Πέθανε το μεσημέρι της Κυριακής σε ηλικία 82 ετών η αγαπημένη ηθοποιός Μάρθα Καραγιάννη.
Η Μάρθα Καραγιάννη γεννήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 1939, στην Αθήνα από γονείς ποντιακής καταγωγής. Η μητέρα της Δόμνα γεννήθηκε στο Μπακού και ο πατέρας της Χαρίλαος στο Αικατερινεντάρ. Μεγάλωσε στο Κερατσίνι.
Υπήρξε μια από τις πιο δημοφιλείς σταρ της χρυσής εποχής του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.
Σπούδασε χορό και από τα οχτώ της χρόνια άρχισε να δίνει παραστάσεις στη Λυρική Σκηνή συμμετέχοντας στο παιδικό μπαλέτο της Λουκίας Σακελλαροπούλου (μαζί με την Ελένη Προκοπίου).
Το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο το έκανε σε ηλικία 17 ετών (1956) στην ταινία της Φίνος Φιλμς, “Η άγνωστος”, σε σκηνοθεσία Ορέστη Λάσκου.
Το θεατρικό της ντεμπούτο έγινε το 1957 στην επιθεώρηση “Ελέφαντες και ψύλλοι” εκεί όπου γνωρίστηκε με το Γιάννη Δαλιανίδη.
Στην τηλεόραση εμφανίζεται πρώτη φορά στη σειρά Ο Δρόμος, 1977 το σενάριο της οποίας υπέγραφε αρχικά και μέχρι το θάνατό του ο Κώστας Πρετεντέρης.
Καριέρα – Κινηματογράφος
Η κινηματογραφική της καριέρα συνδέθηκε με τα λαμπερά μιούζικαλ και τις κωμωδίες του Γιάννη Δαλιανίδη. Η συνεργασία τους ξεκίνησε το 1961 στην ταινία Ζητείται ψεύτης. Η ίδια λέει χαρακτηριστικά ότι, αν και ήταν μόλις 21-22 χρόνων, ο Φίνος τη θεωρούσε ”φθαρμένη” γιατί είχε πάρει ήδη μέρος σε ταινίες τις οποίες ο σημαντικός παραγωγός τις χαρακτήριζε μέτριες.
Το μοναδικό μιούζικαλ στο οποίο η Μάρθα Καραγιάννη δεν χόρεψε, ήταν το “Μερικοί το προτιμούν κρύο” γιατί αρχικά στο ρόλο της επρόκειτο να εμφανιστεί η Άννα Φόνσου. Μάλιστα είχε γίνει και δεύτερη πρόταση στην Πόπη Λάζου.
Στη μουσική ταινία “Οι θαλασσιές οι χάντρες”, 1967 εμφανίζεται ως καθαρά κωμική ηθοποιός κάτι στο οποίο επέμεινε πολύ ο Γιάννης Δαλιανίδης παρότι η ίδια πρόβαλλε σθεναρή αντίσταση θεωρώντας ότι ήθελε ο σκηνοθέτης να προβάλλει τη Ζωή Λάσκαρη ενώ αντίθετα εκείνος της είπε ότι έτσι της δίνει ψωμί για μέχρι τα γεράματά της εννοώντας ότι μπορούσε να ξεχωρίσει και να σταθεροποιηθεί στην κωμωδία και να απαγκιστρωθεί από την εικόνα της λαμπερής σουμπρέτας-χορεύτριας που έχει όριο λήξης.
Τραγούδησε πρώτη φορά στην ταινία “Καπετάνιος για κλάματα”, 1960 (“Σαν φυσά το μαϊστράλι”) αλλά έκανε μεγάλη επιτυχία τραγουδώντας στην ταινία “Γοργόνες και μάγκες”, 1968 (“Ο άνδρας που θα παντρευτώ”). Επίσης τραγούδησε στη βιντεοταινία “Μια τρελή, τρελή ζωντοχήρα”, 1988.
