Στο πλαίσιο της συνεχούς αναζήτησης για ισότητα, συμμετοχή και ανανέωση της πολιτικής ζωής, η Βανίτα Σωφρόνη, πρώην Πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής Εκλογικής Περιφέρειας (ΔΕΕΠ) Ανατολικής Αττικής της Νέας Δημοκρατίας, παραχωρεί μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη στους Attica Τimes και τη δημοσιογράφο Κορίνα Τριανταφύλλου. Στη τοποθέτησή της, η κ. Σωφρόνη αναλύει τα εμπόδια που εξακολουθούν να περιορίζουν τη γυναικεία εκπροσώπηση στην πολιτική, προτείνει νέους τρόπους ενθάρρυνσης της συμμετοχής των γυναικών και μιλά για την ανάγκη αλλαγής νοοτροπίας στα κόμματα και στην κοινωνία. Επιπλέον, εκφράζει τις σκέψεις της για τη σημερινή πολιτική κατάσταση και τη διάθεσή της να συνεχίσει να προσφέρει στον δημόσιο χώρο με υπευθυνότητα και όραμα.
Παρά το ότι έχει ψηφιστεί νομοθεσία που αφορά στην υποχρεωτική ποσόστωση φύλου στα ψηφοδέλτια των κομμάτων (η υποχρεωτική ποσόστωση για τις γυναίκες είναι τουλάχιστον 40% ανά εκλογική περιφέρεια, σύμφωνα με τον Νόμο 4604/2019), με στόχο την αύξηση της εκπροσώπησης των γυναικών σε βουλευτικές εκλογές, η εκπροσώπηση των γυναικών στην πολιτική παραμένει χαμηλή. Τι πιστεύετε πως φταίει γι’ αυτό; Θεωρείτε ότι χρειάζεται ένα νέο μοντέλο προσέγγισης για την ενθάρρυνση συμμετοχής;
Παρά τις θεσμικές παρεμβάσεις, η χαμηλή εκπροσώπηση των γυναικών δεν είναι ζήτημα μόνο ποσοστώσεων. Είναι βαθιά κοινωνικό θέμα, που έχει να κάνει με στερεότυπα, με τα πολλαπλά βάρη που συχνά σηκώνει μια γυναίκα, αλλά και με μια πολιτική κουλτούρα που ακόμη δεν την υποστηρίζει ουσιαστικά. Πολλές γυναίκες διστάζουν να εκτεθούν σε ένα περιβάλλον σκληρό και συχνά τοξικό, όπου η προσωπική επίθεση προηγείται της ουσίας.
Πιστεύω ότι χρειάζεται ένα νέο μοντέλο προσέγγισης, που δεν θα περιορίζεται σε αριθμούς αλλά θα δημιουργεί χώρο: με mentoring, με πραγματικές ευκαιρίες συμμετοχής, με δικτύωση γυναικών και ανδρών που πιστεύουν στην ισότητα. Χρειάζεται επίσης αλλαγή νοοτροπίας στα ίδια τα κόμματα, ώστε η γυναίκα να μην είναι «αναγκαία ποσόστωση» αλλά αυτονόητο μέλος της δημοκρατικής διαδικασίας.
Στο θέμα της ισότητας των φύλων, ποιο θεωρείτε πως είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που πρέπει να ξεπεραστεί στην ελληνική πολιτική ζωή σήμερα; Και ποια πρακτικά βήματα μπορεί να κάνει ένα κόμμα ή μια τοπική οργάνωση για να το αντιμετωπίσει;
Το μεγαλύτερο εμπόδιο σήμερα είναι η αόρατη, αλλά υπαρκτή, προκατάληψη: η αντίληψη ότι η πολιτική είναι «ανδρικό» πεδίο. Αυτή η νοοτροπία διαπερνά θεσμούς, κομματικές δομές, ακόμη και την καθημερινότητα δραστήριων γυναικών που προσπαθούν να συνδυάσουν επάγγελμα, οικογένεια και δημόσιο ρόλο.
Ένα κόμμα ή μια τοπική οργάνωση μπορεί να κάνει πολλά πρακτικά βήματα: να θεσπίσει μηχανισμούς υποστήριξης νέων γυναικών που θέλουν να ενταχθούν, να διασφαλίσει καθαρούς κανόνες και ίσες ευκαιρίες, να αντιμετωπίσει φαινόμενα τοξικότητας που αποθαρρύνουν τη συμμετοχή. Να δημιουργήσει εκπαιδευτικά προγράμματα, πολιτικές ατζέντες με θέματα που αφορούν πραγματικά τις γυναίκες και να τις τοποθετήσει σε θέσεις ευθύνης όχι για να «κλείσει η ποσόστωση», αλλά επειδή έχουν αξία και φωνή.
Με τη σημερινή κοινωνικοπολιτική κατάσταση να βρίσκεται σε αναταράξεις και τους πολίτες να εκφράζουν έντονη ανάγκη ουσιαστικών παρεμβάσεων, τι έχετε να πείτε; Υπάρχει διάθεση από μέρους σας να αναλάβετε κάποιο νέο ρόλο ή πρωτοβουλία στον δημόσιο χώρο το επόμενο διάστημα;
Ζούμε μία περίοδο όπου οι πολίτες αναζητούν καθαρές απαντήσεις, ειλικρίνεια και πράξεις. Υπάρχει κούραση, αλλά ταυτόχρονα και μια βαθιά ανάγκη για πολιτικό ήθος, διάλογο και ενότητα, αρχές που υπηρέτησα και στις πιο δύσκολες στιγμές, ακόμη και όταν χρειάστηκε να πάρω δύσκολες αποφάσεις.
Πιστεύω ότι όσοι έχουμε υπηρέτησει τον δημόσιο χώρο οφείλουμε να παραμένουμε παρόντες, όχι απαραίτητα σε αξιώματα, αλλά με παρεμβάσεις, προτάσεις και στάση ζωής που ενώνει. Όσο για μένα, η διάθεση προσφοράς δεν έφυγε ποτέ. Όταν νιώσω ότι μπορώ να συμβάλω ουσιαστικά, με τρόπο που υπηρετεί την κοινωνία και όχι προσωπικές ατζέντες, είμαι έτοιμη να αναλάβω νέο ρόλο ή πρωτοβουλία. Αυτό, όμως, πρέπει πάντα να πηγάζει από την ανάγκη των πολιτών και όχι από φιλοδοξία.
