Σε μια συγκυρία έντονης πολιτικής ρευστότητας και κοινωνικής ανησυχίας, ο υποψήφιος βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης με το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής, Μιχάλης Πάππου, μιλά χωρίς περιστροφές στους AtticaTimes και τη δημοσιογράφο Κορίνα Τριανταφύλλου για τρία μείζονα θέματα που απασχολούν την ελληνική και διεθνή επικαιρότητα.
Με λόγο θεσμικά συγκροτημένο, ο κ. Πάππου τοποθετείται αρχικά απέναντι στην κυβερνητική απόφαση να τεθεί το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη υπό την “πλήρη ευθύνη” του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, τονίζοντας την ανάγκη σεβασμού της συλλογικής μνήμης και διακομματικής διαχείρισης τέτοιων συμβόλων. Σχολιάζει επίσης τη διεθνή πρωτοβουλία Τραμπ στη Μέση Ανατολή, επισημαίνοντας τον κίνδυνο προσωποπαγούς διπλωματίας και υπογραμμίζοντας τον ρόλο που μπορεί —και πρέπει— να διαδραματίσει η Ελλάδα στον διεθνή διάλογο. Τέλος, δεν διστάζει να καταγγείλει με σφοδρότητα τη διαχείριση του ΟΠΕΚΕΠΕ, κάνοντας λόγο για “ντροπιαστική” κατάσταση και απροκάλυπτη κομματική εκμετάλλευση ενός κρίσιμου ευρωπαϊκού μηχανισμού.
Κύριε Πάππου, η πρόσφατη απόφαση του Πρωθυπουργού να περάσει η “πλήρης ευθύνη” για την προστασία και λειτουργία του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, εν μέσω λαϊκών διαμαρτυριών και της υπόθεσης Ρούτσι, έχει πυροδοτήσει έντονη πολιτική αντιπαράθεση. Πώς τοποθετείστε εσείς προσωπικά — και το ΠΑΣΟΚ γενικότερα — απέναντι σε αυτή τη ρύθμιση;
Κοιτάξτε, η απόφαση αυτή έχει πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα από μια απλή διοικητική πράξη. Το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη είναι χώρος συλλογικής μνήμης — ανήκει στους πολίτες, όχι σε ένα υπουργείο. Όταν, λοιπόν, η κυβέρνηση επιλέγει να το θέσει “υπό πλήρη ευθύνη” του Υπουργείου Άμυνας, ειδικά σε μια περίοδο που η κοινωνία ζητά διαφάνεια και θεσμική ψυχραιμία, το μήνυμα που περνά δεν είναι ενότητας, αλλά ελέγχου.
Το ΠΑΣΟΚ πιστεύει ότι η φύλαξη και η προστασία τέτοιων χώρων πρέπει να γίνεται με διακομματική συνεννόηση, μέσα από θεσμούς και όχι με μονομερείς αποφάσεις. Η μνήμη δεν είναι εργαλείο επικοινωνίας — είναι κομμάτι της δημοκρατικής μας συνείδησης. Και αυτή δεν μπορεί να στρατιωτικοποιείται, ούτε να υποκαθίσταται από κυβερνητικές σκοπιμότητες.
Όλος ο κόσμος μιλά για τη μεσολάβηση Τραμπ στη Γάζα και κάνει λόγο για “ιστορική νίκη” με τον αφοπλισμό της Χαμάς και την ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Θεωρείτε ότι ο Τραμπ αναδεικνύεται σε κυρίαρχη μορφή της διεθνούς διπλωματίας, και ποια η γνώμη σας για την δική μας θέση ως χώρα στο γενικότερο πολιτικό πλαίσιο;
Η μεσολάβηση Τραμπ στη Γάζα προκάλεσε πράγματι αίσθηση και, αν αποδειχθεί βιώσιμη, είναι θετικό βήμα για τη σταθερότητα της περιοχής. Όμως πρέπει να δούμε τα πράγματα νηφάλια: η διεθνής διπλωματία δεν είναι πεδίο προσωπικών “νικών” ή δημοσίων σχέσεων. Είναι μια συνεχής, δύσκολη προσπάθεια οικοδόμησης εμπιστοσύνης.
