Με αφορμή την πρόσφατη επίσημη παρέμβαση του Συνηγόρου του Πολίτη, η οποία αποκάλυψε σοκαριστικές παραβιάσεις δικαιωμάτων και σοβαρές ελλείψεις στο σύστημα ψυχικής υγείας ανηλίκων, ανοίγει το ζήτημα της προστασίας των παιδιών μέσα στα δημόσια νοσοκομεία. Τα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν, από νοσηλείες ανήλικων σε τμήματα ενηλίκων έως καταγεγραμμένα περιστατικά βίας και ανεπαρκείς συνθήκες ασφάλειας, καταδεικνύουν την απουσία ενός σαφούς και λειτουργικού νομοθετικού πλαισίου.
Στο πλαίσιο αυτό, συζητάμε σήμερα με τον Πρόεδρο της ΠΟΕΔΗΝ, Μιχάλη Γιαννάκο, προκειμένου να φωτίσουμε τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος, την εικόνα που έχουν οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία και τις αναγκαίες θεσμικές παρεμβάσεις που θα μπορούσαν να προστατεύσουν ουσιαστικά τους ανήλικους που έρχονται σε επαφή με το σύστημα υγείας.
Στη συνέντευξή του στην Κορίνα Τριανταφύλλου και τους Attica Times, ο Πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ δεν περιορίστηκε μόνο στο ζήτημα της απουσίας θεσμικού πλαισίου για την προστασία ανηλίκων στα δημόσια ψυχιατρικά νοσοκομεία. Μίλησε ακόμη για τη συνολική κατάσταση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, τις δραματικές ελλείψεις προσωπικού, την υπολειτουργία της πρωτοβάθμιας περίθαλψης, καθώς και για τις επιπτώσεις των χαμηλών μισθών και των ελλιπών κινήτρων που οδηγούν σε μαζικές παραιτήσεις και φυγή νέων επαγγελματιών. Παράλληλα, αναφέρθηκε και στη δική του επανεκλογή στην ΠΟΕΔΗΝ, εξηγώντας γιατί οι συνάδελφοί του εμπιστεύονται τη συνέπεια και τον αγώνα του για ένα ενισχυμένο και πραγματικά λειτουργικό δημόσιο σύστημα υγείας.
Κύριε Πρόεδρε, με δεδομένες τις πρόσφατες διαπιστώσεις του Συνηγόρου του Πολίτη σχετικά με τη νοσηλεία ανηλίκων σε τμήματα ενηλίκων ψυχιατρικών νοσοκομείων—μια πρακτική που δεν προβλέπεται από κανένα θεσμικό πλαίσιο και η οποία έχει οδηγήσει, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, σε σοβαρές εκθέσεις παιδιών σε βία, καθήλωση χωρίς πρωτόκολλα ακόμη και σε γενετήσιες πράξεις—ποια είναι η θέση της ΠΟΕΔΗΝ;
Ναι, πράγματι, υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις σε παιδοψυχιατρικά τμήματα στη χώρα μας με αποτέλεσμα ανήλικα παιδιά ή που είναι στο όριο των 16 ετών να καταλήγουν στα ψυχιατρικά νοσοκομεία ενηλίκων, που αυτό είναι ένα πρόβλημα στη νοσηλεία τους με δεδομένο ότι εκεί υπάρχουν καταστάσεις οι οποίες είναι διαφορετικής νοσηλευτικής φροντίδας απ΄ ό,τι χρήζουν και πρέπει να έχουν τα ανήλικα παιδιά. Σαφώς λοιπόν γι’ αυτό θα πρέπει να τομεοποιηθεί η ψυχική υγεία ανά πληθυσμό αναφοράς, να γίνει καταγραφή των αναγκών για το πόσα παιδιά χρήζουν κλειστής νοσηλείας ή εξετάσεων στην πρωτοβάθμια με προβλήματα ψυχικής νόσου και αυτά τα παιδιά να έρθουν πρώτα σε επαφή με συμβουλευτικές υπηρεσίες κατ’ οίκον, κατόπιν να υπάρχουν τα κέντρα ψυχικής υγείας για επισκέψεις εκεί και τότε και μόνο, αν απαιτείται να υπάρχει η αντίστοιχη μονάδα κλειστής νοσηλείας να τα υποδεχτεί. Αυτό που πρέπει πρωτίστως να ενισχύσουμε είναι την πρωτοβάθμια περίθαλψη γιατί δεν είναι καθόλου σωστό παιδιά να χρειάζονται νοσηλεία σε παιδοψυχιατρική κλινική ή σε ψυχιατρικό νοσοκομείο ακόμα χειρότερα, όπως τώρα που δεν υπάρχουν αντίστοιχες κλίνες.
