Ακόμη μία φορά οι επαγγελματίες οδηγοί φορτηγών και λεωφορείων βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε έναν φαύλο κύκλο κακού προγραμματισμού, γραφειοκρατίας και διοικητικών καθυστερήσεων. Η αδυναμία προμήθειας νέας κάρτας οδηγού, δηλαδή της κάρτας ψηφιακού ταχογράφου, έχει δημιουργήσει μια ασφυκτική κατάσταση στην αγορά των οδικών μεταφορών, με συνέπειες που δεν περιορίζονται μόνο στους ίδιους τους οδηγούς, αλλά ακουμπούν ολόκληρη την εφοδιαστική αλυσίδα.
Η κάρτα οδηγού δεν είναι μια απλή διοικητική λεπτομέρεια. Είναι το βασικό εργαλείο ελέγχου του ωραρίου, της υπέρβασης ορίων ταχύτητας και της τήρησης των κανόνων ασφαλείας. Είναι, επίσης, απαραίτητη για κάθε μετακίνηση στο εξωτερικό. Παρ’ όλα αυτά, χιλιάδες οδηγοί σήμερα δεν μπορούν να την προμηθευτούν. Το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών έχει επιτρέψει προσωρινά την κίνηση μόνο εντός της ελληνικής επικράτειας με ληγμένες κάρτες. Όμως αυτό δεν λύνει το πρόβλημα: απλώς το μεταθέτει, ενώ παράλληλα αποκλείει τους επαγγελματίες από διεθνείς μεταφορές, αφήνοντας μια ολόκληρη αγορά στον αέρα.
Ακόμη χειρότερα, όσοι οδηγοί χρειάζονται νέα κάρτα και όχι απλώς ανανέωση βρίσκονται σε πλήρη αδυναμία να εργαστούν. Η πολιτεία, με τις αποφάσεις της, τους καθιστά ουσιαστικά ανέργους μέχρι νεοτέρας, χωρίς καμία δική τους ευθύνη. Είναι δυνατόν να λειτουργεί έτσι μια χώρα που βασίζει την οικονομία της στις μεταφορές και την εφοδιαστική αλυσίδα;
Το πρόβλημα δεν είναι καινούργιο. Το καλοκαίρι του 2025 είχαμε ακριβώς την ίδια κρίση. Το ίδιο έχει συμβεί επανειλημμένα στο παρελθόν. Κάθε φορά η αφορμή είναι η ίδια: καθυστερήσεις στους διαγωνισμούς, προσφυγές, προβλήματα στην προμήθεια του απαραίτητου υλικού. Η διοικητική ανεπάρκεια και η έλλειψη ενός σταθερού, πολυετούς σχεδιασμού μετατρέπουν μια απλή διαδικασία σε έναν ετήσιο εφιάλτη για χιλιάδες εργαζόμενους.
Και εδώ ακριβώς βρίσκεται η ουσία: η πολιτεία οφείλει να αντιμετωπίσει το ζήτημα όχι αποσπασματικά, αλλά στρατηγικά. Ένας ενιαίος, μακροχρόνιος διαγωνισμός, που θα εξασφαλίζει επάρκεια υλικού για αρκετά χρόνια, με πρόβλεψη για πιθανές δικαστικές καθυστερήσεις, είναι η μόνη σοβαρή λύση. Η προμήθεια πρέπει να δρομολογείται έγκαιρα, με ρήτρες, με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα και με σαφή κατανομή ευθυνών. Δεν γίνεται ο επαγγελματίας οδηγός να πληρώνει τα λάθη του κρατικού μηχανισμού.
Οι επαγγελματίες οδηγοί δεν είναι ένα «τεχνικό» ζήτημα που μπορεί να παραγνωρίζεται. Είναι ο βασικός κρίκος των χερσαίων μεταφορών, η ραχοκοκαλιά της εφοδιαστικής αλυσίδας, οι άνθρωποι που κρατούν την οικονομία σε κίνηση. Η καθημερινότητά τους είναι ήδη απαιτητική και συχνά εξαντλητική. Ο ελάχιστος σεβασμός που τους οφείλει η πολιτεία είναι να μην τους καθηλώνει εξαιτίας της δικής της αδράνειας.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να πορεύεται άλλο με «λύσεις ανάγκης» και προσωρινές εγκυκλίους. Το θέμα της κάρτας οδηγού είναι ζήτημα ασφάλειας, δικαιοσύνης και επαγγελματικής αξιοπρέπειας. Και απαιτεί επιτέλους μια μόνιμη, σοβαρή και θεσμική αντιμετώπιση.