Ο ρόλος των ΗΠΑ είναι πάντα κομβικός, αλλά η Ευρώπη — και φυσικά η Ελλάδα — οφείλει να έχει δική της φωνή. Να στηρίζει το διεθνές δίκαιο, τις αρχές ειρήνης και συνεργασίας, χωρίς να παρασύρεται από προσωποπαγείς ηγεσίες. Η χώρα μας μπορεί να λειτουργήσει ως σταθεροποιητικός παράγοντας, αξιοποιώντας τη γεωπολιτική της θέση και την ιστορική της αξιοπιστία. Δεν χρειάζεται να υιοθετούμε τον ενθουσιασμό των τίτλων· χρειάζεται να επενδύουμε σε μια σοβαρή, πολυμερή διπλωματία που κοιτά μακριά.
Με δεδομένο ότι στην έρευνα για τον ΟΠΕΚΕΠΕ εμπλέκονται OLAF, Ευρωπαϊκή Εισαγγελία και ελληνικές Αρχές, ενώ παράλληλα υπάρχουν καταγγελίες για καθυστερήσεις πληρωμών προς παραγωγούς: πώς κρίνετε την τρέχουσα διαχείριση της υπόθεσης και ποια μέτρα θεωρείτε απαραίτητα ώστε να διασφαλιστεί τόσο η διαφάνεια όσο και η άμεση πληρωμή των δικαιούχων;
Κοιτάξτε, η κατάσταση στον ΟΠΕΚΕΠΕ είναι ντροπιαστική. Δεν μιλάμε για μια “τεχνική δυσκολία” ή για κάποιες “γραφειοκρατικές καθυστερήσεις”, όπως προσπαθεί να το παρουσιάσει η κυβέρνηση. Μιλάμε για πλήρη αποδόμηση ενός κρίσιμου οργανισμού που διαχειρίζεται δισεκατομμύρια ευρώ ευρωπαϊκών ενισχύσεων. Και το γεγονός ότι χρειάστηκε να παρέμβουν η OLAF, η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία και οι ελληνικές αρχές, δείχνει ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο.
Η κυβέρνηση γνώριζε πολύ καλά τα προβλήματα — και τα συγκάλυπτε. Επέλεξε να τοποθετήσει “ημέτερους” σε θέσεις-κλειδιά, να κάνει εσωτερικές μετακινήσεις με πολιτικά κριτήρια, να απαξιώσει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς και να αφήσει τους παραγωγούς χωρίς πληρωμές, μέσα στην πιο δύσκολη συγκυρία για την ελληνική ύπαιθρο. Όταν ο αγρότης περιμένει μήνες να πάρει τα χρήματά του, ενώ πληρώνει ακριβό ρεύμα, καύσιμα και λιπάσματα, το να του λες “κάνε υπομονή” δεν είναι απάντηση — είναι εμπαιγμός.
Η κυβέρνηση οφείλει να αναλάβει την ευθύνη. Να σταματήσει τα επικοινωνιακά παιχνίδια και να προχωρήσει σε πλήρη διαχειριστικό και πολιτικό έλεγχο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Να αποδοθούν ευθύνες σε όσους συνέβαλαν σε αυτό το χάος, να αποκατασταθεί η αξιοπιστία του Οργανισμού και να εξασφαλιστεί άμεση πληρωμή των δικαιούχων. Το ΠΑΣΟΚ έχει ξεκαθαρίσει: δεν θα αφήσουμε να γίνει η αγροτική παραγωγή πεδίο κομματικών ρουσφετιών και διαρροής δημόσιου χρήματος. Οι αγρότες αξίζουν ένα κράτος που σέβεται τον κόπο τους — όχι ένα σύστημα που τους θεωρεί αναλώσιμους.
