Σε ηλικία 80 ετών, το βράδυ της Τρίτης 21 Οκτωβρίου, έφυγε από τη ζωή ο κορυφαίος τραγουδοποιός Διονύσης Σαββόπουλος, αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο πολιτιστικό αποτύπωμα.
Ο αγαπημένος «Νιόνος» του ελληνικού τραγουδιού νοσηλευόταν τις τελευταίες ημέρες σε ιδιωτική κλινική, δίνοντας τη μάχη του με τον καρκίνο, την οποία αντιμετώπιζε από το 2001. Όπως μετέδωσε η Σοφία Πατραμάνη, τις τελευταίες δύο εβδομάδες η κατάσταση της υγείας του είχε επιδεινωθεί, ενώ βρισκόταν στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, έχοντας στο πλευρό του την οικογένειά του. Πριν από μερικά χρόνια είχε αποκαλύψει ο ίδιος στη βιογραφία του ότι είχε νοσήσει από καρκίνο του πνεύμονα.
Ένας καλλιτέχνης που διαμόρφωσε γενιές
Ο Διονύσης Σαββόπουλος υπήρξε ένας από τους πιο καθοριστικούς δημιουργούς της νεότερης ελληνικής μουσικής. Συνθέτης, στιχουργός και πρωτεργάτης της σχολής των Ελλήνων τραγουδοποιών, έφερε επανάσταση στο τραγούδι με τη δύναμη του λόγου, τον ανατρεπτικό του στίχο και τους πρωτότυπους μουσικούς του συνδυασμούς. Δημιούργησε μια «σχολή» που επηρέασε καθοριστικά την ελληνική τέχνη και τα μουσικά ρεύματα των επόμενων δεκαετιών.
Από τη Θεσσαλονίκη στην κορυφή
Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη στις 2 Δεκεμβρίου 1944, με ρίζες από την Κωνσταντινούπολη και τη Φιλιππούπολη, ο Σαββόπουλος μεγάλωσε μέσα σε ένα μωσαϊκό πολιτιστικών επιρροών. Αν και αρχικά φοίτησε στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, το 1963 αποφάσισε να αφήσει τις σπουδές και να ακολουθήσει τη μουσική του πορεία, μετακομίζοντας στην Αθήνα.
Από τα πρώτα του βήματα ξεχώρισε για το προσωπικό του ύφος και τη στιχουργική του ευφυΐα. Οι δίσκοι «Φορτηγό», «Περιβόλι του τρελλού», «Μπάλλος», «Βρώμικο ψωμί», «Ρεζέρβα» και «Τραπεζάκια έξω» θεωρούνται σταθμοί της ελληνικής μουσικής και παραμένουν διαχρονικοί.
Ο πρωτοπόρος των μουσικών σκηνών
Από την αρχή της καριέρας του, ο Σαββόπουλος σκηνοθετούσε ο ίδιος τις παραστάσεις του, μετατρέποντας κάθε εμφάνιση σε πολυδιάστατο καλλιτεχνικό γεγονός. Ιστορικές παραμένουν οι συναυλίες του στο Ολυμπιακό Στάδιο το 1983 και στο Καλλιμάρμαρο το 2017, που συγκέντρωσαν δεκάδες χιλιάδες θεατές.
Πολυδιάστατο έργο και βραβευμένες δημιουργίες
Αυτοδίδακτος και χαρισματικός, κυκλοφόρησε 14 κύκλους τραγουδιών, έγραψε μουσική για θέατρο, Επίδαυρο και κινηματογράφο —κερδίζοντας βραβείο για το Happy Day (1976), το οποίο δεν παρέλαβε— και παρουσίασε νεότερους καλλιτέχνες στη δισκογραφία. Εξέδωσε πέντε βιβλία με στίχους και δοκίμια, ενώ είχε δικές του τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, ανάμεσά τους και το «Ζήτω το ελληνικό τραγούδι».
Η σχέση του με τη μουσική και τις λέξεις
Κατά την αναγόρευσή του σε επίτιμο διδάκτορα του ΑΠΘ, το 2017, είχε μιλήσει για την καλλιτεχνική του πορεία, σημειώνοντας:
«Η μουσική των λέξεων με επισκέφθηκε πριν από τις λέξεις… ποτέ μου δεν έγραψα στίχους χωρίς μουσική… Στη δουλειά μου, οι στίχοι και η μουσική είναι ένα».
Από τη φυλακή στο στοχασμό
Κατά τη διάρκεια της Χούντας, συνελήφθη δύο φορές για τις πολιτικές του πεποιθήσεις. Όπως είχε πει:
«Έχω μείνει σε ένα κελί για πάρα πολύ καιρό… ένα φως μέσα μου έγραφε τραγούδια… δεν με επηρέασε η στενότης, πετούσα μέσα μου».
Η αυτοβιογραφία και το τελευταίο του «αντίο»
Το 2024 κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Γιατί τα χρόνια τρέχουν», με το οποίο τίμησε τα 80 χρόνια ζωής και δημιουργίας του, αποκαλύπτοντας τον εσωτερικό του διάλογο με τον «άλλον εαυτό» του, τον «Σάββο»:
«Αυτό που λέμε Σαββόπουλος δεν υπάρχει… Ο Σαββόπουλος είναι ένας ρόλος που τον έπλασα σιγά σιγά με τα χρόνια… Χώνομαι πολλές φορές μέσα σ’ εκείνον τον άλλο. Δικός μου είναι. Χωρίς εμένα θα ήταν αέρας κοπανιστός».
Η παρακαταθήκη
Το 2025 συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από την πρώτη τηλεοπτική προβολή του ντοκιμαντέρ «Χαίρω πολύ Σαββόπουλος», που αναβίωσε στο Μουσείο Μπενάκη παρουσία του ίδιου.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος υπήρξε σύζυγος της Άσπας Αραπίδου, με την οποία απέκτησε δύο γιους, τον Κορνήλιο και τον Ρωμανό, καθώς και δύο εγγονούς, τον Διονύση και τον Ανδρέα.
Ο σπουδαίος τροβαδούρος του ελληνικού τραγουδιού πέρασε στην αιωνιότητα, αφήνοντας πίσω του έναν ανεκτίμητο θησαυρό ήχων, στίχων και αναμνήσεων που θα συνοδεύουν για πάντα το ελληνικό τραγούδι.
