Το είπε και το έκανε. Ο Ντόναλντ Τραμπ «πήρε πάνω του» το θέμα του πολέμου στη Γάζα, κι όπως είχε υποσχεθεί ήδη προεκλογικά, κατάφερε να τερματίσει μια αιματηρή και διαρκή σύγκρουση, που μέχρι πρότινος φαινόταν εντελώς ανέφικτο να συμβεί.
Αν και όσοι εκτιμούν ότι η ειρήνη μεταξύ των ορκισμένων εχθρών μπορεί να διατηρηθεί για πολύ καιρό ίσως να μπορούν να χαρακτηριστούν ως… υπεραισιόδοξοι, σίγουρα αυτή η επιτυχία φέρνει χαμόγελα, τερματισμό των θανάτων και όραμα για την ανοικοδόμηση της Γάζας και επιστροφή των προσφύγων κατοίκων της. Ίσως, και προοπτική για την ίδρυση μελλοντικά παλαιστινιακού κράτους, όπως προβλέπουν οι όροι της ειρήνης, αλλά και ασφάλειας της υπόστασης του κράτους του Ισραήλ.
Ο Αμερικανός πρόεδρος απέδειξε ότι εκτός από το «America First» τον ενδιαφέρει επίσης να αφήσει ένα θετικό αποτύπωμα στον πλανήτη, αντικαθιστώντας τα τύμπανα του πολέμου με χαρτοφυλάκια για… business, σε αυτή την ταλαιπωρημένη γωνιά του κόσμου, και συνεπακόλουθα ευημερία και σταθερότητα.
Πώς το κατάφερε όμως αυτό – και άραγε, αυτή η στρατηγική του μπορεί να βοηθήσει ώστε να τερματιστεί και το άλλο μεγάλο μέτωπο, όπως έχει υποσχεθεί, το ουκρανικό; Διότι και εδώ υπάρχουν σημαντικές εξελίξεις, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, πάλι με πρωτοβουλία του Τραμπ, ώστε να φέρει τους άσπονδους εχθρούς Πούτιν και Ζελένσκι αρχικά στο ίδιο τραπέζι.
Η τακτική του Αμερικανού προέδρου για να πείσει τους αντιμαχόμενους
Η αναγνωρισμένη διεθνώς επιτυχία του, βασίστηκε αρχικά στην ασφυκτική πίεση στον σύμμαχό του, τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου, κάτι που προηγούμενοι Αμερικανοί πρόεδροι όπως ο Τζο Μπάιντεν δεν είχαν επιτύχει.
Παράλληλα επέλεξε έναν μη συμβατικό τρόπο διαμεσολάβησης, με έμφαση στην προσωπική του διαπραγματευτική τακτική και τη συμμετοχή επιχειρηματιών και διεθνών ηγετών εκτός διπλωματικών θεσμών, ενώ απέφυγε και τις παραδοσιακές διπλωματικές μεθόδους.
«Πρώτα το αποτέλεσμα, μετά οι λεπτομέρειες», ήταν το δόγμα του, προκειμένου να αιφνιδιάσει και τους πολέμιους του σχεδίου του. Όπως ανέφεραν αναλυτές, έδρασε τελικά περισσότερο ως επιχειρηματίας παρά ως κλασικός διπλωμάτης, χρησιμοποιώντας την τεχνική του “deal-making” – επιβάλλοντας συμφωνίες στη βάση άμεσων ανταλλαγών: όμηροι έναντι εκεχειρίας, οικονομική βοήθεια έναντι αποστρατιωτικοποίησης της Χαμάς και αφήνοντας τη «μεγάλη εικόνα» για αργότερα.
Απέφυγε δε το γραφειοκρατικό πλαίσιο του ΟΗΕ και, προκειμένου να πειστεί η πιο δύσκολη πλευρά, η Χαμάς, επέλεξε ορθά να πείσει πρώτα τους υποστηρικτές της, ώστε να είναι αυτοί που θα το πάρουν πάνω τους.