Η ταινία “Ο παράς κι ο φουκαράς” είναι η τελευταία ταινία που έκανε εκτός Φίνου γιατί στη συνέχεια υπέγραψε συμβόλαιο αποκλειστικής συνεργασίας με τη μεγάλη κινηματογραφική εταιρία. Το 1965 θα κάνει ένα χαριτωμένο πέρασμα στην ταινία του Γιώργου Κωνσταντίνου, 5000 ψέματα.
Το 1969, θα παίξει ένα δραματικό ρόλο στην ταινία του Νίκου Φώσκολου, “Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα”, και ένα ρόλο κωμικό στην ταινία του Ντίνου Δημόπουλου, Η ωραία του κουρέα.
Η συνεργασία της με το Γιάννη Δαλιανίδη και τον Κώστα Βουτσά απογειώθηκε στην ταινία “Το ανθρωπάκι”, 1969.
Τελευταία ταινία εκείνη την περίοδο είναι Ο Μάγκας με το τρίκυκλο, 1972 ενώ θα επανέλθει μερικά χρόνια αργότερα με την ταινία πρωταγωνιστών του Γιώργου Λαζαρίδη, Ο Ποδόγυρος, 1980.
Τελευταία έπαιξε στις ταινίες: “Πεθαίνω για σένα”, 2009 και “Από έρωτα”, 2014.
Θέατρο
Το 1962 έλαβε μέρος στην παράσταση των Θεοδωράκη, Κακογιάννη και Μποστ, “Όμορφη πόλη”.
Συμμετείχε επανειλημμένα στον θίασο Γεωργίας Βασιλειάδου και Βασίλη Αυλωνίτη. Εμφανίστηκε σε επιθεωρήσεις δίπλα στους Νίκο Σταυρίδη, Κώστα Χατζηχρήστο, Γιώργο Κωνσταντίνου, Μαρίκα Νέζερ, Νίκο Ρίζο, Γιάννη Γκιωνάκη, Καίτη Μπελίντα, Σπεράντζα Βρανά, Ρένα Ντορ, Ρένα Βλαχοπούλου, Ορέστη Μακρή, Κατερίνα Γιουλάκη, Σταύρο Παράβα, Αλέκο Λειβαδίτη, Μπέττυ Μοσχονά, Ελένη Προκοπίου, Βαγγέλη Βουλγαρίδη, Γιάννη Φέρμη, Τάκη Μηλιάδη, Σωτήρη Μουστάκα κ.ά.
Το 1972 συγκρότησε δικό της θίασο και ανέβασε το “Καμπαρέ” στο θέατρο Καλουτά.
Έπαιξε ανάμεσα στα άλλα: “Το ρετιρέ της Εύας”, 1965 / “Γη SOS”, 1970 / “Οι άντρες προτιμούν τις ξανθές”, 1983 / “Παγωτό μες στο χειμώνα”, 1983-1984 / “Αγάπη μου παλιόγρια”, 1986-1987 / “Απόψε αυτοσχεδιάζουμε”, 1992-1993 / “Χαμάμ γυναικών”, 1996-1997 / “Όταν οι γυναίκες το γλεντούν”, 1998 / “Αρσενικό και παλιά δαντέλα”, 1999-2000 / “Το κορίτσι της γειτονιάς”, 2002-2003 / “Εκκλησιάζουσες”, 2004.
Τηλεόραση
Στην τηλεόραση εκτός από το σήριαλ ”Ο Δρόμος”, 1977 πρωταγωνίστησε στις σειρές “Μικρομεσαίοι” του Γ. Δαλιανίδη, 1992, ”Ζωή πατίνι” του Γιώργου Κωνσταντίνου, 1995 και “Επτά θανάσιμες πεθερές”, 2004.
Προσωπική ζωή
Η Μάρθα Καραγιάννη παντρεύτηκε το Δημήτρη Στεφανάκο, ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, τον Οκτώβριο, 1960. Χώρισαν λίγα χρόνια αργότερα.
