντας μεγάλο περιθώριο παραβατικότητας.
Τα περιβαλλοντικά κριτήρια είναι ελάχιστα και άδικα. Ένα αυτοκίνητο σαράντα ετών έχει ουσιαστικά τα ίδια δικαιώματα με ένα καινούργιο του 2025, αρκεί να κυκλοφορεί τη «σωστή» μέρα. Το αποτέλεσμα είναι ένα μέτρο που ούτε μειώνει την κυκλοφορία ούτε βελτιώνει την ποιότητα του αέρα, αλλά λειτουργεί περισσότερο ως κατάλοιπο μιας άλλης εποχής.
Η Αθήνα χρειάζεται πλέον ένα νέο, σύγχρονο σύστημα διαχείρισης της κυκλοφορίας, βασισμένο σε πραγματικά περιβαλλοντικά κριτήρια, τεχνικά μέσα ελέγχου και επαναπροσδιορισμό των ορίων του δακτυλίου. Γιατί ένας δακτύλιος του 1981 δεν μπορεί να ρυθμίζει την Αθήνα του 2025.
