Της Μαριάννας Γεωργαντή
Οι αγρότες μιλούν στην Attica times , σε μια στιγμή που η φωνή τους είτε διαστρεβλώνεται είτε αγνοείται. Μιλούν για ακρίβεια, για αδικία, για ελληνοποιήσεις και για ένα κράτος που θυμάται τον πρωτογενή τομέα μόνο όταν κλείνουν οι δρόμοι. Όμως όσα λένε δεν αφορούν μόνο τα χωράφια και τα κοπάδια τους. Αφορούν το τι τρώμε, πόσο πληρώνουμε και αν αύριο θα υπάρχει ελληνική παραγωγή.
Τις τελευταίες ημέρες ζούμε άλλη μία κορύφωση της αγροτικής οργής. Επεισόδια στο αεροδρόμιο της Κρήτης, ένταση στο λιμάνι του Βόλου, μπλόκα στον Προμαχώνα, εικόνες που εύκολα παρουσιάζονται αποσπασματικά. Όμως όποιος μείνει μόνο στις εικόνες, χάνει την ουσία. Και η ουσία είναι απλή: οι αγρότες δεν κατέβηκαν στον δρόμο για εντυπώσεις, αλλά γιατί δεν βγαίνει πια ο λογαριασμός.
Στην Κρήτη, ο τόνος ανέβηκε επικίνδυνα. Όχι τυχαία. Ο Λευτέρης Τριανταφυλλάκης ήταν ξεκάθαρος: «Αν δεν ικανοποιηθούμε, θα κλιμακώσουμε. Οι Κρητικοί θα τα δώσουμε όλα για όλα. Λιμάνια, αεροδρόμια, τα πάντα». Δεν πρόκειται για απειλή, αλλά για κραυγή απόγνωσης. Οι Κρητικοί κτηνοτρόφοι πουλούν το γάλα τους στη χαμηλότερη τιμή σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα, ενώ το κόστος παραγωγής έχει εκτοξευθεί. Και την ίδια ώρα, η αγορά “πλημμυρίζει” από γάλα αμφιβόλου προέλευσης.
Εδώ γεννιέται ένα ερώτημα που αφορά όλους μας: πώς γίνεται να μην έχουμε επαρκές ζωικό κεφάλαιο και να κυκλοφορούν τόσο μεγάλες ποσότητες “ελληνικού” γάλακτος; Η απάντηση είναι οι παράνομες ελληνοποιήσεις. Γάλα από τρίτες χώρες βαφτίζεται ελληνικό, όπως ακριβώς έχει συμβεί στο παρελθόν με τις πατάτες που ανακατεύονταν με πατάτες Νάξου. Το αποτέλεσμα; Ο καταναλωτής δεν ξέρει τι τρώει και ο Έλληνας παραγωγός συνθλίβεται.
Την ίδια στιγμή, καλλιεργήθηκε σκόπιμα η εντύπωση ότι οι αγρότες «μπλοκάρουν ασθενοφόρα». Τα βίντεο όμως δείχνουν κάτι άλλο, οι ίδιοι οι αγρότες ανοίγουν δρόμο για ασθενοφόρα, σχολικά, ανθρώπους που πάνε για εξετάσεις. Σε αρκετές περιπτώσεις, οι κλούβες της αστυνομίας ήταν αυτές που δεν άφηναν τα οχήματα να περάσουν. Κι όμως, το αφήγημα βόλεψε.
Στον Προμαχώνα, στα βόρεια σύνορα, οι αγρότες έδειξαν ότι μπορούν να ασκήσουν πίεση εκεί όπου πραγματικά πονάει το κράτος: στο εμπόριο και στη διακίνηση. Όχι για να “τιμωρήσουν” την κοινωνία, αλλά για να θυμίσουν ότι χωρίς πρωτογενή παραγωγή δεν υπάρχει οικονομία.
Οι εκπρόσωποί τους είναι σαφείς. Ο Κώστας Τζέλλας και ο Μαρούδας, που ηγούνται των κινητοποιήσεων, επαναλαμβάνουν ότι τα αιτήματα δεν άλλαξαν εδώ και έναν χρόνο: φθηνό πετρέλαιο, μειωμένο ρεύμα, καθαρές αποζημιώσεις, έλεγχοι στις ελληνοποιήσεις. Ο Σωκράτης Αλειφτήρας το είπε ξεκάθαρα: «Δεν πάμε να δούμε τον Πρωθυπουργό μόνο για φωτογραφίες. Αν δεν δοθεί κάτι πριν, δεν υπάρχει λόγος συνάντησης». Οι αγρότες ζητούν πράξεις, όχι λόγια.
Κι όμως, από κυβερνητικά χείλη ακούσαμε ότι «τώρα μάθαμε τα αιτήματα». Δήλωση που αποδίδεται στον κ. Τσιάρα και προκαλεί εύλογη οργή. Πώς γίνεται να μην τα ξέρουν, όταν εδώ και έναν χρόνο είναι τα ίδια; Πώς γίνεται να λένε ότι «δόθηκαν εκατομμύρια», όταν, όπως καταγγέλλουν οι ίδιοι οι αγρότες, όσα πήραν, τα πήρε πίσω ο ΕΛΓΑ με καθυστερήσεις, λάθη και αδιαφάνεια; Δεν είναι τυχαίο που πολλοί μιλούν πλέον ανοιχτά για τον ΕΛΓΑ ως το επόμενο σκάνδαλο που έρχεται.
Ας είμαστε ειλικρινείς: τα προβλήματα των αγροτών είναι τα δικά μας προβλήματα. Όταν ο παραγωγός γονατίζει, οι τιμές ανεβαίνουν. Όταν δεν υπάρχουν έλεγχοι, τρώμε προϊόντα αγνώστου ποιότητας. Όταν κυριαρχούν οι εισαγωγές και οι ελληνοποιήσεις, χάνουμε αυτάρκεια και αξιοπρέπεια.
Οι αγρότες δεν ζητούν προνόμια. Ζητούν να επιβιώσουν. Και αν δεν τους ακούσουμε τώρα, αύριο δεν θα διαμαρτύρονται στους δρόμους, απλώς δεν θα υπάρχουν. Και τότε, το κόστος θα το πληρώσουμε όλοι.
