Αξιόπιστη συμμαχία με το Ισραήλ, καθοριστικός ρόλος Νετανιάχου και ο αμερικανικός παράγοντας Τραμπ στη διαμόρφωση ενός σταθερού πλαισίου ασφάλειας
Η Ελλάδα αναβαθμίζει ουσιαστικά τη γεωπολιτική της θέση στην Ανατολική Μεσόγειο, όχι μέσω ρητορικής, αλλά μέσα από σταθερές, λειτουργικές και αξιόπιστες συμμαχίες. Η τριμερής συνεργασία Ελλάδας, Ισραήλ και Κύπρου, όπως επιβεβαιώθηκε στη 10η Σύνοδο Κορυφής της 22ας Δεκεμβρίου 2025 στην Ιερουσαλήμ, συγκροτεί πλέον έναν συνεκτικό άξονα ασφάλειας και αποτροπής, με την Αθήνα να διαδραματίζει ρόλο ουσιαστικού συνδιαμορφωτή εξελίξεων.
Η πολιτική που ακολουθείται υπό την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στηρίζεται σε τρεις σταθερές: αξιοπιστία, αποτροπή, διεθνή δικτύωση. Σε αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα παύει να αντιμετωπίζεται ως απλός περιφερειακός παράγοντας και εδραιώνεται ως πυλώνας σταθερότητας στη Νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.
Η συμμαχία με το Ισραήλ ως στρατηγική επιλογή
Η συνεργασία με το Ισραήλ δεν αποτελεί τακτικό ελιγμό. Είναι συνειδητή στρατηγική επιλογή, βασισμένη σε κοινή αντίληψη για την ασφάλεια, τον ρεαλισμό και τη σημασία της αποτροπής. Η Αθήνα αναγνωρίζεται από την Ιερουσαλήμ ως αξιόπιστος στρατηγικός εταίρος, ικανός να στηρίξει συνεργασίες με διάρκεια και να λειτουργήσει ως γέφυρα προς την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ.
Η Κύπρος συμπληρώνει τον άξονα, προσδίδοντας γεωγραφική συνοχή και θεσμικό βάθος. Η παρουσία της ενισχύει τη σταθερότητα του σχήματος χωρίς να μεταβάλλει το κέντρο βάρους, το οποίο παραμένει στη στρατηγική σύμπλευση Ελλάδας–Ισραήλ.
Νετανιάχου: αξιόπιστος σύμμαχος με ισχύ
Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου συνιστά καθοριστικό παράγοντα στη σημερινή αρχιτεκτονική ασφάλειας της περιοχής. Με πολυετή εμπειρία στη διαχείριση κρίσεων και σαφή στρατηγική αντίληψη, εκπροσωπεί ένα Ισραήλ που συνδυάζει ισχύ με θεσμική αξιοπιστία. Η επιλογή του να επενδύσει στον άξονα Ισραήλ–Ελλάδας–Κύπρου δεν είναι ιδεολογική, αλλά απολύτως ρεαλιστική, καθώς ανταποκρίνεται στην ανάγκη για συνεργασίες που παράγουν μετρήσιμα αποτελέσματα στον τομέα της ασφάλειας. Για την Ελλάδα, η σύμπλευση με ένα Ισραήλ που διαθέτει επιχειρησιακή εμπειρία και διεθνές βάρος προσδίδει βάθος και ανθεκτικότητα στις δικές της στρατηγικές επιλογές.
Αμυντική ενίσχυση με μετρήσιμο αποτύπωμα
Η στρατηγική σύμπλευση αποτυπώνεται και στο πεδίο της άμυνας. Η προμήθεια 36 πυραυλικών συστημάτων PULS, κόστους περίπου 650 εκατομμυρίων ευρώ, ενισχύει καθοριστικά τις δυνατότητες των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, με εμβέλεια έως 300 χιλιόμετρα. Παράλληλα, ο σχεδιασμός για πολυεπίπεδο θόλο αεράμυνας και αντι-drone προστασίας, ύψους περίπου 3 δισεκατομμυρίων ευρώ, εντάσσεται σε μια συνεκτική πολιτική προσαρμογής στις σύγχρονες απειλές και ενίσχυσης της αποτροπής.
Ο αμερικανικός παράγοντας και ο ρόλος Τραμπ
Στη διαμόρφωση του νέου πλαισίου ασφάλειας, ο αμερικανικός παράγοντας παραμένει καθοριστικός. Η πολιτική προσέγγιση του Ντόναλντ Τραμπ αντιμετωπίζει το Ισραήλ ως βασικό σύμμαχο και την Ανατολική Μεσόγειο ως περιοχή στρατηγικού ενδιαφέροντος. Χωρίς υπερβολές, η στάση αυτή ευνοεί τη σύγκλιση συμφερόντων μεταξύ Ισραήλ, Ελλάδας και του ευρύτερου δυτικού πλαισίου ασφαλείας.
Η Ελλάδα, μέσα από συνεπή και θεσμικά ισορροπημένη πολιτική, καταφέρνει να εντάσσεται σε αυτό το περιβάλλον ως αξιόπιστος εταίρος, χωρίς εξαρτήσεις και χωρίς ρόλο κομπάρσου.
Η Τουρκία και τα νέα δεδομένα
Η αντίδραση της Άγκυρας μετά την τριμερή υπογράμμισε τη μεταβολή των συσχετισμών. Η συγκρότηση ενός σταθερού άξονα συνεργασίας αυξάνει το πολιτικό και στρατηγικό κόστος μονομερών κινήσεων. Η αποτροπή εδώ δεν προκύπτει από δηλώσεις, αλλά από συγκεκριμένους συσχετισμούς ισχύος.
Συμπέρασμα
Η Ελλάδα, μέσω αξιόπιστων συμμαχιών και ρεαλιστικών επιλογών, αναβαθμίζει τον ρόλο της στην Ανατολική Μεσόγειο. Η συνεργασία με το Ισραήλ, υπό την ηγεσία Νετανιάχου, με τη συμμετοχή της Κύπρου και με ένα ευνοϊκό αμερικανικό περιβάλλον, δεν αποτελεί επικοινωνιακό αφήγημα αλλά στρατηγικό κεκτημένο.
Σε αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα δεν ακολουθεί τις εξελίξεις. Τις συνδιαμορφώνει, με θεσμική σοβαρότητα, σαφή στόχευση και μετρήσιμα αποτελέσματα.
