Συγκλονίζει η μαρτυρία του πατέρα των δίδυμων κοριτσιών που χάθηκαν στα Τέμπη – Αναφέρεται στα πολιτικά παιχνίδια και στην ανθρώπινη πλευρά της Μαρία Καρυστιανού
Ο Νίκος Πλακιάς μίλησε στο MEGA για τον αφόρητο πόνο που βιώνει μετά τον θάνατο των δίδυμων κοριτσιών του στα Τέμπη, τα πολιτικά παιχνίδια που παίχτηκαν στην πλάτη του, αλλά και για την Μαρία Καρυστιανού.
Όπως ανέφερε, «Γιατί με κατηγορούν ότι σπάω εγώ το μέτωπο των οικογενειών και όχι άλλοι; Θυμώνω που χρησιμοποιεί ο Άδωνις τις αναρτήσεις μου. Με έχουν πει αριστερό, αναρχικό, τραμπούκο, δεξιό… Με έχουν περάσει 100 ετικέτες. Δεν είμαι τίποτα από αυτά, είμαι πατέρας που έχασα δύο παιδιά».
Για τη Μαρία Καρυστιανού δήλωσε: «Πάντα θα την αγκαλιάσω ανθρώπινα. Είναι η μάνα που έχασε το παιδί της. Δεν μπορώ να ακυρώσω τη Μαρία όταν ήταν η πρώτη που πήγε στο σημείο μηδέν και έδειξε με το δάχτυλο. Άλλο όμως το κομμάτι το νομικό».
Αναφερόμενος στον πρώτο χρόνο μετά το δυστύχημα, είπε: «Σιγά σιγά καταλάβαμε, βιώσαμε το απόλυτο κενό. Δεν είχαμε το κουράγιο να σηκωθούμε από τα κρεβάτια μας. Ένα “γιατί” ήταν μόνο στο μυαλό μας. Έψαχνα να δω αν τα παιδιά μας χρειάζονταν».
Για τη διαχείριση της τρίτης κόρης του, Αναστασίας, ανέφερε: «Ήξερε ότι είχα αδυναμία. Με τα δίδυμα είχα ένα δέσιμο, σε αυτά έβλεπα μια προέκταση του εαυτού μου. Μετά από όλα αυτά γύρισε και μου είπε: “Εσύ μπαμπά τώρα θυμήθηκες ότι έχεις άλλο παιδί;”».
Ο Νίκος Πλακιάς εξέφρασε έντονο μίσος για τους υπεύθυνους, τονίζοντας: «Η λέξη πλημμέλημα δεν πρέπει να υπάρχει στην υπόθεση των Τεμπών, εδώ πρέπει να υπάρχει μόνο η λέξη κακούργημα. Και ο κ. πρωθυπουργός πρέπει να λογοδοτήσει».
Σχετικά με την απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι, τόνισε: «Δεν πήγα γιατί φοβόμουν μήπως αντί για καλό κάνω κακό. Δυστυχώς κάποιοι καπηλεύτηκαν την προσπάθεια, όχι εγώ. Είδα όμως έναν άνθρωπο που μπόρεσε να κουνήσει το σύστημα».
Συγκινημένος κατέληξε: «Είχα δώσει υπόσχεση στα κορίτσια ότι δεν θα πάθουν ποτέ τίποτα. Δεν την κράτησα. Πώς να συνηθίσω το άδειο δωμάτιο; Όταν μπαίνω στο σπίτι και βλέπω τα κρεβάτια άδεια… Τα παιδιά μου είναι κάπου μακριά, θα τα δω, θα τα σφίξω στην αγκαλιά μου».