Το 2001 έγραψε την αυτοβιογραφία της με τίτλο “Ο έρωτας μωρό μου είναι γλέντι” που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις “Άγκυρα”. Η Μάρθα Καραγιάννη λάτρευε τα ταξίδια γι’ αυτό και δήλωνε “πολίτης του κόσμου”. Από το 1980 και μετά γύρισε σχεδόν όλο τον κόσμο.
Συλλυπητήριο μήνυμα της ηγεσίας του υπουργείου Πολιτισμού
Μόλις πληροφορήθηκε την απώλεια της Μάρθας Καραγιάννη, η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Στον φετινό, δύσκολο Σεπτέμβριο των μεγάλων απωλειών, ο χαμός της Μάρθας Καραγιάννη σηματοδοτεί το τέλος της “χρυσής εποχής” του ελληνικού κινηματογράφου, των ειδώλων που αγαπήθηκαν από το μεγάλο κοινό. Η Μάρθα Καραγιάννη υπήρξε μια ιδιαίτερη περίπτωση στον ελληνικό κινηματογράφο, καθώς ενώ άρχισε την καριέρα της ως χορεύτρια, ως ένα όμορφο κορίτσι, εξελίχθηκε σε σπουδαία κωμικό, χωρίς να διστάσει να τσαλακώσει την εικόνα της επιθυμητής γυναίκας για να προσφέρει γέλιο στις αμέτρητες ταινίες της. Υπηρέτησε με μεγάλη συνέπεια κωμικούς και δραματικούς ρόλους, καθώς και το ξεχωριστό είδος του ελληνικού μιούζικαλ που δημιούργησε ο Γιάννης Δαλιανίδης. Όμως παράλληλα έπαιξε στο θέατρο σε σημαντικές παραστάσεις, από την “Ομορφη Πόλη” του Μίκη Θεοδωράκη και του Μιχάλη Κακογιάννη, μέχρι το “Καμπαρέ” του Αλέξη Σολομού, ξεδιπλώνοντας το ταλέντο της σε ένα μεγάλο εύρος ρόλων. Ηταν μια γυναίκα που χαρακτήριζαν ο αυθορμητισμός, η αμεσότητα, η ευθύτητα. Η παρουσία της μας χάρισε και θα συνεχίσει να μας προσφέρει χαρά, ομορφιά, γέλιο. Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στους οικείους και στους πολλούς φίλους της».
Ο υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Νικόλας Γιατρομανωλάκης έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Η Μάρθα Καραγιάννη ήταν η προσωποποίηση του ελληνικού κινηματογραφικού μιούζικαλ της δεκαετίας του ’60, ενώ έντονο ήταν το αποτύπωμα της και στο θέατρο, όπου ήταν παρούσα για περισσότερα από 50 χρόνια. Κινηματογραφικό είδωλο, ιδιαίτερα δημοφιλής και διαχρονικό αντικείμενο του πόθου, είχε τη διορατικότητα να επενδύσει στο ταλέντο της. “Χρόνια τώρα περιμένω πώς και πώς να μεγαλώσω, να πάψω να ‘μαι όμορφη, να έρθει η στιγμή να κάνω άλλα πράγματα”, είχε πει. Και έκανε πολλά. Συλλυπητήρια στους πολυάριθμους φίλους της».
ΣΥΡΙΖΑ: Έγραψε τη δική της ιστορία στον ελληνικό κινηματογράφο
«Ηθοποιός με πολύπλευρο ταλέντο, καθώς τραγουδούσε και χόρευε μοναδικά, έγραψε τη δική της ιστορία στον ελληνικό κινηματογράφο», αναφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ για την απώλεια της Μάρθας Καραγιάννη, εκφράζοντας συλλυπητήρια στους φίλους και τους συναδέλφους της.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σημειώνει ότι η Μάρθα Καραγιάννη «για τον πολύ κόσμο συνδέθηκε με τις έννοιες της ξεγνοιασιάς και της αιώνιας νεανικότητας», επισημαίνοντας ότι «μέσα από τις λαϊκές και ευρέως αγαπητές ταινίες της Φίνος Φιλμ, με βασικό σκηνοθέτη τον Γιάννη Δαλιανίδη, αποθεώθηκε από μια ολόκληρη γενιά κατά τις δεκαετίες του ’60 και του ‘70, ενώ κι οι μετέπειτα γενιές τη γνώρισαν, μέσα από τις ίδιες ταινίες, χρόνια μετά, κατά την προβολή τους στην ελληνική τηλεόραση».