Και ο ένας από αυτούς, ίσως ο βασικότερος, δεν είναι άλλος από τον πρόεδρο της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν…
Πείθοντας τον Ερντογάν, έπεισε και τη Χαμάς
Ο καθηγητής ελληνοτουρκικών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Μπασάκσεχιρ της Κωνσταντινούπολης, Βύρων Ματαράγκας, άριστος γνώστης των πραγμάτων της γείτονα αλλά και της Μέσης Ανατολής, εξηγεί στους Attica Times πώς έπιασε αυτή η τακτική.
“Η Ανατολή ήταν πάντοτε για τους Δυτικούς, μία δυσνόητη περιοχή μαγευτικών μυστηρίων. Αυτή την περιοχή, όπου η πολιτική λογική εδράζεται στο παράλογο, οι Δυτικοί την βλέπουν μέσα από τις σαγηνευτικές ιστορίες και τα παραδοσιακά παραμύθια των Αραβικών χωρών και της Περσίας, γνωστά υπό τον γενικό τίτλο “Χίλιες και μία νύχτες”.
Σε αυτή, λοιπόν, την περιοχή του κόσμου, τη Δευτέρα, 13 Οκτωβρίου, ζήσαμε κοσμοιστορικές στιγμές. Στο Σαρμ ελ Σέιχ της Αιγύπτου συνήλθε η Σύνοδος Κορυφής για την Γάζα και υπεγράφη Συμφωνία Κατάπαυσης του Πυρός, δηλαδή Συμφωνία Εκεχειρίας από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλτ Τραμπ, τον Πρόεδρο της Τουρκίας Έρντογαν, τον Πρόεδρο της Αιγύπτου Σίσι και τον Πρίγκιπα (Εμίρη) του Κατάρ Αλ Σάνι.
Η συμφωνία αυτή, όπως είπε ο Πρόεδρος Τραμπ στην ομιλία του στην Κνεσέτ, το Κοινοβούλιο του Ισραήλ,θα οδηγήσει σε μία νέα Μέση Ανατολή, στην οποία τερματίζεται “η εποχή του τρόμου και του θανάτου”, αναφέρει αρχικά ο καθηγητής, για να εξηγήσει και την τακτική… κολακείας, που ακολούθησε ο καλά διαβασμένος πρόεδρος, που ως γνωστόν, πιάνει στην… Ανατολή:
«Μεγάλη εντύπωση προκαλούν τα κολακευτικά λόγια και οι έπαινοι του κ. Τραμπ για τον Τούρκο Πρόεδρο, αφού ως γνωστόν, ο κ. Τραμπ δεν έχει καλό λόγο να πει για κανένα, αφού εκτός από το ότι έχει ένα ενισχυμένο «εγώ», ως πλανητάρχης που είναι, δεν χρειάζεται την συμπάθεια κανενός και αντιθέτως, αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων επιδιώκουν την εύνοια του».
Τι άλλο ουσιαστικό έκανε ο Ντόναλντ Τραμπ; Απλά, δεν αγνόησε τις πολιτικές πραγματικότητες της περιοχής.
Ο Βύρων Ματαράγκας αναφέρει:
«Η Τουρκία, που είναι μία ισχυρή περιφερειακή δύναμη, μαζί με το Ιράν είναι οι ηγέτιδες χώρες του Μουσουλμανικού κόσμου. Η Τουρκία ηγείται των Σουνιτών, που είναι οι πολυπληθέστεροι Μουσουλμάνοι, και το Ιράν ηγείται των Σιιτών. Άγκυρα και Τεχεράνη προσέχουν λοιπόν εκατέρωθεν τις μεταξύ των σχέσεις.
Ο Πρόεδρος Έρντογαν ασκεί επιρροή στον Μουσουλμανικό κόσμο και γι΄αυτό η Αίγυπτος, μία σημαντική Αραβική Μεσογειακή χώρα, τελικά προσέγγισε την Τουρκία!
