Η έλλειψη συντήρησης μετατρέπεται στο μεγαλύτερο πρόβλημα της Αττικής.
Στην καρδιά της Αθήνας, εκεί όπου χτυπά ο παλμός της πρωτεύουσας, η εικόνα εγκατάλειψης είναι πλέον επικίνδυνη. Ο σταθμός του ΗΣΑΠ στο Μοναστηράκι, ένα από τα πιο πολυσύχναστα σημεία της Αττικής, παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα στατικότητας και φθοράς. Η οροφή του, με εμφανή σκουριασμένα σίδερα, διαβρωμένες δοκούς και αποκολλημένα μεταλλικά στοιχεία, αποτυπώνει τη δραματική έλλειψη συντήρησης των τελευταίων ετών.
Η εικόνα που αντικρίζει κανείς πάνω από τις αποβάθρες είναι αποκαρδιωτική. Τα μεταλλικά στηρίγματα έχουν διαβρωθεί, η σκουριά στάζει στις γραμμές, και οι επιφάνειες φέρουν ίχνη από πρόχειρες επιδιορθώσεις, σαν να επιχειρήθηκε να καλυφθεί το πρόβλημα αντί να αντιμετωπιστεί. Η αίσθηση ασφάλειας για τους επιβάτες είναι μηδενική, καθώς κομμάτια μετάλλου και σκουριάς κρέμονται κυριολεκτικά πάνω από τα κεφάλια τους.
Πρόκειται για ένα σημείο-σύμβολο της Αθήνας, ανάμεσα στην Πλάκα και το Θησείο, το οποίο υποδέχεται καθημερινά χιλιάδες πολίτες και τουρίστες. Κι όμως, η εικόνα αυτή παραμένει απαρατήρητη από τους υπευθύνους. Ο σταθμός λειτουργεί κανονικά, χωρίς προειδοποιητικές πινακίδες ή μέτρα ασφαλείας, λες και τίποτα δεν συμβαίνει.
Η έλλειψη συντήρησης στις υποδομές της Αττικής δεν είναι πια τεχνικό ζήτημα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Οι σταθμοί, οι δρόμοι, οι γέφυρες, τα δημόσια κτίρια παρουσιάζουν φθορές που δεν αντιμετωπίζονται. Η φθορά προχωρά σιωπηλά, αλλά σταθερά. Και όταν εμφανιστεί στην επιφάνεια, είναι ήδη αργά.
Ο σταθμός του Μοναστηρακίου είναι απλώς το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας γενικευμένης αδιαφορίας. Η ΣΤΑΣΥ, ο ΟΑΣΑ και οι συναρμόδιοι φορείς πετούν το μπαλάκι των ευθυνών ο ένας στον άλλον, επικαλούμενοι συμβάσεις και αρμοδιότητες. Εν τω μεταξύ, οι επιβάτες συνεχίζουν να κινούνται σε έναν χώρο όπου κάθε μέρα μεγαλώνει ο κίνδυνος.
Η Αθήνα και συνολικά η Αττική δεν υποφέρουν από έλλειψη έργων, αλλά από έλλειψη φροντίδας. Οι παλιές υποδομές, χωρίς προληπτική συντήρηση, καταρρέουν μπροστά στα μάτια όλων. Και όσο η πολιτεία επιλέγει τη σιωπή, τόσο η διάβρωση, κυριολεκτική και θεσμική, επεκτείνεται.
Γιατί όταν η οροφή ενός σταθμού στο Μοναστηράκι στο πιο τουριστικό σημείο της χώρας βρίσκεται ένα βήμα πριν την κατάρρευση, τότε δεν μιλάμε απλώς για αστοχία υλικών. Μιλάμε για κατάρρευση ευθύνης.