Πείτε μας την εκτίμηση σας για την κατάσταση του συστήματος υγείας στη χώρα μας
Υπάρχει ένα λειτουργικό πρόβλημα στο Εθνικό Σύστημα Υγείας διότι έχουμε σοβαρές ελλείψεις προσωπικού, γίνονται προκηρύξεις υγειονομικού προσωπικού αλλά δυστυχώς μας γυρίζουν την πλάτη όμως και οι νέοι επαγγελματίες αλλά και όσοι εργάζονται με μαζικές παραιτήσεις διότι τα κίνητρα και οι μισθοί είναι εξευτελιστικοί και προτιμούν να πιάσουν δουλειά στο εξωτερικό ή στον ιδιωτικό τομέα. Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε ένα υπερσύγχρονο ιατρικό-τεχνικό εξοπλισμό στα νοσοκομεία και δυστυχώς δεν έχουμε χέρια να το δουλέψουμε. Ταλαιπωρούνται οι ασθενείς και μεγάλο πρόβλημα που παρουσιάζεται ειδικά τον χειμώνα είναι η διευθέτηση των παθολογικών περιστατικών με δεδομένο ότι είναι πολύ περισσότεροι αυτοί που εισάγονται από αυτούς που αντέχουν οι μονάδες. Εδώ πρέπει να δούμε την πρωτοβάθμια, γιατί σε ένα μεγάλο νοσοκομείο έρχονται π.χ. 1000 ασθενείς και εισάγονται λιγότεροι από 200, άρα λοιπόν θα μπορούσαν οι περισσότεροι εξ αυτών για να μη ταλαιπωρούνται στα νοσοκομεία πολλές ώρες περιμένοντας να εξεταστούν, να τους βλέπει η πρωτοβάθμια περίθαλψη. Στη χώρα μας, δυστυχώς, το συζητάμε χρόνια αλλά δεν έχουμε προσωπικό οικογενειακό γιατρό, ο πολίτης είναι υποχρεωμένος ή στο νοσοκομείο να πάει για δωρεάν, από την άλλη, τα κέντρα υγείας αστικού τύπου ή αγροτικού υπολειτουργούν λόγω έλλειψης προσωπικού, οπότε ο πολίτης είναι υποχρεωμένος να πάει στον ιδιώτη γιατρό να πληρώσει και όταν δεν έχει χρήματα καταλήγει στο νοσοκομεία.
Και δεύτερον, τα κρεβάτια δεν αρκούν και δεν αρκούν στα μεγάλα νοσοκομεία της Αττικής και της περιφέρειας γιατί υπολειτουργούν τα περιφερειακά νοσοκομεία. Εκεί δεν υπάρχει ενδιαφέρον κανένα από υγειονομικό προσωπικό προκειμένου να τα στελεχώσει. Οι λόγοι, όπως προείπα, είναι τα ελλειπή κίνητρα, μισθοί κ.λ.π.
Επανεκλεγήκατε πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, διατηρώντας τα ηνία της Ομοσπονδίας. Τι είναι αυτό που κάνει τους συναδέλφους σας να πιστεύουν στο πρόσωπό σας και ποιο είναι αυτό για το οποίο εσείς παλεύετε όλα αυτά τα χρόνια;
Θα έλεγα η συνέπεια λόγων και πράξεων. Και ότι πάντα γίνεται προσπάθεια χωρίς καταστροφολογία γιατί αν καταστροφολογούμε ουσιαστικά είναι σαν να συκοφαντούμε την δική μας υπερπροσπάθεια που σε αντίξοες συνθήκες, συνεχείς μετακινήσεις, εργασιακή εξουθένωση, προσπαθούμε και παρέχουμε ασφαλείς υπηρεσίες αλλά και χωρίς καμία ωραιοποίηση, αναδεικνύοντας τα προβλήματα και κυρίως ο αγώνας που γίνεται για το ζήτημα της χρηματοδότησης. Αν δεν αποφασίσουνε να δώσουνε περισσότερα χρήματα στη δημόσια υγεία, να αυξηθούν οι μισθοί, κίνητρα κ.λ.π., δεν πρόκειται να προσελκύσουμε υγειονομικό προσωπικό. Είναι απαισιόδοξα τα πράγματα, δεν είναι καθόλου καλά για το σύστημα, γιατί θα γίνονται προκηρύξεις και δεν θα έρχεται κανείς.