Η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και τα πλούσια Πριγκιπάτα (Εμιράτα) του Κόλπου είναι πολύ ευχαριστημένοι, που η Τουρκία υπεραμυνόμενη της Χαμάς, του <Κινήματος Ισλαμικής Αντιστάσεως> -κατά την επίσημη ονομασία του-,πήρε το προβάδισμα των Μουσουλμανικών κρατών, ενώ σημειωτέον ότι, η Χαμάς είναι μία Ισλαμική σουνιτική παραστρατιωτική οργάνωση των Παλαιστινίων.
Παράλληλα, σε καμία περίπτωση οι χώρες αυτές δεν θα ήθελαν να φανούν ως οι χώρες, που κρατούν τα σκήπτρα του αντι-ισραηλινού αγώνα των Αράβων.
Έτσι, πολύ ορθά, στις 24 παρελθόντος Σεπτεμβρίου, στον ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη, ο Πρόεδρος Τραμπ συνεκάλεσε σε σύσκεψη οκτώ Μουσουλμανικές χώρες και συγκεκριμένα την Τουρκία, το Πακιστάν, την Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Αίγυπτο, την Ιορδανία και την Ινδονησία.
Στην σύσκεψη αυτή, στην οποία συμμετείχαν ηγέτες, για τους οποίους ο Πρόεδρος Τραμπ δήλωσε ότι σέβεται και εκτιμά, ότι, τους θεωρεί «μεγάλους ηγέτες», ο Πρόεδρος Έρντογαν καθήμενος εκ δεξιών του Προέδρου Τραμπ ήταν ο Συμπρόεδρος της Συσκέψεως.
Σκοπός αυτής της κατά τον Πρόεδρο Τραμπ πολύ σημαντικής συνάθροισης ήταν η επιστροφή στην ομαλή ζωή στην Μέση Ανατολή και είπε στους ηγέτες των οκτώ Μουσουλμανικών κρατών: «Εσείς να αναλάβετε να πείσετε τη Χαμάς να αποδεχθεί το αποτελούμενο από 20 άρθρα σχέδιο μου για την Γάζα και εγώ αναλαμβάνω να πείσω το Ισραήλ»!
Στη συνέχεια, στις 3 Οκτωβρίου, ο Πρόεδρος Τραμπ πραγματοποίησε τηλεφωνική κλήση στον Πρόεδρο Έρντογαν. Κατά την τηλεφωνική συνομιλία αυτή, συζητήθηκαν οι διμερείς σχέσεις ΗΠΑ- Τουρκίας και ο Πρόεδρος Τραμπ ζήτησε από τον συνομιλητή του να ασκήσει την επιρροή του στην Χαμάς για «να μήν απορρίψει το σχέδιο του για την Γάζα».
Την δε επομένη 4 Οκτωβρίου, ο Πρόεδρος Τραμπ δήλωσε στα Ισραηλινά Μέσα Ενημέρωσης ότι, η Χαμάς επείσθη να αποδεχθεί το σχέδιο του για την Γάζα «χάρη στον Πρόεδρο Έρντογαν, ο οποίος βοήθησε πολύ» !Χαρακτήρισε δε τον Τούρκο Πρόεδρο ως έναν «σκληρό άνθρωπο», αλλά «τέλειο φίλο»!
Στη Σύνοδο Κορυφής για την Γάζα στο Σαρμ ελ Σέιχ, ο Τραμπ επανέλαβε τους επαίνους του για τον Έρντογαν τονίζοντας ότι, η Συμφωνία κατέστη εφικτή χάρη στον Τούρκο Πρόεδρο, ο οποίος άσκησε επιρροή στην Χαμάς για να αποδεχθεί την πρόταση του».
Με αυτόν τον τρόπο, ο Αμερικανός πρόεδρος ανέθεσε τη δύσκολη δουλειά σε αυτόν που θα μπορούσε να επιτύχει το αποτέλεσμα που ήθελε, τον κολάκεψε καταλλήλως και… η Χαμάς, παρότι οι εκτιμήσεις έλεγαν το αντίθετο, αποδέχτηκε το ειρηνευτικό σχέδιο.
Επόμενη πρόκληση, η Ουκρανία.
