Ένα ακόμη δημοσίευμα του τουρκικού κρατικού πρακτορείου Anadolu επιχειρεί να δημιουργήσει εντυπώσεις γύρω από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και ταυτόχρονα να στοχοποιήσει τις αμυντικές συνεργασίες της Ελλάδας με το Ισραήλ. Το άρθρο του Μουράτ Ασλάν, μέλους του Πανεπιστημίου Hasan Kalyoncu και ερευνητή του τουρκικού Ιδρύματος Πολιτικών, Οικονομικών και Κοινωνικών Ερευνών, εμφανίστηκε περίοπτα στην κεντρική σελίδα του πρακτορείου, γεγονός που καθιστά σαφές ότι δεν πρόκειται για ουδέτερη ανάλυση αλλά για μέρος μιας ευρύτερης επικοινωνιακής στρατηγικής της Άγκυρας.
Το κείμενο φέρει έναν εντυπωσιακό τίτλο με αναφορές στις μυθολογικές έννοιες «Σωτήρ», «Έρις» και «Δόλος». Η χρήση αυτών των όρων δεν υπηρετεί κάποια ακαδημαϊκή διερεύνηση. Αντίθετα λειτουργεί ως εργαλείο ώστε να παρουσιαστεί η Ελλάδα ως μια χώρα που δήθεν παρασύρεται από παρερμηνείες, αυταπάτες και ανταγωνισμούς. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι «η ελληνική πολιτική ενισχύει μια μορφή εκπαιδευμένης αδυναμίας, προκαλεί τον λαό της και τον απομακρύνει από την πραγματικότητα». Χτίζει έτσι ένα αφήγημα που θέλει την Αθήνα να επινοεί μια «τεχνητή τουρκική απειλή» αντί να ασχολείται με τα πραγματικά της ζητήματα, όπως τα οικονομικά προβλήματα και οι συνέπειες των μνημονίων.
Από το δημοσίευμα απουσιάζουν πλήρως όλες οι ενέργειες της Τουρκίας που έχουν διαμορφώσει το σκηνικό έντασης των τελευταίων δεκαετιών. Αγνοείται η ύπαρξη του Casus Belli του 1995, οι χιλιάδες παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, οι υπερπτήσεις πάνω από νησιά, οι μονομερείς διεκδικήσεις περί αποστρατιωτικοποίησης, το τουρκολιβυκό μνημόνιο, οι κινήσεις του Oruc Reis, η εργαλειοποίηση μεταναστών στον Έβρο και οι συνεχείς δηλώσεις περί «αμφισβητήσεων» κυριαρχίας. Αποσιωπάται επίσης η τουρκική εισβολή στην Κύπρο και τα επακόλουθα που εξακολουθούν να επηρεάζουν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Η απάλειψη όλων αυτών δεν είναι τυχαία, καθώς θα υπονόμευε τον βασικό ισχυρισμό του άρθρου ότι δήθεν «ποτέ» η Τουρκία δεν έχει επιτεθεί στην Ελλάδα.
Πίσω από την επιχειρηματολογία του Μουράτ Ασλάν διαφαίνεται μια πιο συγκεκριμένη επιδίωξη. Ο συγγραφέας επιχειρεί να παρουσιάσει την Ελλάδα ως χώρα που δεν κινείται βάσει των δικών της συμφερόντων αλλά λειτουργεί ως «πιόνι» ξένων δυνάμεων. Σε αυτό το πλαίσιο κατηγορεί το Ισραήλ ότι δεν συνεργάζεται με την Αθήνα για κοινά στρατηγικά συμφέροντα αλλά για να την «εργαλειοποιήσει» και να την εκμεταλλευτεί. Φτάνει μάλιστα στο σημείο να ισχυριστεί ότι «μια απίστευτη παγίδα έχει στηθεί για την Ελλάδα και το δίδυμο Μητσοτάκης Δένδιας την προσφέρει σε άλλους στο πιάτο για τα δικά του πολιτικά οφέλη».
Οι αναφορές στις αμυντικές συνεργασίες με το Ισραήλ δεν είναι τυχαίες. Ο Μουράτ Ασλάν δίνει εκτενή έμφαση στην προμήθεια συστημάτων όπως το PULS, στην προοπτική απόκτησης αμυντικών συστημάτων τύπου Barak MX, SPYDER ή David’s Sling και στο πρόγραμμα «Ασπίδα του Αχιλλέα». Αυτές ακριβώς οι εξελίξεις φαίνεται να προκαλούν ανησυχία στην Άγκυρα, ιδίως σε μια περίοδο κατά την οποία οι σχέσεις Τουρκίας και Ισραήλ παραμένουν τεταμένες. Έτσι, το άρθρο επιχειρεί να ντύσει αυτές τις εξελίξεις με τον μανδύα της «φιλικής προειδοποίησης» προς την Ελλάδα, υποστηρίζοντας ότι δήθεν κινδυνεύει να παρασυρθεί σε λάθος επιλογές.
Το τελικό συμπέρασμα του συγγραφέα είναι απολύτως συμβατό με την τουρκική κυβερνητική ρητορική. Υποστηρίζει ότι η Ελλάδα δημιουργεί κρίσεις, ότι αναζητά προσχηματικά την υποστήριξη της Δύσης και ότι οι αμυντικές της σχέσεις με το Ισραήλ «στοχεύουν άμεσα την Τουρκία». Κλείνει μάλιστα λέγοντας ότι η χώρα μας πρέπει να απομακρυνθεί από «το πνεύμα της Έριδος και της Δόλου» και να διαχειριστεί τα ζητήματά της με την Τουρκία με «καλή πίστη».
Το δημοσίευμα δεν προσφέρει καμία ουσιαστική ανάλυση. Αντιθέτως εντάσσεται σε μια προσπάθεια ανασχηματισμού της πραγματικότητας, προκειμένου να παρουσιαστεί η Τουρκία ως δύναμη σταθερότητας και η Ελλάδα ως παράγοντας έντασης. Παράλληλα επιχειρεί να πλήξει τον πυρήνα των αμυντικών συνεργασιών που έχει αναπτύξει η Αθήνα, ιδίως με το Ισραήλ, οι οποίες συμβάλλουν στη διαμόρφωση ενός νέου συστήματος ασφάλειας στην ανατολική Μεσόγειο όπου η Άγκυρα δεν έχει τον κεντρικό ρόλο που επιδιώκει.