Συλλυπητήρια από το ΚΚΕ
Το ΚΚΕ αποχαιρετά την Μάρθα Καραγιάννη, «η οποία συνέδεσε το όνομά της με την “λαμπερή” εποχή του “παλιού” ελληνικού κινηματογράφου».
«Ποντιακής καταγωγής, γεννημένη στην Αθήνα και μεγαλώνοντας στο Κερατσίνι, η Μάρθα Καραγιάννη, έδωσε “ζωή” στις μικροχαρές, τις μικρολύπες, τα μικρά όνειρα, χιλιάδων λαϊκών ανθρώπων που έψαχναν στην κινηματογραφική οθόνη μια διέξοδο, μια έστω φευγαλέα ανάσα, μια ανάπαυλα από την καθημερινή σκληρή πραγματικότητα, μια επιβεβαίωση ότι ο μόχθος και η τιμιότητα στο τέλος αναγνωρίζονται και επιβραβεύονται ηθικά» αναφέρει ανακοίνωση του κόμματος.
Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στους οικείους της.
Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου: Υπήρξε μια από τις μεγάλες κυρίες του ελληνικού κινηματογράφου
«Η Μάρθα Καραγιάννη ουδέποτε νοιάστηκε σοβαρά να γίνει είδωλο της οθόνης. ‘Ηταν η ωραία που δεν πλασαρίστηκε ποτέ ως τέτοια. Επέβαλε την παρουσία της με το ταπεραμέντο της και την εκρηκτική της ζωντάνια, αλλά και με την αθωότητα μιας αυθάδικης ομορφιάς, που ήταν οικεία και προσιτή» αναφέρει το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ΕΚΚ) αποχαιρετώντας την Μάρθα Καραγιάννη.
«Η Μάρθα Καραγιάννη υπήρξε μια από τις μεγάλες κυρίες του ελληνικού κινηματογράφου στα χρόνια της εμπορικής ακμής του, όταν σπουδαίοι ηθοποιοί, κατά τεκμήριο σημαντικοί κωμικοί του θεάτρου, μετέφεραν στην οθόνη αναγνωρίσιμους στο ευρύ κοινό χαρακτήρες.
Η Μάρθα Καραγιάννη, έχοντας ήδη ξεκινήσει την καλλιτεχνική της πορεία στο χορό, εξέπεμψε τη μεγαλύτερη λάμψη της σε κωμωδίες και δημοφιλή μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη στα οποία παρήλαυνε η αφρόκρεμα των πρωταγωνιστών της Φίνος Φιλμ. Ενσάρκωνε συνήθως το κορίτσι της φτωχογειτονιάς σε κινηματογραφικά κάδρα της νεοελληνικής ηθογραφίας, στα οποία έφερναν μια νέα πνοή το χρώμα, τα μουσικοχορευτικά νούμερα και η αισιόδοξη διάθεση.
Η Μάρθα Καραγιάννη ουδέποτε νοιάστηκε σοβαρά να γίνει είδωλο της οθόνης. ‘Ηταν η ωραία που δεν πλασαρίστηκε ποτέ ως τέτοια. Επέβαλε την παρουσία της με το ταπεραμέντο της και την εκρηκτική της ζωντάνια, αλλά και με την αθωότητα μιας αυθάδικης ομορφιάς, που ήταν οικεία και προσιτή.
Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου εκφράζει τα βαθιά του συλλυπητήρια στους οικείους της», αναφέρει το ΕΚΚ στο συλλυπητήριο μήνυμά του.
Πηγή:athina984.gr