Με τον νέο Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (ΚΟΚ) να βρίσκεται στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης, τα νέα όρια ταχύτητας προκαλούν ήδη αντιδράσεις και ερωτήματα. Ωστόσο, το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι οι αριθμοί στα χαρτιά — αλλά η πραγματική κατάσταση των πινακίδων στους ελληνικούς δρόμους.
Δεκάδες παλιές, ξεθωριασμένες ή εντελώς κατεστραμμένες πινακίδες εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμη και σε βασικούς οδικούς άξονες, αφήνοντας τους οδηγούς να μαντεύουν ποιο είναι το επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το σημείο της νέας εθνικής οδού Αθηνών – Κορίνθου, στο ύψος της Μαγούλας, στο ρεύμα προς Κόρινθο. Εκεί, οι οδηγοί αντιμετωπίζουν μια κατάσταση που θυμίζει… παιχνίδι εικασιών: μισοσβησμένες πινακίδες, σκουριασμένες βάσεις και σήμανση που απλώς δεν διαβάζεται.
Το αποτέλεσμα είναι η πλήρης σύγχυση και ανασφάλεια. Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα ποιο είναι το όριο 80, 90 ή 100 χλμ/ώρα; Κι αν σε κάποιο σημείο λειτουργεί ραντάρ, πώς μπορεί να θεωρηθεί έγκυρη μια παράβαση, όταν η σήμανση δεν είναι ευδιάκριτη;
Η κατάσταση αυτή αποκαλύπτει ένα τεράστιο κενό ευθύνης. Οι αρμόδιοι φορείς συντήρησης του οδικού δικτύου κρατικοί και αυτοδιοικητικοί έχουν υποχρέωση να φροντίζουν για τη σαφή και σωστή σήμανση, προτού απαιτούν από τους οδηγούς «πειθαρχία» και πρόστιμα. Δεν μπορεί να εφαρμοστεί κανένας νέος ΚΟΚ, όσο οι δρόμοι παραμένουν γεμάτοι με παλιές, ξεχαρβαλωμένες πινακίδες του περασμένου αιώνα.
Η οδική ασφάλεια δεν εξασφαλίζεται με διατάγματα, αλλά με πράξεις. Κι αν το κράτος ζητά από τον πολίτη να τηρεί τον νόμο, οφείλει πρώτα να κάνει το αυτονόητο: να του δείχνει καθαρά ποιος είναι.
